
κείμενο | χρήστος κοντογεώργης */* φωτογραφίες | αναστασία γιαννάκη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
η εφηβεία των 30
Σιχαίνομαι τις συνεντεύξεις και τις σιχαίνομαι γιατί δεν θεωρώ, ότι έχω πολλά να πω. Τέλος πάντων, θα πάω με ελεύθερη γραφή.
Δεν μπορώ να δω την καθημερινότητα, πια. Αντιλαμβάνομαι, τα τελευταία 2 χρόνια, ως ένα ενιαίο κομμάτι χρόνου. Και καθώς, ο χρόνος είναι διάσταση, πιο πολύ τον αντιλαμβάνομαι ως διάνυσμα. Κοιτάω πίσω και λέω “τί έγινε, ρε”; Και τελικά δεν πέρασε ο χρόνος, τον περπάτησα.
Related posts:
Λόγοι Θεάτρου [12-18 Μαρτίου 2019]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Φοίνισσες
κι η πληγή, θέλημα θεών
κι η πληγή, θέλημα θεών
Δημήτρης Λάλος
ο χρόνος κι η αλήθεια
ο χρόνος κι η αλήθεια
Ο Γιώργος- Ζήσης Μπιλιώνης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Οι σημειώσεις της Αναστασίας Μπάρκα
η τυχαιότητα των συναντήσεων
η τυχαιότητα των συναντήσεων
Νίκος Κουρής
take these lies and make them true somehow
take these lies and make them true somehow