Πιάσαν –εντελώς απότομα- οι ζέστες, το “We” άνοιξε την αυλίτσα του και η μουσική ακούγεται από παντού. Μια μέρα πριν μπει ο Μάιος, λοιπόν, παρευρεθήκαμε σε ένα «ψυχεδελο-γκαραζο-σερφο-πανκο-ροκεντρολ λάιβ». Χαμός με μια λέξη και το κλίμα ήταν δυνατό. Οι τελευταίοι εναπομείναντες Σαλονικείς που δεν διέφυγαν σε κάποια κοντινή πλαζ για το τρι(τετρα)ήμερο, ήρθαν να δροσιστούν με μπύρες και μουσικάρες από τους Johnny Carbonaras, τους The Banksters, τους Influenza και τους  Monofo!

Ας τους πάρουμε, όμως με σειρά εμφάνισης. Το βράδυ μας άνοιξαν οι Influenza, οι οποίοι δεν το έχουν πολύ με τα λόγια και ο τραγουδιστής τους το δήλωσε «δεν το’ χω να μιλάω στο μικρόφωνο, πάμε να παίξουμε μουσική». Δεν πειράζει καθόλου όμως, γιατί με την μουσική μια χαρά τα είπαν. Ο ημίγυμνος κιθαρίστας, ο «γιατρός» μπασίστας, ο λακωνικός τραγουδιστής και ο ντράμερ στο βάθος να το ζει αληθινά. Η μουσική στο ροκ και τα κεφάλια πέρα δώθε. Και μετά το τοπίο άρχισε να σουιγκίζει.

Οι The Banksters ανέβηκαν στην σκηνή και το κλίμα άλλαξε. Τώρα βλέπαμε ζευγαράκια να λικνίζονται, έπειτα να χοροπηδάνε, έπειτα να χορεύουν και πάλι νωχελικά και μετά να πηγαίνουν για σφηνάκια στο μπαρ ιδρωμένοι και χαρούμενοι. Το ακορντεόν έπαιζε άλλοτε ροκ, άλλοτε ροκ εν ρολ κι άλλοτε σουίνγκ. Ο ένας κιθαρίστας θα μπορούσε να παίζει και country και σε κάποια προηγούμενη ζωή υπήρξε μουσικός στην άγρια δύση. Ο άλλος κιθαρίστας ήταν πιο νταρκ, χαμένος στην δημιουργία του και κανείς δεν θα ήθελε να διαβάσει εκείνη την στιγμή τις σκέψεις του. Ο μπασίστας να απορεί για την κατάσταση και στο βάθος ο ντράμερ να το ζει αληθινά.

Εμφάνιση αστραπή πάνω που νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα, οι Monofo. Δεν αποκάλυψαν της ταυτότητές τους, φορούσαν ψυχεδελικές μάσκες και εμφανίστηκαν σαν έμπειροι serial Killer. Ανέβηκαν, προκάλεσαν μουσική ταραχή και εξαφανίστηκαν. Εμείς σαν υπνωτισμένοι, βυθιστήκαμε μαζί τους στην παρακμή και ήταν υπέροχα. Δεν μπορώ να περιγράψω με ακρίβεια την κατάσταση αυτών των ατόμων άλλα το μόνο σίγουρο είναι πως στο βάθος ο ντράμερ το έζησε αληθινά.

Για να μας αποτελειώσουν, την σκηνή κατέλαβαν οι Johnny Carbonaras. Με το που ανέβηκαν επικράτησε ενός λεπτού σιγή, βλέμματα απορίας και σηκώματα ώμων στο κοινό. Οι  Johnny Carbonaras που αγαπούν την ενδυματολογική ποικιλότητα, αποφάσισαν ντυθούν αυτήν την φορά με ρόμπες. Ευτυχώς δεν έγιναν και οι ίδιοι ρόμπες γιατί η μουσική τους είναι πραγματικά εξαιρετική μέσα στην σύγχυση της. Ένας ακόμη λόγος που έκαναν την διαφορά ήταν η κοπέλα που συμμετέχει στην μπάντα τους καθώς ήταν η μοναδική κοπέλα που ανέβηκε στην σκηνή όλο το βράδυ, η οποία φορούσε ένα εξαιρετικό κόκκινο σατέν ρομπάκι συν το γεγονός πως για πρώτη φορά είδαμε ντράμερ να κάνει Introduce το συγκρότημα. Αυτός ο ντράμερ το έζησε πιο αληθινά απ’ όλους.