Περπατώ στο λόφο με το σκυλί.
Ας αγκαλιάσω ενα δέντρο. Ρετσίνι Ολ οβερ μα γουατεβα.
Καάλμαρα.
Βλέπω: Ακρόπολη. Σύννεφα με φωτοστέφανο. Σημαίες. Θόρυβος από σημαίνει σε ψηλό κοντάρι. Σα γδούπος, σα βαρύ μαστίγιο.
Και ακούω φωνες απο το στάδιο (ναι το Καλλιμάρμαρο εννοώ)…
Ανεβαίνω το βράχο. Κυκλάμινα ολούθε. Ροζ παλ.
Κρυφοκοιτάζω: Επιδείξεις. Τι ρούχα είναι αυτά; Α! Κίνα;
Ωραία χορογραφία. Και η κίνηση των ρούχων ωραία. «Γράφει» κι από εδώ που στέκομαι μια χαρά.
Κούρμπα στη ράχη της Ρόκας.
Στην ώρα της. Μπραβορόκα!
Μαζεύω κακά,πετάω στον κάδο, έτοιμη.
Γεια σου Γιώργο. Κι εσύ εδώ;
Ναι μωρέ, μετακομίσαμε.
Τι κάνω; Ετοιμαζόμαστε για άνοδο Θεσσαλονίκη.
Ναι από το ‘20 το κοιλιοπονάμε…εντωμεταξύ έγραψα κάνα δυο τρία εφτά οχτώ ακόμα…χαχα.
Ναιναι….πολύς χρόνος κι η δημιουργία έτρεχε.
Όχι δεν μας πόνεσε το μέσα. Είχαμε άλλα. Και ξεκουραστήκαμε κιόλας.
Και ναι, είπαμε ας τον πόνο εκει που είναι ας γελάσουμε. Εσύ; Α τηλεόραση, α Εθνικό, α χαιρετισμούς στη μαμά (αυτο ξέχασα να του το πω. Το λέω τώρα).
Την Ελένη δεν πήρα!
Το κειμενο για το ΛαΣτραντα στην ταινιοθήκη της Ελλάδος το τελείωσα; Αχ αυτό έγινε προχθές. Ακόμα αγχώνομαι; Πωπω! Φίσκα ήταν το σινεμά. Καλά τα είπα; Βγήκε το φεγγάρι να υποσχεθεί να το κοιτάξουμε. Ωπ! Θυμήθηκα. Συνέπεσε με τη δίκη για τον Ζακ..Σημαδιακό.
Έλα Δήμητρα…ναι ευχαριστώ. Ναι κι εγώ συγκινήθηκα. Χαίρομαι που σας άρεσε.
Γυρισμός.
Να μην ξεχάσω…τα θεατρικά που μέσα στην καραντίνα βγήκαν από το κεφάλι και γίναν’ λέξεις. Update πού και πού… και κανένα πλάνο;
Nope! Όχι τώρα. Η καρδιά χτυπάει δυνατά.
Προτιμώ ν’ ακούσω…
Τελευταία ακούω podcast. Μια ή δυο φωνές. Ξεκουράζει.
Και όταν μετά την καραντίνα επέστρεψε ο θόρυβος της πόλης με ακουστικά στα αυτιά έμεινα στην ηρεμία.
Πάλι Glass animals. Έχω κολλήσει με το Gooey.
Θα βάλω 90’s. Πολύ με ξεκουράζει. Μου λείπω ως παιδί. Κι ακούω από Prince μέχρι το frozen της Μαντόνα.
Και ναι δεν το κρύβω. Όπως όταν ήμουν παιδί,
περνάω ατέλειωτες ώρες στο μπάνιο τραγουδώντας γιατί έχει την καλύτερη ακουστική. Συγγνώμη γείτονες. Ο Σπίθας σας είναι πιο φάλτσος στα γαβγίσματα. Εγώ πιάνω και τρισήμιση οκτάβες άμα λάχει. Λαααβινγκ γιουυυ εντιλ άι ντριμ οβ λάιφ. «Λούσυ παρ’το δεξιά! Γα γα γαβαγββββααβββμπιμπιμπιιτι θα γίνει ρε μααακες θα περάσουμε καμμιά ώρα;»
Προμηθευτής οπωροπωλείου vs ταρίφας vs Σπίθας= αποτέλεσμα άγνωστο…
Εμ, γι’ αυτό τραγουδώ: human behavior….never was a cornflake girl….Ccc reammm get on top..coz naaaaaathing compeeers this is a woman’s world κτλ κτλ κτλ
Την ACS να πάρω! Πού πήγε το δέμα; Τα κοστούμια της παράστασης….
