
κείμενο | γιώργης βασιλόπουλος */* φωτογραφίες | χρόνης περράκης + γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ραπάρω λες και βγήκα από την κόλαση...
Συνήθως όταν είναι να γράψω κάτι, δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Έτσι και τώρα.
Θα ξεκινήσω, όπως αρχίζει και η μέρα και η νύχτα μου. Με τον σκύλο μου. Τον Ζάχο. Αυτό τον τύπο, που τον βγάζω κάθε πρωί βόλτα και μου έχει αλλάξει την ζωή.
Τον μαθαίνω να με ακούει και με μαθαίνει να αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο πολύ που, η βόλτα του, προηγείται ακόμα και του πρωινού μου καφέ, πράγμα σημαντικότατο για τη διάθεση μου, την όρεξη μου, και την εγκεφαλική μου διαύγεια.
Related posts:
Λόγοι Θεάτρου Χρονιάς 2019
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Οι σημειώσεις του Νίκου Μάνεση
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Ο Χρήστος Διαμαντούδης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Χρήστος Τσάβος
ψυχ-ανάγνωση: μορφή
ψυχ-ανάγνωση: μορφή
Οι σημειώσεις του Φάνη Ζαχόπουλου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Χρήστος Στέργιογλου
εκείνος που δεν ονειρεύεται
εκείνος που δεν ονειρεύεται