Ο Βασίλης αποκαλύπτει τρία πράγματα που θα βάλει στο σάκο του για να φύγει στο θέατρο και το γύρισμα, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

HΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ

Κολυμπώντας στο στενό δρομάκι της Αιγίνης, προσπερνώντας ξυστά τον ύφαλο ανακύκλωσης στην γωνία με την οδό της Ύδρας, βρίσκομαι πριν καν το αντιληφθώ στην άκρη των Σπετσών· άραγε πώς θα αντιδρούσαν οι άνθρωποι γύρω μου μόλις θα αντιλαμβάνονταν πως τα σπίτια τους είναι χτισμένα στη γειτονιά των νήσων;

Σκέφτομαι πως όποιος έδωσε ονόματα στους δρόμους της Κυψέλης, σίγουρα πρέπει να ήταν ναυτικός· να ένα παραμύθι να με κρατήσει και σήμερα.

Στην πλάτη μου, η τσάντα η χιλιομπαλωμένη· πόσα πατώματα να έχει δει κι αυτή άραγε;

Κι από θάλασσα βέβαια, άλλο τίποτα· δεν έχει παράπονο.

Αυτή, μια πλάτη θέλει μονάχα να ακουμπήσει κι εμείς που μάλλον ζητάμε ακριβώς το ίδιο, βαλθήκαμε να βάλουμε τους εαυτούς μας στην πρίζα.

Πόσα καλώδια μπερδεμένα να αντέξει κι αυτή η κακομοίρα στα σπλάχνα της;

Κινητό, τσιγάρο, ακουστικά· τρέμω και γελώ με τη στιγμή που θα χρειάζεται να βάλω μέχρι και τη μάνα μου στη φόρτιση για να θυμάται να με παίρνει τηλέφωνο χωρίς κανένα λόγο.

Σκέφτομαι πως αρχίζω σιγά-σιγά να ξεχνώ την αίσθηση του να περπατώ το πρωί χωρίς το βάρος της τσάντας στους ώμους. Το λες και εξάρτηση. Το λες κι αμηχανία.

“Ακόμη δεν τελείωσες το βιβλίο που κουβαλάς μαζί σου – ποιό πήρα άραγε; / Δίψασα! / Τα κοινόχρηστα γαμώτο, τα κοινόχρηστα!”

Βαριόμοιρο σακίδιο, βαβούρα που ‘χεις στο κεφάλι σου.

1η φωτό: Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο. Ακόμη και τα πεζοδρόμια των Αθηνών.

ΓΥΡΙΣΜΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ / ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 68

Πρωί στην Εθνική, «στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι 7:30 π.μ.».

Μας υποχρέωσες φίλη μου ραδιοφωνική και γίνεται χαμός μπροστά μας.

Καπάκι σκάει πένθιμο του Ξυλούρη κι ενώ βλασφημάς πώς είναι δυνατόν να βάζουν την ψυχούλα σου σε τέτοια δοκιμασία πρωϊνιάτικα, κάπως τη βρίσκεις που ένας μάγος σε πέταξε στη θάλασσα απλώς με ένα λαρύγγι.

Το αφήνεις τελικά, να παίξει ολόκληρο.

Έξοδος Αττικής, φανάρι.

“Θα βάλω τέρμα τον Damiano. Στη ζωή θα πρέπει να ζούμε μονάχα σαν rock star. Δε μας αξίζει τίποτα λιγότερο.”

Έπειτα τέρμα ο Freddie, ο Bowie, μια playlist για εκδρομή με van για να μην πέσω να σκοτωθώ σε κανένα κιγκλίδωμα με τόσες αλλαγές-συγγνώμη μάνα- κι έπειτα πάλι πίσω στο Damiano να δω τον εαυτό μου video clip των ‘90s.

Ώρα 8 παρά τέταρτο. Σύντομα η άφιξη στον προορισμό.

Σιγή κι έπειτα το κείμενο του επεισοδίου, μήπως και ξετρυπώσω κάτι καινούργιο.

Μια φορά φτάνει; Δε φτάνει. «Απότυχε ξανά, απότυχε καλύτερα.»

«Άφιξη στον προορισμό σας». Η ψηφιακή κολλητή, στο καθημερινό πόστο του λατρεμένα μισητού μου GPS.

Ώρα 7:45.

“Ουφ! Έφτασα και νωρίτερα.”

Μια γουλιά καφέ, δύο “Μάτια Κλειστά” για συντονισμό, σβήσιμο μηχανής.

Δεν είχα φανταστεί πως θα πήγαινα τόσα ταξίδια πρωϊνιάτικα.

Άφιξη στο set κι έτοιμος για το επόμενο.

3η φωτό: Το τέλος μια μέρας. Κατάβαση από την Πάρνηθα. Όλα μικρά. Όλα, τεράστια.

 * Ο Βασίλης Μπούτσικος βρίσκεται σε πρόβες για την παράσταση “Επαρχία” σε κείμενο του Μιχάλη Βιρβιδάκη και σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα που θα ανέβει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο “Θέατρο της οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής»” μέσα στο Μάρτιο, ενώ επίσης θα συμμετέχει στην παράσταση “Χορείες Χώρων” σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Καζάζου που θα επαναληφθεί μετά από την καλοκαιρινή της περιοδεία σε αρχαιολογικούς χώρους, αυτή τη φορά στο “Θέατρο Ροές”, κάθε Δευτέρα και Τρίτη του Μάρτη. Ταυτόχρονα, συμμετέχει στη σειρά “Άγριες Μέλισσες” του Ant1.