κείμενο | γιώργης βασιλόπουλος */* φωτογραφίες | χρόνης περράκης + γιάννης χατζηαντωνίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ραπάρω λες και βγήκα από την κόλαση...
Συνήθως όταν είναι να γράψω κάτι, δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Έτσι και τώρα.
Θα ξεκινήσω, όπως αρχίζει και η μέρα και η νύχτα μου. Με τον σκύλο μου. Τον Ζάχο. Αυτό τον τύπο, που τον βγάζω κάθε πρωί βόλτα και μου έχει αλλάξει την ζωή.
Τον μαθαίνω να με ακούει και με μαθαίνει να αγαπάω. Τον αγαπάω τόσο πολύ που, η βόλτα του, προηγείται ακόμα και του πρωινού μου καφέ, πράγμα σημαντικότατο για τη διάθεση μου, την όρεξη μου, και την εγκεφαλική μου διαύγεια.
Related posts:
O D3lta αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Ο Μανώλης Κλωνάρης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις της Σοφίας Μανωλάκου
τα απογεύματα, τα λαμπερά...
τα απογεύματα, τα λαμπερά...
Γιάννης Δρακόπουλος
με τα λίγα, να λες πολλά...
με τα λίγα, να λες πολλά...
Οι σημειώσεις της Σοφίας Μπλέτσου
Το φως θέλει το σκοτάδι του
Το φως θέλει το σκοτάδι του
Οι σημειώσεις της Ανθής Ιωαννίδου
ανθίζει ημέρα
ανθίζει ημέρα






