
κείμενο | ελένη μπούκλη */* φωτογραφίες | δημήτρης σιδηροκαστρίτης + ελένη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
κείμενο | ελένη μπούκλη */* φωτογραφίες | δημήτρης σιδηροκαστρίτης + ελένη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Η Ελένη αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει τη νέα χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!
Διαβάζω το όνομα της στήλης ‘έχεις τρεις επιλογές’ και κατευθείαν σχηματίζεται ένα “-ωχ-” !
Ξεκινάω με το τι περιέχει το σακίδιο που πηγαίνω στην παράσταση. Αρχικά ότι μου είναι απαραίτητο για την προετοιμασία μου, το αφήνω στο θέατρο για να μην έχω έγνοιες. Στρώμα yoga, φόρμες, καλλυντικά, παπούτσια, βρίσκονται όλα εκεί. Κι αυτό για να μπορώ να φύγω από το σπίτι τη μία μέρα με γεμάτη τσάντα, με ότι μπορείς να φανταστείς μέσα, την άλλη με μια πιο μικρή που χωράει τα ‘απαραίτητα’ και την επόμενη μόνο με τα κλειδιά μου. Μ’αρέσει να φτιάχνεται η κάθε μέρα μόνη της, χωρίς να την προγραμματιζω τέλεια, γι αυτό μπορεί να με δεις και να νομίζεις είτε ότι πηγαίνω ταξίδι ή στο περίπτερο.
Στο θέατρο χρειάζεται να είμαι στις 19:00 μ.μ., μιας και μένω στο κέντρο της Αθήνας, πηγαίνω με τα πόδια, είναι 20′ διαδρομή και συνήθως ξεκινάω μια ώρα πριν, μήπως μου προκύψει περπατώντας κάποια καινούρια διαδρομή ή κάτι να δω και να θέλω να πάρω το χρόνο μου. Σπάνια θα έχω και τα ακουστικά μου και αυτό τον καιρό θα ακούσω από Ajeet, το “ash and bone”, μου δημιουργεί όρεξη ή κάτι πιο χορευτικό από Sia, για να χορέψω ή κάτι που έχω λαχτάρα τη συγκεκριμένη ημέρα να ακούσω από το YouTube. Αν με δεις στο δρόμο θα με ακούσεις και να τα τραγουδάω, γιατί δε μπορώ να μείνω ήσυχη όταν ακούω μουσική.
Εικόνα 2: 17 Μαΐου 2021, θέα
Το “- ωχ-” λοιπόν, σχηματίστηκε, γιατί αποφάσισα καιρό τώρα, να μην με περιορίζω με επιλογές συγκεκριμένες, κάτι που πάντα έκανα αυθόρμητα από μικρή, και την εποχή που ειμασταν περιορισμένοι και είχαμε καραντίνα το απενοχοποιησα κιόλας. Ήρθα σε επαφή με το ότι κάθε ημέρα είναι καινούρια και αν προαποφασιζω για τα πάντα, από το πιο μικρό, το τι θα βάλω στην τσάντα μου, μέχρι το τι θα συμβεί στη ζωή μου, μου δημιουργώ στενό χώρο. Φυσικά, εκεί που χρειάζεται η συγκέντρωση μου, όπως η παράσταση ή τα μαθήματά μου, όλα είναι στη θέση τους.
Μιας και με ρωτάς όμως τι έχω αποφασίσει προσωπικά, νομίζω το πρώτο είναι να συνεχίσω κι αυτή τη νέα χρονιά ολόκληρη τα μπάνια στη θάλασσα, να γράφω κάποιες σκέψεις μου, γιατί πολλές φορές το ξεκινάω από την αρχή και λέω “αχ να το είχα γράψει αυτό το όμορφο” και να εμπλουτίσω το μπαλκόνι μου, αυτά τα πρακτικά μπορώ να σου πω!
Φαντασιώσεις υπάρχουν πολλές και εύχομαι καλώς να ορίσει όποια είναι η ώρα της.
Εικόνα 3: 16 Φεβρουαρίου 2021, θέα