Μας βλέπετε να κοιμόσαστε στο τρένο; Να μιλάτε σιγά.
Μας βλέπετε να κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο; Πάλι να μιλάτε σιγά.
Στον καναπέ, στην πολυθρόνα, στο πάτωμα. Δεν έχει σημασία.
Μην εισβάλετε ποτέ στο δωμάτιο να ρωτήσετε το οτιδήποτε. Μην βάζετε ηλεκτρική. Μην αναρωτιέστε αν ζούμε ή αν πεθάναμε ακόμη κι αν κοιμόμαστε σερί 14 ώρες. Θα έχουμε τους λόγους μας.
Και προς Θεού, όταν βλέπετε άνθρωπο να κοιμάται μην τον ρωτάτε ποτέ “κοιμάσαι;”. Ναι. Κοιμάται. Κι εσύ τον ξυπνάς.
Μην αφήνετε το τηλέφωνο να χτυπήσει πάνω από 3 φορές. Αν είμαστε ξύπνιοι θα το σηκώναμε. Μιλάμε για το σταθερό, το κινητό όποιος ξέρει να κοιμάται το βάζει στο αθόρυβο.
Κι όταν μας παίρνει ο ύπνος ενώ βλέπουμε ταινία, μην προσπαθείτε να μας ξυπνήσετε. Γιατί θα ξανακοιμηθούμε απευθείας. Όλοι το ξέρουν αυτό.
Εξαιρείται ίσως η φορά που μας έχει πάρει ο ύπνος και μας ξυπνάει ο ντελιβεράς. Εντάξει, όχι ίσως. Ο ντελιβεράς είναι το αγαπημένο μας ξυπνητήρι.
Κι αν τη μέρα που έχουμε ρεπό τολμήσει το μάτι να ανοίξει σα γαρίδα, λέμε όχι. Λέμε όχι σ’ αυτό το κακό που μας βρήκε. Ξανακοιμόμαστε με το ζόρι. Κανείς ποτέ δεν μετάνιωσε λίγο ύπνο παραπάνω. Λίγο λιγότερο όμως, ναι.
Πάντα θέλουμε λίγο ακόμα. Το ξυπνητήρι αρχίσαμε να το ανεχόμαστε από τότε που βγήκε η αναβολή. Και φυσικά από τότε άρχισε και η καταστροφή μας.
Αγαπημένη μας φράση το πρωί: ‘’καλημέρα, κοιμήθηκα σα ζώο’’.
Αγαπημένη μας φράση τη νύχτα: ’’καληνύχτα, θα κοιμηθώ σα ζώο’’.
Φίλος μας που άργησε σε ραντεβού επειδή τον πήρε ο ύπνος συγχωρείται.
Φίλος που ακυρώνει ραντεβού, γιατί προτιμά να κοιμηθεί επίσης συγχωρείται.
Φίλος που τον παίρνει ο ύπνος ενώ μιλάμε, πάλι συγχωρείται.
Ο ύπνος είναι μέσα στα τρία καλά του κόσμου.
Ύπνος, φαΐ, σεξ. Σεξ, ύπνος, φαΐ. Φαΐ, σεξ, ύπνος. Με όποια σειρά. Όλοι το ξέρουν αυτό.
