at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Βασίλη Τριανταφύλλου

κείμενο | βασίλης τριανταφύλλου */* φωτογραφίες | σοφία φυτιάνου + κωνσταντίνος παυλίδης + αρχείο βασίλη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

ένα χέρι κι η ταχύτητα

Το ξυπνητήρι χτυπάει και δεν το ακούω ποτέ. Ένα χέρι που ξυπνάει από το δικό μου ξυπνητήρι,  με χαϊδεύει και μου λέει καλημέρα. Είναι το χέρι της συντρόφου μου, που οφείλω πολλά σε εκείνη. Σηκώνομαι από το κρεβάτι και ξεκινάω τις προετοιμασίες μου. Φτιάχνω την τσάντα μου, που πλέον είναι σε διαστάσεις βαλίτσας κάνω την περιποίηση μου και φεύγω από το σπίτι πάντα με την μηχανή μου, χωρίς να έχω πιει καφέ.

Πρώτη στάση, ο Μάνος, το αγαπημένο καφέ της πόλης του Περάματος, για έναν γρήγορο καφέ που πίνετε στην ταχύτητα των Ιταλών.

Η ταχύτητα παραμένει ίδια και στην μηχανή για να προλάβω να είμαι στην ώρα μου, στα γυρίσματα της νέας σειράς του Βασίλη Θωμόπουλου ”Στα σύνορα” στο STAR που έρχεται σύντομα στις οθόνες μας. Μία δουλειά που την ευχαριστιέμαι απ’ την πρώτη στιγμή. Ήθελα να δουλέψω σε μια κωμωδία και είμαι ευγνώμων για αυτή την συνεργασία. Στα γυρίσματα περνάμε καλά και κυρίως ένα ακόμα ”σχολείο” έρχεται να προστεθεί σ αυτό το μακρύ ταξίδι της υποκριτικής. It’s a wrap.

 

Ανεβαίνω ξανά στην μηχανή, με επόμενο προορισμό το Θέατρο Άλμα. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες για το έργο ”Το αγόρι με τις δύο καρδίες” που έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, άλλη μία όμορφη δουλεία και μία συνεργασία αγάπης και απολυτής εμπιστοσύνης.

Η πεντάωρη πρόβα φτάνει στο τέλος της και μεταφέρομαι λίγα στενά παραπέρα. Στο δικό μας Θέατρο Νους. Ένας χώρος που ανοίξαμε ακριβώς πριν ένα χρόνο με μία όμορφη ομάδα φίλων και συνεργατών. Εκεί στην κεντρική σκηνή κάθε Δευτέρα & Τρίτη μπορείτε να παρακολουθήσετε την πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα, “Desperados r’ back” του Γιώργου Ηλιόπουλου.

Τις υπόλοιπες μέρες που δεν παίζει η παράσταση που σκηνοθετώ, θα βρίσκομαι στα ταμεία ή το μπαρ του θεάτρου.

Επιστροφή στο σπίτι περίπου στις δώδεκα τη νύχτα. Συντροφιά με την Τόνια, την σύντροφό μου. Στιγμές χαλάρωσης και τρυφερότητας. Αυτό το χέρι που με ξυπνάει, το βράδυ ακουμπάει στο στήθος μου. Τα μάτια κλείνουν. Κάνω τον απολογισμό της ημέρας. Κάθε μέρα μέσα στους πιεστικούς ρυθμούς, είναι και ένας διαρκής αγώνας προσωπικών αντιστάσεων. Και αν δεν υπήρχε αυτό το ΜΑΖΙ, όλα θα ήταν διαφορετικά.