Οι σημειώσεις της Νόνης Ιωαννίδου

Οι σημειώσεις της Νόνης Ιωαννίδου

02/04/2023

κείμενο | νόνη ιωαννίδου */* φωτογραφίες | γιώργος κρίκος (παράστασης) + αρχείο νόνης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

στα δίκαια διλήμματα της ζωής...

Πάντα αναρωτιόμουν, γιατί να ενδιαφέρει τον κόσμο η καθημερινότητά μου, η ρουτίνα μου… Κάθε συνέντευξη είναι μία πρόκληση για μένα. Γιατί ξέρω, ότι είναι πολύτιμο να σου δίνεται βήμα, αλλά σημασία έχει τι θα επικοινωνήσεις, ώστε να μην ροκανίζεις απλώς τον χρόνο των άλλων ή να προβάλλεις την αυταρέσκεια σου…

Σε μία εποχή εκατομμυρίων πληροφοριών, όπου τα πράγματα περνάνε με καταιγιστική ταχύτητα, τί έχει άραγε αξία να προβάλλεις μέσα από από μία συνέντευξη;

Ζούμε πάντα σε παράξενους καιρούς. Δεν νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά,πάντα συμβαίνουν πράγματα γύρω μας, σκληρά ανελέητα και όμορφα.

Πάντα η ανθρωπότητα ταλανίζεται από τα ίδια θέματα και επαναλαμβάνει με τραγικό τρόπο την ιστορία της, σαν να μην έχει πάρει χαμπάρι από τα μαθήματα που της δίνονται. Σαν να πρόκειται να ζήσει αιώνια..

Χάνουμε το δρόμο μας, τον ξαναβρίσκουμε.

Ίσως πρέπει να χάσεις κάτι, για να το βρεις. Αυτά που συμβαίνουν μας επηρεάζουν βαθιά, συντονιζόμαστε με το συλλογικό έστω και ασυνείδητα, όλοι ξέρουμε πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ο άνθρωπος, αλλα και πόσο τρυφερός. Αυτός ο διαρκής πόλεμος των αντιθέσεων, που εν τέλει οδηγεί στην ισορροπία,πολλές φορές οδυνηρά, αλλά αναπόφευκτα.

Ίσως, η ύπαρξη από μόνη της, είναι στρες.

Δημιουργία- Συντήρηση- Καταστροφή, αυτός ο αέναος κύκλος και η γνώση μας για αυτόν, έστω και όχι σε πρώτο επίπεδο, νομίζω ότι μας οδηγεί στο πως θα υπηρετήσουμε την ενσάρκωση μας. Μόνο που –συχνά- το ξεχνάμε και ζούμε ερήμην του. Ίσως, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να το αντέξουμε

Όπως το λες, η οπτική της αλήθειας, εξαρτάται από τη θέση σου απέναντι της, δηλαδή σε ποιο σημείο στέκεσαι τη δεδομένη στιγμή, πως είσαι μέσα σου…ένα σημείο (ο κάθε ένας από εμάς) που συνεχώς μετακινείται κι αλλάζει οπτική.

Προβάλουμε γύρω μας, ότι συμβαίνει μέσα μας, εντέλει.

Πώς συνεχίζεις να ζεις, όταν συμβαίνουν γύρω σου, κοσμοιστορικά γεγονότα;

Ετσι, συνεχίζεις να παίζεις θέατρο! Είναι συγκλονιστικό να μπορείς να σηκώσεις το φορτίο τόσων ανθρώπων κι όταν συμβαίνει είναι υπέροχο.. να συνταξιδεύεις έστω για μιάμιση ώρα σε μιαν άλλη διάσταση. Σε μια άλλη, συμφωνημένη μεν πραγματικότητα, αλλά λυτρωτική από τα δεσμά της καθημερινότητας.

Να φεύγεις από το θέατρο και να έχει «κινηθεί» κάτι μέσα σου,να έχεις κερδίσει χρόνο…

Κατά τη γνώμη μου, το θέατρο δεν είναι μόνο τα κείμενα και η όλη θεατρική λειτουργία, αλλά είναι και το τι φέρουμε μέσα από αυτά, τι εκπέμπει ο καθένας μας, τι φέρει η ύπαρξή μας μέσα από τη θεατρική συνεύρεση…