
κείμενο | γιώργης βασιλόπουλος */* φωτογραφίες | χρόνης περράκης + γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ραπάρω λες και βγήκα από την κόλαση...
Συνήθως όταν είναι να γράψω κάτι, δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Έτσι και τώρα.
Θα ξεκινήσω, όπως αρχίζει και η μέρα και η νύχτα μου. Με τον σκύλο μου. Τον Ζάχο. Αυτό τον τύπο, που τον βγάζω κάθε πρωί βόλτα και μου έχει αλλάξει την ζωή.
Τον μαθαίνω να με ακούει και με μαθαίνει να αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο πολύ που, η βόλτα του, προηγείται ακόμα και του πρωινού μου καφέ, πράγμα σημαντικότατο για τη διάθεση μου, την όρεξη μου, και την εγκεφαλική μου διαύγεια.
Related posts:
Λόγοι Θεάτρου [19-25 Απριλίου 2018]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
O Γιώργος Κωνσταντίνου αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις του Δημήτρη Κίτσου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Οι σημειώσεις του Σταμάτη Κραουνάκη
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Ο Γιάννης Βαρβαρέσος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις του Γιώργου Παπαγεωργίου
η ομορφιά του Γιώργου
η ομορφιά του Γιώργου