
κείμενο | σοφία μπλέτσου */* φωτογραφίες | αρχείο σοφίας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Το φως θέλει το σκοτάδι του.
Η κάθε μέρα μας είναι σαν ένας χώρος.
Εμείς επιλέγουμε την μουσική που θα την συνοδεύσει και τους παρτενέρ που θα μοιραστούμε μαζί τους αυτό το χορό.
Υπάρχουν μέρες, που ξυπνάω και νιώθω ευγνώμων για ότι έζησα την προηγούμενη μέρα και μια χαρά για την μέρα που ξεκινά.
Δεν με βρίσκουν όλα τα πρωινά όμορφα, αλλά και τότε κάνω πράγματα που με ευχαριστούν.
Γράφω, τηλεφωνώ σε φίλους, παίρνω την φωτογραφική μου και κατεβαίνω στο λιμάνι, την ώρα που δύει ο ήλιος, για να φυλακίσω τις όμορφες εικόνες στην κάμερα μου.
Περπατάω και από μέσα μου λέω τα λόγια του “Κατάθλα”.
Γυρνάω σπίτι μου, βάζω ηπειρώτικα και προσπαθώ να μπω στο mood πριν την πρεμιέρα. Μου αρέσει να ζω ότι μου συμβαίνει και να μην το προσπερνάω, ακόμη και το άγχος, την αγωνία, το φόβο όλα αυτά μας τροφοδοτούν και μας κάνουν αυτό που είμαστε.. αν είχαμε μόνο θετικά αισθήματα, νομίζω η ζωή μας θα ήταν βαρετή. Το φως θέλει το σκοτάδι του και το σκοτάδι θέλει το φως του.
Related posts:
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές
...here comes the sun
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
έχεις τρεις επιλογές
η ζωή έχει δρόμους και ζωές