Ο Γιώργος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στη βαλίτσα του για να ανέβει Θεσσαλονίκη αυτό το καλοκαίρι που βρίσκεται σε περιοδεία, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο ταξίδι κι άλλα τόσα που θέλει να κάνει αυτό το καλοκαίρι. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
24 ώρες πριν ταξιδέψω για Θεσσαλονίκη και ήδη η πράσινη βαλίτσα με τις πορτοκαλί λεπτομέρειες-αγορασμένη στην πρώτη περιοδεία που έκανα ποτέ, πριν 8 χρόνια- έχει ανοίξει και περιμένει την τάση μου για τάξη και τακτοποίηση να πάρει τα ηνία και να τηρήσω την υπόσχεση που χρόνια δίνω στον εαυτό μου και ποτέ δεν τηρώ,να πάρω δηλαδή μόνο όσα χρειάζομαι. Διπλωμένα μπλουζάκια, κρεμασμένα πουκάμισα στις κρεμάστρες παπούτσια στις θήκες τους μοιάζουν με μαθητές δημοτικού που με σηκωμένα χέρια φωνάζουν “κύριε- κύριε εγώ- εγώ”.Ανάμεσα σ’ αυτούς τους πειρασμούς τρία πράγματα είναι σίγουρο οτι θα προηγηθούν στο δρόμο για τη βαλίτσα και θα πάρουν το πολυπόθητο εισιτήριο για την ερωτική πόλη! (Ναι, δηλώνω ξεκάθαρα οπαδός των κλισέ και γοητευμένος απο την Θεσσαλονίκη).
Καταρχάς, τα κείμενα των παραστάσεων («Οιδίποδας» και «Αγαμέμνων»). Στην πραγματικότητα δεν τα χρειάζομαι, αλλά πάντα θέλω να τα έχω μαζί μου, για ασφάλεια. Σίγουρα, το άρωμά μου που το αγόρασα πέρσι απ’ την Προξένου Κορομηλά στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και τα ακουστικά μου, γιατί πάντα μ’ αρέσει να περπατώ και να ακούω μουσική. Με χαλαρώνει.
Είναι το παιδικό δωμάτιο των ανηψιών μου και πάντα όταν πηγαίνω Πάτρα πάω και παίζω μαζί τους. Μ’ αρέσει τόσο πολύ να είμαι εκεί μέσα. Και να τα βλέπω να χαίρονται με τόσο απλά πράγματα. Επαναπροσδιορίζω τις ανάγκες μου.
Τώρα που είπα μουσική να πω οτι πολύ συχνά βάζω στο repeat 2-3 τραγούδια ακούγοντας τα- τόσες φορές- που ξέρω και την τελευταία ανάσα των τραγουδιστών που τα ερμηνεύουν. Αυτή την περίοδο τα τραγούδια που ακούω με μανία είναι τα ακόλουθα.
«Πέφτει μια βροχή» (Μάνος Ελευθερίου-Γιάννης Σπανός) με την συγκλονιστική φωνή της Βίκυς Μοσχολιού. Η Μοσχολιού είναι για μένα η επιτομή της ερμηνείας και το ηχόχρωμά της με συνταράσσει. Και ενώ την έχω μελετήσει πολύ, αυτό το τραγούδι το ανακάλυψα πρόσφατα και με συγκινεί ο στίχος “μα δεν νιώθεις πια τον δικό μου τον αγώνα”. Το γιατί, θα το πούμε κάποια άλλη φορά.
«Αλεξάνδρας» (Γεράσιμος Ευαγγελάτος- Θέμης Καραμουρατίδης). Έχω από παλιά ένα μεγάλο θέμα με τους αποχωρισμούς και αυτό το τραγούδι με χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά. “Και να κάνεις τη στιγμή συνηθισμένη το αντίο πάντα αντίο θα σημαίνει”. Αχ.
Άκουσα πρόσφατα την Πίτσα Παπαδοπούλου να τραγουδάει με τον Μαζωνάκη ένα τραγούδι δικό του και εντυπωσιάστηκα από την φωνή της. “Μη μου λες να ζω με αναμνήσεις”. Τι σπουδαία φωνή, τι δυνατή ερμηνεία, τι ωραία στάση έχει κρατήσει απέναντι στα media. Μόνο σεβασμό νιώθω.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από τη θάλασσα που την λατρεύω. Μ’ αρέσει το καλοκαίρι, μ’ αρέσει να κάνω διακοπές, μ’ αρέσει να κυκλοφορώ ξυπόλητος, να πίνω καφέ με φίλους. Στη φωτό είναι ο γιος της κολλητής μου. Η οικογένεια μας μεγαλώνει. Ευτυχία.
Θα ήθελα αυτό το καλοκαίρι να περάσω όμορφα στις διακοπές μου και να καταφέρω να χαλαρώσω πράγμα καθόλου εύκολο για μένα. Να απολαύσω τις παραστάσεις μου και τον «Οιδίποδα» και τον «Αγαμέμνονα». Και να αφεθώ στη ζάλη ενός έρωτα. Θα μου πεις «χρόνο έχεις;», «θα βρω» απαντώ. Γι αυτά πάντα βρίσκεις…
Στην τρίτη φωτογραφία είναι η αδερφή μου, ο γαμπρός μου και ο μεγάλος τους γιος, ο Στράτος. Έχουν μια υπέροχη οικογένεια και περνάω πολλές στιγμές μαζί τους όταν είμαι Πάτρα. Έχω αδυναμία στον γαμπρό μου τον Τάκη.
Ο Γιώργος Παπαπαύλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση “ΟΙΔΙΠΟΔΑΣ, η ιστορία του κόσμου όπως την είπαν οι Έλληνες” σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη (περιοδεία σε όλη την Ελλάδα) και στην παράσταση “Αγαμέμνων” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή, με τη Λήδα Πρωτοψάλτη.
