at a glance
Top

Λόγοι Θεάτρου Χρονιάς 2023

κείμενο | γιώργος παπανικολάου  */* φωτογραφίες | χρήστος κυριαζίδης + mike rafail + λευτέρης τσινάρης + χριστίνα φυλαχτοπούλου + κωστής χατζής  */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

...και ποιος σου είπε, στον απολογισμό, ότι δεν είναι όλα θέατρο;

Τέσσερα βράδια κράτα. Τέσσερα, σαν κομμάτι του ’24, που μπαίνει. Κράτα παραπάνω, κράτα λιγότερο, κράτα και κάτι ακόμα. Σημασία έχει πως τη χρονιά που φεύγει, στο θέατρο της Θεσσαλονίκης- ευτυχώς- υπάρχουν παραστάσεις να κρατήσεις. Να τις πάρεις μαζί σου, να τις θυμάσαι μετά από καιρό. Μπορεί και μετά από χρόνια…Ποιός το ξέρει;….

…και ποιός σου είπε ότι δεν υπήρξε η παράσταση της χρονιάς;

“Σε εσάς που με ακούτε”: το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη, στα χέρια του Χρήστου Θεοδωρίδη, στο μικρό θέατρο της Μονής Λαζαριστών, παίρνει το χαρτί, το χειροκρότημα, τα βραβεία, τα πτυχία, τα σώβρακα και ότι πιο ακριβό έχει να αποδοθεί στο σανίδι . Μια σπουδαία στιγμή για το ελληνικό θέατρο που “σε ταρακουνά”. Γι αυτή τη μιάμιση ώρα ευτυχίας που “σε μετακινεί από το κάθισμα σου”,αξίζει το θέατρο. Αδύνατον, να μη τη σκέφτεσαι την επόμενη μέρα. Μια παράσταση με ένα θίασο τόσο αγαπημένο- σα το θαλασσινό τριφύλλι- μια φορά στα χίλια χρόνια. Άρτιες ερμηνείες, αίσθημα, πυγμή, αλήθεια, όλα στα μούτρα. Αν κάποιος αναρωτηθεί “το θέατρο είναι επανάσταση;”, μη του απαντήσεις. Υπέδειξε του, απλά, τούτη ΄δω τη παράσταση.

…και ποιός σου είπε ότι δεν είναι αρρώστια το θέατρο;

Αρρώστια είναι και όμορφη τρέλα μαζί. Πάρε παράδειγμα το “…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς”, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη- μιας γυναίκας που μόνο διαμάντια έχει να δώσει στη σκηνή-μόνο τυφλός δεν το βλέπει. Δύο μέρες, τέσσερις παραστάσεις στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ, και ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ο Δημήτρης Μαμιός, ο Κωνσταντίνος Πασσάς και ο Γιάννης Μάνθος, μετέφεραν όλη την ατμόσφαιρα του Χρόνη Μίσσιου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την ομορφιά που έχει η παράσταση αυτή.

…. και ποιός σου είπε ότι θέατρο δεν είναι νεανικό;

Μια παράσταση που έβαλε κάτω τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, και η χαρμολύπη της σάτιρας έγινε must και ατέλειωτο sold out καλλιτεχνικής φήμης, από στόμα σε στόμα. “Προσοχή: Eκτελούνται Έργα”, σε σκηνοθεσία Νοεμής Βασιλειάδου, με μια ομάδα ταλαντούχων πλασμάτων, από το Δημήτρη Γούλιο, μέχρι τη Χάρις Σερδάρη και το Βασίλη Μπόγδανο. Αν έχουν τέτοια πρόταση οι νέοι άνθρωποι στο θέατρο, υπάρχει ελπίδα. Ω, ναι…

…και ποιός σου είπε ότι το θέατρο δεν είναι οι ηθοποιοί του;

Οι Monks, φίλε μου! Η καλύτερη θεατρική ομάδα της πόλης, δίνει συνέχεια δείγματα ουσιαστικά ψαγμένου και καλού θεάτρου, που δεν γίνεται να τα προσπεράσεις. Πάρε παράδειγμα, τη τελευταία τους δουλειά, ανατολικά στο θέατρο Σοφούλη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαλάκου. Ανέβασαν το “Play it again, Sam” κι έγινε χαμός. Γλυκιά εξωστρέφεια με Γούντι Άλεν- μια παράσταση που έχουν ξανανεβάσει πριν χρόνια- και  ταλαντούχα πλάσματα όπως Ανθούλα Αηδώνη, Γιάννης Μαυρόπουλος, Βικτώρια Παπαδοπούλου- Σισκοπούλου, Κωνσταντίνος Τσώνης και ένας πραγματικά σαρωτικός Ιωάννης Καμπούρης, αποτέλεσαν μια βραδιά εύρυθμης και δυνατής απόλαυσης.