at a glance
Top

Οι σημειώσεις της Κατερίνας Δαμβόγλου

κείμενο | κατερίνα δαμβόγλου */* φωτογραφίες | αρχείο κατερίνας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

σ' αγαπάω πολύ σε χρειάζομαι...

Κάποιοι με λεν’ ειλικρινή όχι απαραίτητα καλή.

Κάποιοι με λεν’ καλή γιατί είμαι ειλικρινής.

Όπως και να ‘χει…

Τις τελευταίες μέρες ζω σε μια νηνεμία πριν την καταιγίδα.

Οι μέρες απαρτίζονται από σκυλοβόλτες και μοναξιά. Ο Ρόμπιν λείπει. Λονδίνο. Τρία χρόνια μακριά απο την οικογένεια ήταν πολλά.

Αν δεν ήταν ο Covid θα πηγαίναμε μαζί το Φλεβάρη του ‘20.

Αλλα ήταν…

και τώρα είναι

ο Ρόμπιν εκεί μόνος για δουλειά

κι εγώ εδώ μόνη. Ερχεται αύριο. Στα γενέθλιά μου. Και μετά πάλι πίσω στις πρόβες. Πάμεπαμεπαμεπαμελεμε!

Τώρα που λείπει πίνουμε καφέ εγώ εδώ στις 10πμ κι αυτός εκεί στις 8πμ.

Και φτιάχνω τον καφέ όπως τον θελει εκείνος. Για να μη μου λείπει.

Αργό το πρωινό, με μουσική και ημερολόγιο…

Ρόκα φερε το λουρί!

Περπατώ στο λόφο με το σκυλί.

Ας αγκαλιάσω ενα δέντρο. Ρετσίνι Ολ οβερ μα γουατεβα.

Καάλμαρα.

Βλέπω: Ακρόπολη. Σύννεφα με φωτοστέφανο. Σημαίες. Θόρυβος από σημαίνει σε ψηλό κοντάρι. Σα γδούπος, σα βαρύ μαστίγιο.

Και ακούω φωνες απο το στάδιο (ναι το Καλλιμάρμαρο εννοώ)…

Ανεβαίνω το βράχο. Κυκλάμινα ολούθε. Ροζ παλ.

Κρυφοκοιτάζω: Επιδείξεις. Τι ρούχα είναι αυτά; Α! Κίνα;

Ωραία χορογραφία. Και η κίνηση των ρούχων ωραία. «Γράφει» κι από εδώ που στέκομαι μια χαρά.

Κούρμπα στη ράχη της Ρόκας.

Στην ώρα της. Μπραβορόκα!

Μαζεύω κακά,πετάω στον κάδο, έτοιμη.

Γεια σου Γιώργο. Κι εσύ εδώ;

Ναι μωρέ, μετακομίσαμε.

Τι κάνω; Ετοιμαζόμαστε για άνοδο Θεσσαλονίκη.

Ναι από το ‘20 το κοιλιοπονάμε…εντωμεταξύ έγραψα κάνα δυο τρία εφτά οχτώ ακόμα…χαχα.

Ναιναι….πολύς χρόνος κι η δημιουργία έτρεχε.

Όχι δεν μας πόνεσε το μέσα. Είχαμε άλλα. Και ξεκουραστήκαμε κιόλας.

Και ναι, είπαμε ας τον πόνο εκει που είναι ας γελάσουμε.  Εσύ; Α τηλεόραση, α Εθνικό, α χαιρετισμούς στη μαμά (αυτο ξέχασα να του το πω. Το λέω τώρα).

Την Ελένη δεν πήρα!

Το κειμενο για το ΛαΣτραντα στην ταινιοθήκη της Ελλάδος το τελείωσα; Αχ αυτό έγινε προχθές. Ακόμα αγχώνομαι; Πωπω! Φίσκα ήταν το σινεμά. Καλά τα είπα; Βγήκε το φεγγάρι να υποσχεθεί να το κοιτάξουμε. Ωπ! Θυμήθηκα. Συνέπεσε με τη δίκη για τον Ζακ..Σημαδιακό.

Έλα Δήμητρα…ναι ευχαριστώ. Ναι κι εγώ συγκινήθηκα. Χαίρομαι που σας άρεσε.

Γυρισμός.

Να μην ξεχάσω…τα θεατρικά που μέσα στην καραντίνα βγήκαν από το κεφάλι και γίναν’ λέξεις. Update πού και πού… και κανένα πλάνο;

Nope! Όχι τώρα. Η καρδιά χτυπάει δυνατά.

Προτιμώ ν’ ακούσω…

Τελευταία ακούω podcast. Μια ή δυο φωνές. Ξεκουράζει.

