Ο Πανάγος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο,  τρία τραγούδια που ακούει στο δρόμο για τη παράσταση κι άλλα τρία που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

“Έχεις τρεις επιλογές” για τοποθέτηση προϊόντων στο σακίδιο, διαβάζω, τρια τραγούδια και τρεις στόχους για το 2022  και σκέφτομαι αυθόρμητα πόσο πιο ευτυχείς γινόμαστε, όταν συνειδητοποιούμε το δικαίωμα στην επιλογή.

Αυτόματα, το χάος απλώθηκε μέσα μου, τί να πρωτοβάλω στη τσάντα…Η δύναμη, όμως, της συνήθειας είναι πιο ισχυρή, οπότε στη σάκα θα μπεί  σίγουρα το κείμενο της παράστασης που συμμετέχω, διότι η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, αποσμητικό για εμένα και αν χρειαστεί και τους γύρω μου και ένα ξυραφάκι για διορθώσεις στο μούσι  για να μην παρεξηγηθώ κιόλας και σαφώς άυλα θα βάλω και τις μνήμες μου.

Τα άνωθεν, αφορούν μέρες που κατευθύνομαι στο θέατρο, την παρούσα περίοδο, όσον αφορά το να βγω απλά έξω, το περιεχόμενο μπορεί να ποικίλει ανάλογα την κατεύθυνση, με σιγουριά πάντως μπορώ να πω, πως σε δέκα λεπτα φτιάχνω πράγματα για να λείψω μήνες, όπως επίσης πως απολαμβάνω και βόλτες χωρίς να κουβαλάω απολύτως τίποτα άλλο, παρά  μονάχα το σώμα μου.

Αχ…τραγούδια τώρα..καθένας και το τραγούδι του..που αναφέρουμε και στο έργο του Bασίλη Mαγουλιώτη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή  “Talk Show” στο θέατρο Αθηναίδα, με τους Στέλιο Ιακωβίδη και Άρη Μπαλή κι εμέ . Πάλι ο νόμος των τριών!  Τα τραγούδια, πάλι, που μου έρχονται, έχουν να κάνουν με τη παράσταση μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Θα πω, λοιπόν, την “Μπαλάντα του κυρ Μέντιου”, διότι λέω κάποιους στίχους του τραγουδιού αυτού στη παράσταση,  οπότε  σκέφτομαι καθημερινά τους στίχους του μεγάλου Κώστα Βάρναλη και τη φωνή του τεράστιου Νίκου Ξυλούρη…ενδόμυχα μέσα μου ικανοποιεί δυο μεγάλες μου αγάπες την ποίηση και την Κρήτη.

Καθημερινά, θα ακούσω επίσης από μουσικό κουτί, τα οποία τα αγαπάω πολύ, το θέμα από το “Cinema Paradiso”, μου αναδύει “γεύσεις” από την παιδική αθωότητα και σε συνδυασμο με τη λατρεία που έχω για το κινηματογράφο, είναι σαν να βουτάω καθημερινά σε μία άλλη εποχή, πιο αγνή, πιο καθαρή, τουλάχιστον όσο αφορά το ανθρώπινο συναίσθημα.

Γίνομαι ξανά  και ξανά ο μικρός “Τότο”.

Ένα τρίτο, αυθόρμητο λόγω και των ημερών που ζούμε, οι “Μέρες παράξενες θαυμάσιες μέρες”. Βέβαια, από όταν πρωτοκυκλοφόρησε το κομμάτι αυτό, από τους Active Μember, οι μέρες ήταν παράξενες, και δυστυχώς χρόνια τώρα οι μέρες μας δεν γίνονται καλύτερες, παρά πιο παράξενες.

Όμως αυτά δεν τα ακούω σε ακουστικά. Δεν μου αρέσουν πλέον.

Μου αρέσει να ακούω τους ήχους του περιβάλλοντος μου, είτε είναι το ΜΕΤΡΟ, είτε κάνω ποδήλατο στη πόλη….μου αρέσει ο φυσικός ήχος, όπως μ΄αρέσει και το “τραγούδι” της σιωπής.

Κι εφόσον έχουμε τα εφόδια μας, τη τσάντα και μελωδίες κατά νου, θα προχωρήσω στο θέμα των στόχων.

Πρώτος μου στόχος είναι να έχω πάντα έναν στόχο.

Δεύτερος στόχος είναι να πετυχαίνω το στόχο που έχω και τρίτος στόχος είναι να γυρίζω πάντα πίσω στο πρώτο μου στόχο.

Μέσα σε όλη αυτήν την πλάνη που λέγεται καθημερινότητα και ζωή, κάθε μέρα προσπαθώ να  κατανοώ  όσο καλύτερα μπορώ το τί γίνεται μέσα μου, αλλά και έξω από τα πλαίσια της δικής μου οπτικής.

Ψάχνω τη “δική” μας οπτική, προσπαθώντας βέβαια να εξελίξω την δουλειά μου και να εξελιχτώ  μέσα από αυτήν…να αναμετρηθώ με ρόλους, να μείνω στη συνείδηση του κόσμου καθώς και να κοιμάμαι ήσυχος το βράδυ.

• Ο Πανάγος Ιωακείμ πρωταγωνιστεί στο “Talk Show”, του Βασίλη Μαγουλιώτη (Suyako), σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή, κάθε Δευτερότριτο στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΣ, στο Βοτανικό. Ο Πανάγος ήταν και βοηθός σκηνοθέτη στο “Killer Joe” Tracy Letts, σε απόδοση Γιάννη Σακαρίδη και σκηνοθεσία Γιάννη Στάνκογλου, με τον τελευταίο πρωταγωνιστή. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ, στου Ψυρρή.