“Αυτή τη χρονιά θέλω να γίνω καλύτερη με τον εαυτό μου και να με προσέχω. Αν με αγαπάω; Ναι. Με αγαπάω. Αλλά-για παράδειγμα-θέλω να ελαττώσω το κάπνισμα, να κάνω διάφορα για την άσκησή μου. Είμαι γενικά απείθαρχη. Απλά, τα τελευταία χρόνια έχω δείξει μία κάποια βελτίωση με τον εαυτό μου. Θέλω να υπάρχει η καλύτερή μου εκδοχή σε ό,τι καταπιάνομαι. Υπάρχει και οφείλω να την αναζητώ σε όλα. Στον τρόπο που αγαπάω, στον τρόπο που αντιμετωπίζω το καθετί στην καθημερινότητά μου. Θέλω να είμαι “υπεράνω των γεγονότων”. Μια ποιότητα αναζητώ. Εντάξει…δεν είμαι ούτε αγία, ούτε αναμάρτητη, ούτε στον απόλυτο βαθμό μπορώ να γίνω η καλύτερη εκδοχή μου, αλλά οφείλω να παλέψω γι’ αυτήν”. Η Δήμητρα Ματσούκα στο rejected…

rejected: Πρωταγωνιστείς στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, έως και την Κυριακή 16 Ιανουαρίου, στην παράσταση “Μια ξεχωριστή μέρα” σε διασκευή Αλέξανδρου Ρήγα και σκηνοθεσία Άσπας Καλλιάνη. Στο έργο του Εttore Scola, υποδύεσαι την “Αντονιέττα”. Αλήθεια, τι σε συγκινεί στην γυναίκα που ερμηνεύεις ;

Δ.Μ.: Με συγκινεί η ηρωίδα που ερμηνεύω στο “Μια Ξεχωριστή Μέρα”. Με συγκινεί γιατί συγκινείται η ίδια από ένα αεροπλάνο που πετάει, από μια ζωγραφιά που θα αντικρίσει, από ένα πουλί που θα δει να φτερουγίζει. Ταυτίζομαι μαζί της στην αγάπη. Σε μια κοινωνία υπό καθεστώς, η αγάπη λειτουργεί ενοχικά. Και εκείνη απενοχοποιείται. Έχω αγάπη για την ελευθερία-όχι για μία κάποια- όποια ελευθερία. Αγαπώ την ουσιαστική ελευθερία.

rejected: Στις μέρες μας, τι σημαίνει ελευθερία;

Δ.Μ.: Ελευθερία θα πει να μην μπορείς να κρύβεσαι. Να μην προσποιείσαι κάτι άλλο από αυτό που είσαι. Ελευθερία είναι να μπορείς να αντιμετωπίσεις την κακία του κόσμου. Να μην αφήνεις τίποτα κακό να υπάρχει γύρω σου και να ΄χεις συνάφεια μόνο με την καλοσύνη. Μεγάλη ελευθερία είναι να μην είσαι επιφυλακτικός. Να μην λειτουργείς με δεύτερες σκέψεις, ούτε προσεκτικά στο πώς θα εισπράξουν οι γύρω σου το τι κάνεις εσύ για σένα.

rejected: Ζούμε ελεύθερα;