Και όταν μετά την καραντίνα επέστρεψε ο θόρυβος της πόλης με ακουστικά στα αυτιά έμεινα στην ηρεμία.

Πάλι Glass animals. Έχω κολλήσει με το Gooey.

Θα βάλω 90’s. Πολύ με ξεκουράζει. Μου λείπω ως παιδί. Κι ακούω από Prince μέχρι το frozen της Μαντόνα.

Και ναι δεν το κρύβω. Όπως όταν ήμουν παιδί,

περνάω  ατέλειωτες ώρες στο μπάνιο τραγουδώντας γιατί έχει την καλύτερη ακουστική. Συγγνώμη γείτονες. Ο Σπίθας σας είναι πιο φάλτσος στα γαβγίσματα. Εγώ πιάνω και τρισήμιση οκτάβες άμα λάχει. Λαααβινγκ γιουυυ εντιλ άι ντριμ οβ λάιφ. «Λούσυ παρ’το δεξιά! Γα γα γαβαγββββααβββμπιμπιμπιιτι θα γίνει ρε μααακες θα περάσουμε καμμιά ώρα;»

Προμηθευτής οπωροπωλείου vs ταρίφας vs Σπίθας= αποτέλεσμα άγνωστο…

Εμ, γι’ αυτό τραγουδώ: human behavior….never was a cornflake girl….Ccc reammm get on top..coz naaaaaathing compeeers this is a woman’s world κτλ κτλ κτλ

Την ACS να πάρω! Πού πήγε το δέμα; Τα κοστούμια της παράστασης….

Βράδιασε κιόλας;;

Τα βραδιά μου τα περνάω με τον Llywelyn . Το Lly προφέρεται Χλου…

Μουσικός. Αποφάσισε πως δεν του αρέσει η Αγγλία. Θέλει να μετακομίσει αλλού. Αυτό το μήνα δοκιμάζει Ελλάδα. Ως Big in Asia και USA apparently με την μπάντα του, μπορεί.

Και στα δικά μας.

Μας ξέρεις; Μας έκαναν shoutout οι BTS….

Who? Ποιοί

Jesus Mary and Joseph, νομίζω πως  μεγάλωσα. Να θυμηθώ να γκουγκλάρω BTS.

Οταν ο Χλου γράφει μουσική για εταιρικά τζινγκλάκια, εγώ διαβάζω την «Αυτοβιογραφία Ενός Γιόγκι».

Έτσι το γράφω! Για ποικιλία στο κείμενο.

Η Ρόκα ακούει Beyoncé (ναι ο σκύλος). Το αγαπημένο της άλμπουμ είναι το Lemonade) κι εγω κοιτάζω το πάτωμα….

Τελειώνω το διαλογισμό της ημέρας με ένα Ommanipadmehummmmmm και κλείνω με ένα κατακόρυφο στην πόρτα.

Όχι δεν θα μιλήσω για δουλειά.

Προτιμώ να τη δείτε και να μου πείτε εσείς.

Εγω τη έβλεπα στο χαρτί (οκ στο iPad) και τώρα νευρικά ανυπομονώ να τη δω επί σκηνής. Εξάλλου, έχω ξεχάσει το μέτρο μέτρησης, σύγκρισης και αναρωτιέμαι, μετά την καραντίνα τί θέλει ο κόσμος; Τί μπορώ να προσφέρω; Χαιρόμαστε το ίδιο εύκολα; Πιο εύκολα; Το κοινό καρδιοχτύπι. Μετράει.

Και για να μην αγχώνομαι κάνω κατακόρυφα..και βγάζω τη Ρόκα βόλτα..και αγκαλιάζω δέντρα….

κι ας με λένε τρελή

Μ’ αγαπάω πολύ και με νοιάζομαι.

Αυτό μου έμαθε η καραντίνα. Όχι ότι δεν το γνώριζα από πριν, αλλά το είχα βάλει στο συρτάρι για αργότερα…Ήρθα και σε πολύ κοντινή επαφή με το θάνατο…πάλι..πάλι

Μη σας βαρύνω.

Η ζωή είναι για αγάπη.

Κι εσένα σ’ αγαπάω

Κι ας μη σε ξέρω.

Μου κάνει καλό που στο λέω.

Και σε σένα ελπίζω.

Είναι ευχή.

Το έβγαλα το είναι μου;

Ειλικρινά, ακομπλεξάριστα, άναρχα και σαφώς ξεδιάντροπα

Κατερίνα

Ευαίσθητη καλλιτέχνις.

χχχχχχ

 

  • Η Κατερίνα Δαμβόγλου πρωταγωνιστεί στο “TOKU” σε σκηνοθεσία: Fly Theatre. Παραστάσεις: 4-11 Νοεμβρίου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ Θεσσαλονίκης.