Την Θεσσαλονίκη την αγαπάω όσο τίποτα. Εξάλλου έχω ζήσει πολλά και καταπληκτικά χρόνια πάνω. Πλέον μένω στην Αθήνα και κάθε φορά πριν έρθω Θεσσαλονίκη ανυπομονώ σαν πρωτάκι που πάει εκδρομή με το σχολείο.
Πέρα από το ότι το κοινό της είναι καταπληκτικό, πάντα το βρίσκω σαν ευκαιρία να δω τους φίλους μου. (Μεταξύ μας, κυρίως αυτό!)
Αύριο έρχομαι, πρέπει να φτιάξω βαλίτσα, οπότε είναι περισσότερα από τρία τα πράγματα που πρέπει να πάρω οπωσδήποτε μαζί μου.
Και για έναν περίεργο λόγο, ενώ είμαι πολύ ξεχασιάρα, όταν κάνω βαλίτσα για παραστάσεις ποτέ δεν ξεχνάω τίποτα. Μάλλον είναι που έχει αυτοματοποιηθεί με τον καιρό τόσο η διαδικασία που ακόμα και εγώ την αφομοίωσα.
Αύριο λοιπόν που θα φτάσω, θα πάω κατευθείαν στο σπίτι της κολλητής μου της Ρόζας να αφήσω τα πράγματα μου να κάνουμε ένα γρήγορο catch up και μετά θα φύγω για παράσταση.
Αυτά που παίρνω πάντα μαζί στην τσάντα μου πριν πάω να παίξω είναι το τετράδιο μου με τα αστεία, μπορεί να είναι όλη η παράσταση έτοιμη, αλλά κάπως νιώθω ανασφάλεια αν δεν το πάρω, το κινητό μου πέρα από τους ευνόητους λόγους, το θέλω γιατί πολλές φορές ηχογραφώ την παράσταση για να την ακούω μετά και να δουλεύω έξτρα πάνω σε αυτήν και τέλος ένα κραγιόν για να το βάλω δευτερόλεπτα πριν βγω στη σκηνή γιατί αλλιώς το τρώω. ΝΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.