Δ.Μ.: Οι άνθρωποι γύρω μας είναι καχύποπτοι και στην πραγματικότητα είναι ταμπουρωμένοι. Στα χρόνια της κρίσης είναι πιο έντονο αυτό το φαινόμενο. Θα έπρεπε να είμαστε πιο ενωμένοι. Ευτυχώς, υπάρχουν και παραδείγματα ανθρώπων, εξαιρέσεις ολόγυρά μας, που κινητοποιούνται για να προσφέρουν στους γύρω τους και ταυτόχρονα να ζήσουν το “alma libre” τους. Πάντα σε γενικό πλαίσιο τα προαναφερθέντα, γιατί στο ατομικό “κομμάτι” οι άνθρωποι είναι μόνοι. Οι άνθρωποι ζούνε πολύ μόνοι. Βλέπεις νέους ανθρώπους που σερφάρουν με ένα κινητό στο χέρι και έχουν για παρέα τους έναν σκύλο. Αυτές είναι οι εικόνες της καθημερινότητάς μας που διαρκώς “φωτογραφίζουμε” και “ποστάρουμε”. Ζούμε στο “εμείς και ο εαυτός μας”. Στην εποχή των social media βλέπεις την εικόνα ακόμα και ανθρώπων που ζούνε στα φώτα της δημοσιότητας, να ρίχνουν προβολέα στο “εγώ” τους. Προσπαθώ στην ζωή μου να επιζητώ την ανθρώπινη συντροφιά. Είναι ωραίο να ανταλλάσσεις ωραίες ενέργειες με ανθρώπους. Είναι ωραίο να μην είσαι μόνος σου. Να σου “χτυπάνε την πόρτα” και ο κωδικός πρόσβασης να είναι “ποιος είσαι; Φίλος;”…

rejected: Στη δική σου “πόρτα”, ποιοι άνθρωποι-“φίλοι” χτύπησαν, τους άνοιξες και οριοθέτησαν το επαγγελματικό σου “είναι”;

Δ.Μ.: Φίλοι και συνεργάτες είναι δύο πράγματα που διαχωρίζω στη ζωή μου. Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ κι ας μην κάνουμε παρέα. Αισθάνθηκα με τον Κωνσταντίνο Ρήγο, μετά από αρκετές θεατρικές συνεργασίες που είχαμε, μία πιο έντονη ανθρώπινη σχέση. Με κέρδισε πέρα από τη δουλειά του, στην εκτίμηση κι ως άνθρωπο. Συνήθως, δεν μου συμβαίνει. Είναι και το παράπονό μου… θα ήθελα να είμαι για πολλά χρόνια σε μια ομάδα, με έναν σκηνοθέτη να συνεργάζομαι, οπότε και να εξελίσσεται και παραπάνω η ανθρώπινη συνεργασία μας. Αυτό με την ομάδα το θέλω! Κρύβει κινδύνους μια σταθερή ομαδική συνεργασία, όπως το να επαναλαμβάνεσαι ασυνείδητα, αλλά έχει και αρκετές αρετές. Θα ήθελα να δουλέψω με έναν σκηνοθέτη που να με ξέρει καλά-να ξέρει ποια είναι τα “κομμάτια” που θα πρέπει να “αφήσω” και ποια να “πιάσω”.

rejected: Επόμενος σταθμός σου, θα είναι μια θεατρική συνεργασία με τον Θωμά Μοσχόπουλο;

Δ.Μ.: Ναι. Θα συνεργαστώ με τον Θωμά Μοσχόπουλο. Είναι μεγάλη μου η χαρά που θα δουλέψω με το Θωμά! Θαυμάζω το έργο του Μοσχόπουλου. Το ήθελα χρόνια και όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου ζήτησε να συνεργαστούμε-είδα μια παλιά μου “εμμονή” να γίνεται όψιμη. Θα συνεργαστούμε αυτό το καλοκαίρι και αδημονώ.

rejected: Το να πηγαίνεις κόντρα μέσω του θεάτρου σε αυτό που οι άλλοι θα ήθελαν να σε κατατάξουν, δεν έχει τίμημα;

Δ.Μ.: Δεν είναι θέμα του να πληρώνεις το τίμημα. Έχεις μια ελπίδα να κάνεις πιο περίπλοκα πράγματα, από τις “εύκολες” προτάσεις που θα πεις όχι, να αρπάξεις την ευκαιρία και να το πας λίγο παραπέρα. Ζούμε σε μια χώρα που το επίπεδο σπουδών δεν είναι αρκετά υψηλό. Ούτε υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου, που να σου κάνουν coaching. Οπότε, έχεις την επιλογή να κάνεις πιο δύσκολα πράγματα και να γίνεσαι καλύτερος. Αλλιώς, περνάει ο καιρός και δεν εξελίσσεσαι… δεν επιθυμείς να δουλέψεις την ανεπάρκειά σου… κι έτσι κάνεις το κορόιδο- “δεν μπορώ να το κάνω”. Εγώ αυτό προσπαθώ… να κερδίζω “ώρες πτήσης” στη δουλειά μου, με ολοένα και πιο δύσκολα πράγματα. Δεν με ενδιαφέρουν τα “εύκολα” που θα μπορούσα να είχα κάνει.

