
κείμενο | σάββας στρούμπος */* φωτογραφίες | αντωνία κάντα */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
κι ένα ποίημα, καλοκαίρι
Μετέφρασα αυτό το ποίημα του Dylan Thomas τον Μάιο, λίγο πριν την πρεμιέρα της “Αντιγόνης” στο Θέατρο Άττις – Νέος Χώρος, σε μια μάλλον κομβική περίοδο για τη ζωή μου, προσωπική και καλλιτεχνική. Αποφάσισα να το μεταφράσω γιατί συμπυκνώνει προβληματισμούς, συναισθήματα, αγωνίες και αισθήσεις για πολλές πτυχές της ζωής, κυρίως όμως, γιατί ασυμβίβαστα και παθιασμένα συμπυκνώνει τον έρωτα για την ίδια τη ζωή, παρά τις όποιες ματαιώσεις ή πρόσκαιρες νίκες του θανάτου. Από την άποψη αυτή, εκφράζει και το σκεπτικό μου πάνω στην “Αντιγόνη”, τη διεκδίκηση της ζωής. Η τραγική ηρωίδα επιλέγει τον θάνατο με δική της ελεύθερη βούληση. Η θανατοφορία της είναι ηρωική, διεκδικητική, ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα και γίνεται φάρος ζωής σε όσους ακολουθούμε εδώ και 2500 χρόνια.
Σάββας Στρούμπος
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές