
κείμενο | γιώργης βασιλόπουλος */* φωτογραφίες | χρόνης περράκης + γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ραπάρω λες και βγήκα από την κόλαση...
Συνήθως όταν είναι να γράψω κάτι, δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Έτσι και τώρα.
Θα ξεκινήσω, όπως αρχίζει και η μέρα και η νύχτα μου. Με τον σκύλο μου. Τον Ζάχο. Αυτό τον τύπο, που τον βγάζω κάθε πρωί βόλτα και μου έχει αλλάξει την ζωή.
Τον μαθαίνω να με ακούει και με μαθαίνει να αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο πολύ που, η βόλτα του, προηγείται ακόμα και του πρωινού μου καφέ, πράγμα σημαντικότατο για τη διάθεση μου, την όρεξη μου, και την εγκεφαλική μου διαύγεια.
Related posts:
Οι σημειώσεις του Χρήστου Παπαδημητρίου
grande Χρήστος
grande Χρήστος
Οι σημειώσεις του Απόστολου Κίτσου
η βαλίτσα
η βαλίτσα
Οι σημειώσεις της Δέσποινας Βασιλείου
Τώρα, πες μου, τί σε κάνει να χαμογελάς;
Τώρα, πες μου, τί σε κάνει να χαμογελάς;
Στο «και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον»
δεν έχω λόγια...
δεν έχω λόγια...
Οι σημειώσεις των Βερτζί Μαβί
χωμάτινοι πύργοι
χωμάτινοι πύργοι
Κωνσταντίνος Παπαχρόνης
το σημείο αναφοράς μου
το σημείο αναφοράς μου