rejected: Υπάρχει η αποδοχή του κόσμου σε ό,τι εσύ πρεσβεύεις; Καταλαβαίνει και “ακολουθεί” το κοινό;

Δ.Μ.: Το θέμα δεν είναι αν ανταμείβεται μια παράσταση των δικών μου προσδοκιών. Η αποδοχή του κόσμου άπτεται του τι παρουσιάζεις μαζί με εκάστοτε συνεργάτες. Έκανα έναν μονόλογο με τον Λευτέρη Γιοβανίδη, πριν τρία χρόνια-που ήταν “δύσκολη” παράσταση για το ευρύ κοινό. Εδώ, φίλοι μου, πριν ανέβει η παράσταση μου έλεγαν “κάνε, βρε παιδί μου, μια κωμωδία” και κατέληξε αυτή η “δύσκολη” παράσταση, να είναι η πιο αγαπημένη τους, από εμένα. Ήταν ένα “σκοτεινό”, ποιητικό κείμενο που συγκίνησε τον κόσμο-καθέναν με διαφορετικό τρόπο. Δεν με ενδιαφέρει η αποδοχή, όσο ο κάθε θεατής που θα βρεθεί στο χώρο, να αισθανθεί κάτι. Λίγο να συγκινηθεί. Ξέρεις, σημασία έχει να είμαι έντιμη με τον εαυτό μου. Δεν υποτιμώ το κοινό, άλλωστε υπάρχουμε χάρη σε αυτό, αλλά πρώτα με “καίει” να λειτουργώ έντιμα απέναντι στον εαυτό μου.

rejected: 2005 και 2009 έμεινες χρονικά αρκετά στη Θεσσαλονίκη, συνεργαζόμενη με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Το ίδιο και τώρα. Αρκετές οι φορές που έχεις έρθει και με άλλες παραστάσεις στην Θεσσαλονίκη-μα τρίτη φορά, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Τι σου δίνει χαρά στην πόλη;

Δ.Μ.: Γνώρισα καινούργιους ανθρώπους-πάντα εκτιμώ την ζεστασιά στους Θεσσαλονικείς. Μου αρέσει και το θεατρικό κοινό της Θεσσαλονίκης, είναι εκπαιδευμένο. Βοηθάει και το Κ.Θ.Β.Ε. που έκανε πολιτιστικά πολλά πράγματα και κάποια εξ αυτών είναι εξαιρετικά-κι έτσι το κοινό της πόλης μυήθηκε σε αυτό. Βλέπεις το θέατρο σε αυτή την πόλη να λειτουργεί με το “από στόμα σε στόμα”. Νέοι άνθρωποι έχουν στην κουλτούρα τους το θέατρο εδώ. Στην Θεσσαλονίκη απολαμβάνω μια βόλτα στη θάλασσα. Πηγαίνω συνέχεια σινεμά και βλέπω ταινίες. “Τρελαίνομαι” να κάνω βόλτες στις αποθήκες στο Λιμάνι, αλλά και στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Τα πρωινά μου, θα πάω μια βόλτα στο Μουσείο Κινηματογράφου.

rejected: Βιώνουμε την εποχή που ένα δημόσιο πρόσωπο με μία δήλωσή του σε μια συνέντευξη, μπορεί να “κατασπαραχτεί” από μια “αποκομμένη φράση” ή κάτι που θα ειπωθεί και θα βρει διαφωνούντες στο διαδίκτυο ή ανθρώπους που θα το παρερμηνεύσουν. Είναι σημείο των καιρών να “βγαίνουν νύχια”;

