
κείμενο | σoφία φιλιππίδου */* φωτογραφίες | δανάη γκουτκίδου+ σπύρος βασιλάκης + κυριακή μαυρογιώργη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
η ζωγραφιά της σοφίας
Το πρωί, γύρω στις 8, με ξυπνάει το τελευταίο μου όνειρο που μου ζητάει να το ζωγραφίσω. Τον τελευταίο καιρό δεν κρατάω σημειώσεις… έχω ήδη 20 τετράδια ονείρων και δεν ξέρω αν θα προλάβω να τα ανακυκλώσω. Με το που ανοίγω τα μάτια μου «πέφτω» πάνω στην Φαγού. Είναι εκεί στα πόδια του κρεβατιού και με κοιτάζει στα μάτια. Η Φαγού είναι η νέα μας γάτα. Θέλαμε πολύ να την πάρουμε από το πεζοδρόμιο της Νοταρά στην Νεάπολη Εξαρχείων. Τώρα έχουμε τρεις γάτες. Την Φαγού και τις δυο της κόρες, τη Γκράου και την Κανέλα, που τις πήραμε μωρά ακόμη από την ντενεκεδένια φωλιά της Φαγούς. Δεν τα πάνε ακόμη πολύ καλά. Μαλώνουν για τον χώρο και τα όρια. Η Κανέλλα δεν αναγνωρίζει την μάνα της, την βλέπει σαν εχθρό, που τις πήρε τα προνόμια και τις θέσεις στο σπίτι και επιτίθεται δείχνοντας νύχια και δόντια και κάνοντας πρώτη φορά «χι, χι». Η Φάγου ως μάνα και γάτα του πεζοδρομίου δεν το δέχεται και την κυνηγάει. Έρχονται στα «χέρια» και γίνονται μαλλιά κουβάρια.
Related posts:
εκείνος που δεν έγραφε ποτέ ημερολόγιο
έχεις τρεις επιλογές
Στο Titus Andronicus στο Labattoir, από τον Μικρό Βορρά
we are all made of stars
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
έχεις τρεις επιλογές