Αχ…τραγούδια τώρα..καθένας και το τραγούδι του..που αναφέρουμε και στο έργο του Bασίλη Mαγουλιώτη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή “Talk Show” στο θέατρο Αθηναίδα, με τους Στέλιο Ιακωβίδη και Άρη Μπαλή κι εμέ . Πάλι ο νόμος των τριών! Τα τραγούδια, πάλι, που μου έρχονται, έχουν να κάνουν με τη παράσταση μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Θα πω, λοιπόν, την “Μπαλάντα του κυρ Μέντιου”, διότι λέω κάποιους στίχους του τραγουδιού αυτού στη παράσταση, οπότε σκέφτομαι καθημερινά τους στίχους του μεγάλου Κώστα Βάρναλη και τη φωνή του τεράστιου Νίκου Ξυλούρη…ενδόμυχα μέσα μου ικανοποιεί δυο μεγάλες μου αγάπες την ποίηση και την Κρήτη.
Καθημερινά, θα ακούσω επίσης από μουσικό κουτί, τα οποία τα αγαπάω πολύ, το θέμα από το “Cinema Paradiso”, μου αναδύει “γεύσεις” από την παιδική αθωότητα και σε συνδυασμο με τη λατρεία που έχω για το κινηματογράφο, είναι σαν να βουτάω καθημερινά σε μία άλλη εποχή, πιο αγνή, πιο καθαρή, τουλάχιστον όσο αφορά το ανθρώπινο συναίσθημα.
Γίνομαι ξανά και ξανά ο μικρός “Τότο”.
Ένα τρίτο, αυθόρμητο λόγω και των ημερών που ζούμε, οι “Μέρες παράξενες θαυμάσιες μέρες”. Βέβαια, από όταν πρωτοκυκλοφόρησε το κομμάτι αυτό, από τους Active Μember, οι μέρες ήταν παράξενες, και δυστυχώς χρόνια τώρα οι μέρες μας δεν γίνονται καλύτερες, παρά πιο παράξενες.
Όμως αυτά δεν τα ακούω σε ακουστικά. Δεν μου αρέσουν πλέον.
Μου αρέσει να ακούω τους ήχους του περιβάλλοντος μου, είτε είναι το ΜΕΤΡΟ, είτε κάνω ποδήλατο στη πόλη….μου αρέσει ο φυσικός ήχος, όπως μ΄αρέσει και το “τραγούδι” της σιωπής.