Δ.Μ.: Είσαι η εξαίρεση-προσωπικά συνήθως δίνω γραπτές συνεντεύξεις. Όλο αυτό που περιγράφεις γίνεται γιατί ένα θέμα ή ένα πρόσωπο την εκάστοτε στιγμή “πουλάει”. Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω, πέρα από αυτό το ρήμα για να συμβαίνει.

rejected: Μια δική σου “ξεχωριστή μέρα”;

Δ.Μ.: Μια ξεχωριστή ημέρα από τη δική μου ζωή, που έχω και θέλω να θυμάμαι, είναι μια μέρα που έχει έρωτα και αγάπη. Αυτό.

rejected: Ερωτευόμαστε εύκολα οι άνθρωποι; Αφηνόμαστε στον απέναντι ή φοβόμαστε;

Δ.Μ.: Φοβάμαι τις γενικεύσεις και τις αποφεύγω. Οι μεγάλοι έρωτες, πάντως, δεν μπορεί να είναι πολλοί στη ζωή μας. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που βάση ιδιοσυγκρασίας ερωτεύονται πολύ συχνά-κάποια στιγμή παύεις να το κάνεις, γιατί βαριέσαι. Ούτως ή άλλως, ο μεγάλος έρωτας δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται. Άντε να είναι μεγάλος έρωτας μία… δύο φορές; Τρεις; Μέχρι τρεις φορές και δύσκολο να συμβεί τόσο έντονα σε μια ζωή! Ο έρωτας δεν είναι πόνος και “κάψιμο” όπως πολλοί τον φοβούνται. Όσο μεγαλώνω, αισθάνομαι ότι ο μεγάλος έρωτας είναι ευλογία. Με τον μεγάλο έρωτα γίνεσαι μέσα σου ελεύθερος και πιο μεγαλόθυμος. Οι μεγάλοι έρωτες που μας βρίσκουν ώριμους είναι ευτυχία. Αλλιώς, κάτι λάθος έχουμε κάνει σε αυτή τη ζωή. Κάτι δεν έχουμε καταλάβει. Και δεν μάθαμε πως ο έρωτας είναι ευτυχία. Έχουμε ανάγκη σε αυτή τη ζωή να είμαστε ευτυχισμένοι. Όσοι δεν νιώθουν αυτή την ανάγκη, έχουν γύρω τους μια “ένταση”. Εγώ, αλλιώς, έχω στο μυαλό μου την ευτυχία.

rejected: Τι είναι για σένα ευτυχία; Αποκοπή ανασφάλειας;

Δ.Μ.: Ευτυχία είναι να είσαι καλά με τον άνθρωπο που αγαπάς. Οι ανασφάλειες δεν γίνεται να μην υπάρχουν, αλλά να μην είναι υπερμεγεθημένες στο μυαλό σου, έτσι ώστε να “καταστρέφεις” πράγματα. Οφείλουμε στον εαυτό μας, όσο μεγαλώνουμε, να χειριζόμαστε καλύτερα την κάθε συνθήκη.

rejected: Τελειώνοντας, τι σου έδωσε χαρά, τελευταία;

Δ.Μ.: Α! Έχω μανία με τα λουλούδια. Αγόρασα προχθές, μια ακόμη γλάστρα. Απέκτησα μάλλον από τη γιαγιά μου, αυτή την αγάπη για τα λουλούδια. Βλέπεις σε μια μικρή γλάστρα το θαύμα της ζωής… την υγεία σε ένα άνθος. Κάθομαι και τα θαυμάζω τα λουλούδια… δεν θέλουν μόνο νερό. Μια άλλου τύπου φροντίδα θαρρώ πως είναι το ζητούμενο τους… Άλλωστε, σε αυτή την ζωή, καθετί που αγαπάς δεν ανθίζει;