3 επιλογές. Χμμ…Πρώτη μου σκέψη, γιατί ο αριθμός 3; Ως αριθμός γενικότερα! Θέλω να πω… έχει μια σημαντική θέση στα πράγματα, αλλά…οκ…ας μιλήσουμε καλύτερα επί του θέματος. Εδώ δυσκολεύεσαι να επιλέξεις για ένα πράγμα, και πρέπει ξαφνικά να επιλέξεις τρία; Αλλά μετά σκέφτεσαι ότι ο αριθμός αυτός μπορεί να είναι και λυτρωτικός. Εξηγούμαι. Στο ένα μπορεί να έχεις επιλέξει λάθος. Στο δύο να έχεις προσπαθήσει να το σώσεις και στο τρία κάπως να πλησιάζεις μια ισορροπία επιλογών. Ωραία, πες ότι τελειώνεις με τις 3 επιλογές του ενός ζητήματος. Μετά όμως έχεις άλλα 2 ζητήματα, άρα 3 επιλογές 3 συνολικών ζητημάτων, στο σύνολο 9 επιλογές. Τέλεια! Τώρα φαντάζει στο μυαλό μου ως ένα ωραιότατο τετράγωνο γεωμετρικό σχήμα αποτελούμενο από 9 σημειακές, άσχετες μεταξύ τους, επιλογές.
Κάπως έτσι ξεκινάει η μέρα μου, με τέτοιες και άλλες περίπλοκες, ορισμένες φορές περιττές, σκέψεις. Πφφφ… Το ξυπνητήρι χτυπάει 6.00 με 6.30 τις καθημερινές. Ορισμένες φορές το προλαβαίνω, καθώς φέρω ακόμα το άγχος μην και δεν ξυπνήσω, μην και δεν χτυπήσει. Λίγα λεπτά επανασύνταξης στο κρεβάτι, ξύπνιας ονειροπόλησης και η μέρα ξεκινάει με βαθιά ανάσα, ντουζ και ποτέ πρωινό στο σπίτι. Έπειτα χαράζεται με επιβιωτική ακρίβεια η πορεία με την οποία θα φτάσω στο γύρισμα. Βασική παράμετρος της πορείας το από που θα πιω καφέ!
Τρία πράγματα που θα έχω σίγουρα στο σακίδιο μου, πέρα από τα βασικά πορτοφόλι-κινητό-κλειδιά, είναι ένα σημειωματάριο, ένα παγούρι με νερό και κάποιο βιβλίο που με ενδιαφέρει την εποχή αυτή να διαβάσω. Ωστόσο, το γεγονός ότι τα κουβαλάω, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι τα χρησιμοποιώ κιόλας, τα έχω εκεί περισσότερο ως θύμιση. Να θυμάμαι να σημειώνω κάποιες από τις σκέψεις μου ή να κάνω ένα γρήγορο σκίτσο από κάτι που μου κάνει εντύπωση, να θυμάμαι να πίνω νερό, να θυμάμαι να αφιερώνω λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Και το σημειωματάριο είναι ακόμα κενό, το παγούρι πάντα γεμάτο και ο σελιδοδείκτης ακόμα στην ίδια σελίδα.