κείμενο | βικτώρια παπαδοπούλου- σισκοπούλου */* φωτογραφίες | γιάννης μαυρόπουλος + λευτέρης τσινάρης + μηνάς τσίτσης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
συνέχισε να προχωράς...
Θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Στην πόλη που είναι ή του ύψους ή του βάθους. Διαφήμιση για το μετρό σε κάθε εκλογές, κλείσιμο των δρόμων για τα έργα του. Πεντακάθαροι δρόμοι προς τη ΔΕΘ για δέκα μέρες, σκουπίδια παντού στο Βαρδάρη. Προχώ καφέ και φεστιβάλ στο κέντρο, παρακμή 500 μέτρα παραπέρα. Επιλεκτική πρωτοπορία. Και τρέξιμο. Τρέξιμο για να φτάσουμε το Άμστερνταμ, τη Βαρκελώνη, το Βερολίνο. Καλό το τρέξιμο, αλλά γίνεται χωρίς το απαραίτητο σταμάτημα για ανάσα, για μια αυτοκριτική, για ανατροφοδότηση. Γιατί; Μαραθώνιο τρέχεις, υπάρχουν στάσεις για νερό, ανασαίνεις, συνεχίζεις.
Related posts:
και η ζωή ξοδεύεται σε ταχύτητα...
ημερολόγιο αλήθειας
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές
ω, έρωτα...
ψυχ-ανάγνωση μικρού πρίγκιπα





