Μερικές φορές, το θέατρο φεύγει από το πλαίσιο του θεάματος και της διασκέδασης και γίνεται βίωμα και εμπειρία. Και μερικές φορές, τα παιδιά πρέπει να έρθουν σε επαφή με αυτό το βίωμα, ώστε να μην χρειαστεί να έρθουν αντιμέτωπα με την -πολλές φορές- σκληρή και τραυματική πραγματικότητα.

Ο “Μικρός Βορράς” μας έχει συνηθίσει σε παραγωγές υψηλού επιπέδου με πολύ εκπαιδευμένους ηθοποιούς και βαθιά συγκινητικές ιστορίες. Το “#Support_Hara” είναι αυτά και κάτι παραπάνω. Πρόκειται για μια παράσταση θεάτρου forum, το οποίο αποτελεί είδος θεάτρου με συμμετοχή του κοινού και απευθύνεται σε «νέους/ες, εφήβους/ες και εκπαιδευτικούς με στόχο την πρόληψη και την διαχείριση της έμφυλης βίας».

Αυτήν την παράσταση δε θα την ξεχάσω ποτέ. Κατά την διάρκεια της, σκεφτόμουν πόσο θα με είχε βοηθήσει στην ζωή μου, να την είχα παρακολουθήσει ενώ ήμουν ακόμη στο σχολείο. Η ιστορία της “Χαράς”, ενός κοριτσιού που θυμίζει εμένα και πολλά κορίτσια και αγόρια του τότε Λυκείου μου, είναι τόσο θλιβερά συνηθισμένη που αποτελεί ρουτίνα. Ένα κορίτσι ερωτεύτηκε ένα αγόρι που στην προσπάθεια του να φανεί cool, την κακοποίησε και την εξέθεσε ανεπανόρθωτα. Μέσα από την δράση και κάποιες στιγμές της πλοκής που μπορεί να σοκάρουν, το κοινό έρχεται σε επαφή με το τραύμα της πρωταγωνίστριας. Και ενώ όλες οι παραστάσεις κάπου εδώ τελειώνουν και το ίδιο συμβαίνει και στην ζωή, στο θέατρο forum και στο «#Support_Hara», ο θεατής θεραπεύεται όταν θεραπευτεί το θύμα. Αλλάζοντας την ιστορία της “Χαράς”, αλλάζει και η ζωή.

Οι ηθοποιοί της παράστασης, είναι τρομερά εκπαιδευμένοι και έτοιμοι να διαχειριστούν τόσο την πλοκή, όσο και το κοινό και τις καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν. Έχουν εμβαθύνει στην πλοκή και την ιστορία και έχουν φτιάξει το δικό τους κείμενο, στο οποίο παραμένουν απίστευτα αφοσιωμένοι. Το χειροκρότημα είναι λίγο.

Αυτό το κείμενο αποτελεί και μια παρότρυνση και παράκληση στους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Μαθητές και εκπαιδευτικοί έχουν να κερδίσουν σημαντικά μαθήματα από το «#Support_Hara». Ίσως αποτελέσει ένα λιθαράκι για να εξαλειφθούν και να αποκαλυφθούν περιστατικά βίας και κακοποίησης στο σχολικό περιβάλλον και ίσως κάποτε να μην χρειάζεται να υπάρχει πια η “Χαρά”. Γιατί θα έχει γιατρευτεί.