κείμενο | φελίς τόπη */* φωτογραφίες | αιμιλίας βρότσου //στα γυρίσματα ταινίας της iben ravn // */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
σε φάση μεταφυσική, τα πάθη κυβερνάνε...
Εγώ τελικά πόσο χρονών είμαι; Κάποιοι μου λένε ότι είμαι είκοσι, για την μαμά μου θα είμαι για πάντα δεκαπέντε, η ταυτότητα μου λέει ότι έχω κλείσει τρεις δεκαετίες στον κόσμο αυτό, η ψυχή μου λέει ότι είμαι ογδόντα έξι.
Τα τελευταία χρόνια, ήταν γεμάτα καινούρια κενά, τα γεμίζω με φασαρία, με στόλι λεμονάδα, με τα καινούρια μου αντίντας, με κόκκινα γεράνια, με εφηβικά φλερτ, με αναμμένα κάρβουνα, με μαυρισμένα μάτια, με αυτοκόλλητα στρας από τα τζάμπο, με τις πάντα γεμάτες μου βαλίτσες
Είμαι στην Θεσσαλονίκη, στην Καισαριανή ή στο Παγκράτι, στην Κηφισιά, στη Ζωγράφου, στην Αίγινα, στην Κάρυστο, στο Αιντχόφεν, στο Άμστερνταμ, στο Ντίσελντορφ, στις Βρυξέλλες, στον Γιδά.
Related posts:
Γράμμα-το καφκικό.
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
