
κείμενο | θανάσης ζερίτης */* φωτογραφίες | τάσος δημητρόπουλος */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
ζήτω το έθνος, ζήτω το πένθος
25η Μαρτίου 2022:
Από πάνω μου, περνάνε τα νέα μας αεροπλάνα.
Η παρέλαση από κάτω. Εμβατήρια.
Φτιάχνω καφέ. Ελληνικό ή Τούρκικο. Βάζω και γαλλικό για αργότερα…γαλλικό, σαν τα ραφάλ που αγοράσαμε.
Έχω αφήσει πολλά, για σήμερα. Μαζί και αυτό το κείμενο.
Θα φάω, όμως, μπακαλιάρο. Χωρίς σκορδαλιά.
Έχουμε και παράσταση. Στις 20.00. Τρωίλος και Χρυσηίδα. Στο Ρεξ.
Όλα πόλεμος και λαγνεία. Και ακόμα, περνάνε τα ραφάλ. Που πάνε, φούστα μπλούζα, με τις φρεγάτες που λέμε και στο BIOS.
Related posts:
O Iωάννης Αθανασόπουλος αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
Ρετρογράμματα: Άννα Καρένινα
οι ψυχές δεν πεθαίνουν, γίνονται αστέρια
οι ψυχές δεν πεθαίνουν, γίνονται αστέρια
Λόγοι Θεάτρου [14 - 20 Ιανουαρίου 2019]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Πάνος Νάτσης
το σημείο αναφοράς μου
το σημείο αναφοράς μου
Τα Κόκκινα Φανάρια
'Γιατί ν' ανάψεις τη φωτιά και να μ' αφήσεις;'
'Γιατί ν' ανάψεις τη φωτιά και να μ' αφήσεις;'
Κατερίνα Συναπίδου
I cheated myself, like I knew I would
I cheated myself, like I knew I would