at a glance
Top

H Μαρία Αλεξανδρίδου αυτοσκανάρεται

κείμενο | μαρία αλεξανδρίδου  */* φωτογραφίες | αρχείο μαρίας  */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

Η Μαρία αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή την άνοιξη. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!

Ανοίγω τo mail μου. Τσεκάρω. Η στήλη στο site ονομάζεται «Έχεις τρεις επιλογές». Διαβάζω τις οδηγίες που πρέπει να ακολουθήσω και το συνοδευτικό κείμενο τελειώνει με τη φράση «Είμαστε ό,τι κουβαλάμε, ό,τι ακούμε κι ό,τι θέλουμε να κάνουμε -όχι;». “Ναι” λέω από μέσα μου και ξεκινάω… άλλωστε μου αρέσουν οι σαφείς ερωτήσεις.

Σακίδιο για το θέατρο. Σακίδιο πλάτης, μεγάλο (τουλάχιστον για τα κυβικά μου) γκρι με μαύρες λεπτομέρειες και μπόλικες θήκες. Μου αρέσουν οι θήκες γιατί τα πράγματά μου τα βάζω σε συγκεκριμένα σημεία για να μην τα ψάχνω. Είναι γεμάτο… Τίγκα όμως που λένε… αλλά θα επιλέξω τρία πράγματα αφήνοντας απέξω τα πολύ βασικά (κλειδιά, λεφτά, κινητό, ρούχα κλπ). Νερό οπωσδήποτε παντού και πάντα. Πίνω όσο περισσότερο μπορώ, περίπου 2 με 2.5 λίτρα τη μέρα. Κάποιες φορές και χωρίς να το θέλω, χωρίς να διψάω. Και σε παραλλαγές. Τσάι ζεστό, τσάι κρύο, νερό με μέλι, με λεμόνι, με δυόσμο. Δεν πίνω καφέ οπότε καταλαβαίνεις. Το ημερολόγιο-ατζέντα μου. Δεν θυμάμαι τίποτα απέξω. Πρέπει να τα έχω όλα σημειωμένα. Δεν σημειώνω στο κινητό δουλειές, πρόβες, συναντήσεις, υποχρεώσεις. Δεν είμαι παιδί της τεχνολογίας. Τα γράφω όλα στο χέρι και προτιμώ με μολύβι. Το Liposan μου ή κάποιο ενυδατικό balm για τα χείλη. Αυτός είναι ο δικός μου εθισμός διότι περί εθισμού πρόκειται. Μην με ρωτήσετε γιατί… είναι σαν το τσιγάρο. Ρωτάς κάποιον γιατί καπνίζει; Όχι. Απλά το αποδέχεσαι σαν δεδομένο. Έτσι και εδώ. 

κάποιο πρωινό στο καμαρίνι

Γέννημα θρέμμα Δυτικής Θεσσαλονίκης. Από τη Σταυρούπολη λοιπόν (όρια με Ηλιούπολη) δύσκολο να πηγαινοέρχεσαι κάθε μέρα στο κέντρο με τα πόδια. Παίρνω αστικό. Κάθε μέρα. Είναι δύσκολο. Θα τολμούσα να πω ψυχοφθόρο. Δεν ακούω μουσική στη διαδρομή για το θέατρο. Ούτε μέσα στο αστικό. Επιμένω πεισματικά να ακούω κάθε μέρα το οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου. Ακούω καβγάδες, συζητήσεις, μονολόγους και βλέπω αντιδράσεις και συμπεριφορές στις διαδρομές μου. Και αυτό για μένα είναι ένα δείγμα του «πού βρισκόμαστε» σαν σύνολο. Ακούω όμως μουσική όταν φτάσω στο θέατρο. Το τι μουσική ακούω κάθε φορά εξαρτάται αποκλειστικά από τη διάθεση μου. Ίσως ακούσω παλιό ροκ άρα οι Doors θα έχουν την τιμητική τους με το «Love Street» να είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Ίσως ακούσω Μιχάλη Σουγιούλ και το «Αδύνατον να κοιμηθώ» αποκλείεται να μην παίξει 4-5 φορές. Μου αρέσουν πολύ τα κονσέρτα για πιάνο χωρίς να έχω αγαπημένο κομμάτι. Αγαπώ πολύ τη φωνή της Ελένης Βιτάλη. Αυτή την περίοδο ακούω συχνά 88,5. Ανάλογα τη διάθεση.

γιατί η θάλασσα έχει τη δύναμη να με ηρεμεί…

Δεν θα πω τι έχω αποφασίσει να κάνω τη χρονιά αυτή. Θα πω καλύτερα τι θα ήθελα να καταφέρω να κάνω. Αυτό που λέω στον εαυτό μου, μήπως και κάποια στιγμή με ακούσω είναι «Calm down girl». Λιγότερο άγχος. Δεν μου αρέσει που λειτουργώ συνέχεια στα κόκκινα. Θα ήθελα επίσης να καταφέρω να κάνω ένα ταξίδι, κοντά ή και πιο μακριά, δεν έχει σημασία. Και θα ήθελα να περνάω λίγο περισσότερο χρόνο με τον ανιψιό μου. Κοντεύει τα 5 και δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν τα χρόνια. Τρία πράγματα «επί προσωπικού» λοιπόν. Για να δούμε.

νύχτα με πανσέληνο στη Θεσσαλονίκη.

  • H Μαρία Αλεξανδρίδου πρωταγωνιστεί στη παράσταση “Πήτερ Πάν” στο ρόλο της Γουέντι στο θέατρο Αυλαία κάθε Κυριακή στης 11:30 και καθημερινές για σχολεία. Παράλληλα, η παράσταση “Σουγιούλ…για ένα βράδυ” θα παρουσιάζεται στο Καφωδείο Ελληνικό από Κυριακή 8 Μαρτίου και κάθε Κυριακή στις 21:00.