at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Διονύση Καραθανάση

κείμενο | διονύσης καραθανάσης */* φωτογραφίες | τζίνα άρχοντα + μαρία καβαλιώτη + τάσος θώμογλου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

έβλεπε παντού ανθοπωλεία ανθρώπων

05:40 το ξυπνητήρι χτυπάει. Ανοίγω τα μάτια μου. Πρέπει να σηκωθώ να πάω σχολείο! Ώρες ώρες μοιάζει με εφιάλτη που γυρνά από τα μαθητικά μου χρόνια. Δεν μου άρεσε να πηγαίνω στο σχολείο, το έβρισκα πολύ βαρετό. Με αυτή τη σκέψη φτιάχνω έναν ελληνικό καφέ και ετοιμάζω πρωινό. Ο πρώτος καφές και το πρώτο τσιγάρο. Οι μαθητές μου στο Κιλκίς, με περιμένουν. Νιώθω την αγάπη τους, όταν βλέπω τα χαρούμενα πρόσωπά τους. Προσπαθώ να τους κάνω να μη βαριούνται, να δημιουργώ δραστηριότητες που να τους εξάψουν τη φαντασία, να χαρούν, να ξεχαστούν… Μιλάμε για το θέατρο και για το πόσο μαγικό είναι… και είναι. Μαγεία είναι το θέατρο!

06:30 Βγαίνω στο μπαλκόνι. Λέω καλημέρα στα φυτά μου. Είναι πράσινα. Μεγαλώνουν, ανθίζουν, αντέχουν… Κάποια δεν τα καταφέρνουν. Στενοχωριέμαι πολύ όταν πεθαίνει ένα φυτό μου. Έχω κλάψει για μια λεμονιά που είχα στο μπαλκόνι μου και δεν άντεξε το κρύο της Θεσσαλονίκης. Η απώλεια είναι δύσκολη να τη διαχειριστείς…

Φεύγω για το Κιλκίς. Έχω εντυπωσιαστεί από τα πολλά ανθοπωλεία που έχει το Κιλκίς. Χαρούμενα προσωπάκια με περιμένουν. Και κίνηση στον δρόμο. Και δυσκολίες, αλλά προσπαθώ…

13:30 Επιστροφή…Η διαδρομή -πολλές φορές- μοιάζει ατελείωτη…Το θέατρο στη σκέψη μου… Ευγνώμων που ζω κι αναπνέω μέσα σε αυτό…

15:00 Πρέπει να συναντήσω την “Έντα Γκάμπλερ”. Μέσα από τη ματιά της Γλυκερίας, τη συναντώ. Είναι εκεί με τα όπλα της, μυστήρια, περίεργη. Είναι στο θέατρο Τ, στο δεύτερο σπίτι μου. Νιώθω όμορφα, οικεία στο Τ, η Μαρία, η Γλυκερία, οι ηθοποιοί της παράστασης, αλλά και οι καλεσμένοι είναι μια όμορφη οικογένεια. Οι αγκαλιές τους είναι πάντα τρυφερές και η αλήθεια είναι πως μου τις χάρισαν απλόχερα…

Τους χώρους, τους φτιάχνουν οι άνθρωποι. Και είναι υπέροχο να συναντάς τέτοιους ανθρώπους στην πόλη. Νιώθω ευγνώμων. Τα τελευταία χρόνια, έχω μάθει πολλά για τους ανθρώπους. Έχω κάνει τις επιλογές μου…

19:00 Με τους άλλους αγαπημένους ανθρώπους της ζωής μου στο θέατρο. Τον Στάθη και την Ιωάννα, την ΓΚΡΑΝ ΓΚΙΝΙΟΛ. Μεγάλη αγάπη, συγκινητική. Δεν χωράνε τα συναισθήματα μου στις λέξεις. Κι εκεί μαζί δημιουργούμε, αναζητούμε, μοιραζόμαστε. Σκαρίμπας και “Θείο Τραγί”. Μεγάλη βουτιά… μεγάλη αναμονή… μεγάλη δοκιμασία. Κοιτάω στα μάτια τον Σάββα, που ξαναβρισκόμαστε επί σκηνής, μετά από χρόνια. Συγκινούμαι. Έχουμε περάσει τόσα μαζί… μας συνδέει ένα περίεργο κάρμα… κι εμείς, απλά το ζούμε…. Μοιραζόμαστε πολλά με τους συνοδοιπόρους της παράστασης.

Φέτος τα Χριστούγεννα είναι αλλιώτικα. Δύο πρεμιέρες. Δύο ζεστές αγκαλιές. Μια μεγάλη αγάπη. Μια μεγάλη απώλεια. Ακουμπάω στα ζεστά βλέμματα, στις ζεστές αγκαλιές, στους ανθρώπους που είναι εδώ…. Αισθάνομαι σιγουριά… Ξέρω, πως ο Αλέκος ήταν εκεί όλα αυτά τα χρόνια και πως πάντα θα είναι εκεί…

Ωχ, πέρασε η ώρα και το πρωί, το Κιλκίς, με περιμένει….