κείμενο Ι αλέξανδρος καλτζίδης */* φωτογραφίες | άνια βουλούδη + χρήστος τσάβος + κώστας χατζηγεωργίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ο (Ω!) Αλέξανδρος
Αθήνα. 16/12/2023.
Αθήνα. Βροχή. Πρωί.
Οι σημειώσεις μου είναι παντού και είναι πολλές, προσπαθώ να τις χωρίζω σε κατηγορίες και να μην τις χάνω, στην κατηγοριοποίηση καλά τα πάω… Σημειώσεις για δουλειές σπιτιού, για τιμολόγια, για τη λαϊκή της Τετάρτης, για τις κρατήσεις της παράστασης, δουλειές για την Dulcinea, σε λίγο ένα θεατρικό έργο για παιδιά, εκεί δίπλα στο τραπέζι.
Μου έρχεται στο μυαλό –στο θολωμένο μου μυαλό, έτσι πάει στο μυαλό μου–
η ερώτηση της Άννας Μαρίας στην performance Ο (Ω!) Πολιτισμός: «Για ποιόν λόγο»;
Για ποιον λόγο κάποιος να ανοίγει το στόμα του. Γιατί να μιλάει. Για τι να μιλάει.
Η πρόβα, η σκηνή είναι για μένα ένας τρόπος να μιλάω, όταν υπάρχει λόγος να μιλάω. Είναι μέρος της προσωπικής μου εξέλιξης ή καλύτερα της προσπάθειας να συνειδητοποιήσω του πού βρίσκομαι και τι θέλω. Να δω πώς μπορώ να λειτουργώ εγώ μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Να αλλάξω εμένα. Το θέατρο όμως δεν είναι μόνο αυτό, δεν είναι μόνο για μένα, δεν αφορά μόνο εμάς, τους επί σκηνής. Είναι και οι θεατές. Προς το παρόν, δεν μπορώ να βρω πώς μπορεί η τέχνη να αλλάξει τον κόσμο, να συμβάλλει στην προσωπική εξέλιξη των θεατών. Άρα για ποιον λόγο υπάρχει; «Να μιλάς. Να σκέφτεσαι. Να κάνεις».
Related posts:
Η ζωή συνεχίζεται;
Μια παράσταση αναγέννηση.
"ένας "γλάρος" είμαι"...
Στο Titus Andronicus στο Labattoir, από τον Μικρό Βορρά
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
η περιοδεία του αξέχαστου