Πλατεία Ναυαρίνου, πολλοί τοίχοι γράφουν έγκλημα στον Σταθμό Βενιζέλου. Αναζητείται κατηγορούμενος. Μπορεί άραγε και η μνήμη να πέσει θύμα δολοφονίας; Σκέφτομαι πως όσα και να σκεπάζει η λήθη, έρχεται η περιέργεια και η πίστη να τα ξεσκέπασει. Αθώος ή Ένοχος;

Κάποιος κάθεται στη Τσιμισκή με ένα χαρτόνι στο χέρι. “Είμαι άστεγος, ψάχνω δουλειά”. Ταυτίζομαι.

Άλλο σύνθημα σε τοίχο “ακούστε είμαι του καιρού μου και όλων των καιρών”.

Είναι βράδυ, είμαι μπροστά από το Λευκό Πύργο, δίπλα στη θάλασσα, ανοιξιάτικο βράδυ. Μια ακόμα παράσταση τελείωσε. Αθώος αν με ρωτάς. Ένοχος αν με νιώθεις. Πού πάνε οι παραστάσεις όταν τελειώνουν; Πού πάνε οι φίλοι; Οι παρέες;

Κάποια, σήμερα, μου είπε ότι παραείμαι όμορφος για να είμαι ένοχος. Η αθωότητα είναι ομορφιά. Εμπρός στη νέα εποχή της αθωότητας. Πόσο μακρυά είμαστε από αυτό;

Περπατάω και μυρίζω τη θάλασσα. Έχει άλλο βάρος το βήμα του επισκέπτη μιας πόλης. Θεσσαλονίκη, Βαρκελώνη, Βέροια, Καρδίτσα, Αθήνα.

Όσο κι αν θες να ανήκεις, μόνο αν απομακρυνθείς απο τη βάση σου, θα μπορέσεις να δεις ποιος άλλος είσαι.

Τί πράμα κι αυτό με τη τελειότητα; Κάποια μέρα, μπήκε το τρίποντο, κάποια άλλη δε μπαίνει και αντί να συνεχίσεις τον αγώνα, κάθεσαι και τα βάζεις με εσένα και το χαμένο τρίποντο. Που είναι ήδη παρελθόν.

Κι άλλο σύνθημα σε δρόμο: “Έχω μια σκέψη από δροσιά και μια καρδιά από λαύρα”.

Επόμενο πρωί. Δε πρόλαβα να πάρω πρωινό στο ξενοδοχείο, προτίμησα να μείνω ώρα κάτω από το ντους. Θα βγω να φάω έξω.

Στη Μελενίκου, ένα ακόμα “εγώ, αδερφή, μου σε πιστεύω”. Σκέφτομαι, πως ζούμε σε μέρες, που πολλά θύματα ζητούν επιπλέον δικαίωση. Το μέσα μας θύμα, ψάχνει τη φωνή του. Και ο μέσα μας ήρωας; Ποιές θα είναι οι πρώτες του λέξεις, όταν θα ψάξει τη φωνή του;

Ο Λευκός Πύργος, ξέρεις, γιατί είναι όμορφος;

Γιατί δεν έχει γωνίες. Τίποτα δε σταματά και τίποτα δεν αρχίζει, τίποτα δεν εξουδετερώνει και τίποτα δεν εξουδετερώνεται.

Γύρισα από το Αρχαιολογικό Μουσείο. Μέσα σε έναν χώρο, μπορείς να ταξιδέψεις στον χρόνο. Ένα κομμάτι της μόνιμης έκθεσης: “Λίθοι και Λήθη”. Πέτρινα μνημεία, τοποθετημένα, σε εξωτερικό χώρο. Άλλωστε, “η πέτρα κρατάει περισσότερο από τον άνθρωπο” γράφει καποιος.

Ο Χρόνος και ο Χώρος. Διαστάσεις που σε προσκαλούν να τις ερευνήσεις.

Σε λίγο, στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Αίθουσα με εντελώς διαφορετική διάσταση, από αυτή του θεάτρου «Αθηνών».

Το στοίχημα ίδιο: Να υπερασπιστώ τον χαρακτήρα και σε αυτές τις διάστασεις. Η διάσταση του νέου χώρου φτιάχνει άλλη διάσταση, νέου χρόνου.

Βράδυ, πάλι Λευκός Πύργος σήμερα, τον κοιτάω από απόσταση. Περπατάω ανάμεσα στον κόσμο. Είναι άνοιξη. Ειναι όλα πιθανά την άνοιξη. Όλα τα απίθανα συμβαίνουν το καλοκαίρι.

Ακούω το νέο δίσκο του Αγγελάκη. Περπατάω. Να κάτι που δεν κάνω συχνά στην Αθήνα. Αλήθεια, γιατί κανείς δε μας είπε, πως η Αθήνα έχει τόσες ανηφόρες;

Σήμερα, στο θέατρο μετά τη παράσταση, μέσα σε μια τουαλέτα κατουρούσα και σκεφτόμουνα πόσο περίεργο είναι να δίνεις τα εργαλεία σου, να παραχωρείς το σώμα και το μέσα σώμα σου σε κάποιον άλλον.

Σε έναν ρόλο που κατασκευάσατε στη πρόβα.

Είμαι ψηλός, ξανθός, άσχημος, γοητευτικός, όμορφος, λυγερός, αλαφροίσκιωτος, μεγάλος, αδύνατος, μυώδης, με γαλάζια ματιά, σκοτεινό χαμόγελο, μεγάλα πόδια, πολύ κοντά δάχτυλα, είμαι πατέρας, γιος, παιδί, αθώος, ένοχος, πειθαρχημένος, αριβίστας, φοβισμένος, είμαι μπλε σομόν είμαι σόκιν σίγουρος. Είμαι άγουρος σγουρός. Είμαι ψεύτης. Έχεις πιάσει με τα χέρια σου το μέσα σου υλικό;

Αντιγονιδών και Πτολεμαίων γωνία. Κάποιος έγραψε “don’t be a tourist, be a traveler”.

Ξύπνησα, ακούγοντας τον νέο δίσκο του Φοίβου Δεληβοριά, βγήκα από το ξενοδοχείο και λίγα μέτρα μακριά, σε κάποιο στούντιο, κάποια μπάντα έκανε πρόβα, ήχος έφερνε σε Beirut. Για σήμερα, αν η πόλη είχε έναν ήχο, αυτό θα ήταν κάποιο πνευστό που σου ζητάει να σηκωθείς και να κοιτάξεις τον ήλιο.

Επίλογος:

Επιστροφή στην Αθήνα, μετά από ώρες ξεκούρασης βρίσκομαι στο ” Τόπος Αλλού” για να παρακολουθήσω (ελπίζω στη συμμετοχή) μια παράσταση χορού.

Τίτλος: Παραμορφώσεις.

Δανείζομαι από το πρόγραμμα : “… Τα γεγονότα δεν έχουν πάντα λογική ακολουθία. Βαίνουν παράλληλα, αποκλίνουν στιγμιαία, ακολουθούν διαφορετικές πορείες, ενίοτε διασταυρώνονται… ”

Καλή αντάμωση!

• Ο Γιώργος Σπάνιας συμμετείχε στη θεατρική παράσταση “Terror” που παρουσιάστηκε το χειμώνα στο θέατρο Αθηνών και μετά το Πάσχα, στη Θεσσαλονίκη, στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών-μετάκληση του Κ.Θ.Β.Ε..