κείμενο | αλέξανδρος δάικος */* φωτογραφίες | διονύσης κλαμπάνης + εύα καρούση + νεκτάριος σουγλέρης l*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
λοιπόν, γεια σου
Το ξυπνητήρι χτυπάει, 8.50 γράφει. Άλλο ένα στις 8.58 και ένα τελευταίο στις 9.02.
Σηκώνομαι, άλλοτε με κρατάνε τα πόδια μου και άλλοτε όχι.
Ετοιμάζομαι, ανεβαίνω στη μηχανή μου και μπαίνω στην κίνηση. Μπορεί να σιγοτραγουδήσω καμία καινούρια μελωδία, έτσι γράφω τελευταία, πάνω στη μηχανή. Φτάνω στην πρωινή μου δουλειά μιας και η βραδινή δε με “ταΐζει” πια.
Αποφάσισα, λοιπόν, να επιστρατεύσω τις σπουδές μου, κυρίως από επιλογή μου αλλά όχι πως δεν έπαιξαν ρόλο τα μέτρα. Ξεκινάω δουλειά. Στα διαλείμματα, ξεκλέβω λίγο χρόνο να προωθήσω τον καινούριο μου δίσκο. Στέλνω καλοστολισμένα μηνύματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, ιντερνετικά περιοδικά και κάποιες φορές σε ανθρώπους που εκτιμώ τη δουλειά τους. Δε μου απαντάνε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν μεγάλο φόρτο σκέφτομαι. Απογοητεύομαι. Βγαίνω στο μπαλκόνι, ανάβω τσιγάρο και παίρνω τηλέφωνο κάποιον φίλο αναζητώντας επιβεβαίωση
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
...σ' έναν ρυθμό με υποψία παραδείσου
έχεις τρεις επιλογές
...here comes the sun
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή