at a glance
Top

Γιάννης Στάνκογλου

Stanky rocks

συνέντευξη | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | κωστής χατζής */* φώτα (μεταφορικά + κυριολεκτικά) Ι λευτέρης τσινάρης */* επιμέλεια Ι γιώργος παπανικολάου

“”Όταν ήμουν μικρός, από τις πρώτες παραστάσεις που είχα δει, είναι αυτές που με πήγαινε ο πατέρας μου και έβλεπα το Στάθη Ψάλτη. Η παράσταση, όμως, που με καθόρισε τα επόμενα χρόνια, ήταν στο -τότε- θέατρο Διονύσια, που είδα το “Γλάρο” του Τσέχοφ, με τη Κάτια Δανδουλάκη, σε σκηνοθεσία Γιούρι Λιουμπίμοφ. Θυμάμαι, στα χρόνια της Σχολής, μια παράσταση του Θόδωρου Τερζόπουλου, σε κείμενο του Μπρεχτ που είδα…με “ταρακούνησε” μέσα μου. Είπα, “τί ωραίο πράγμα που είναι το θέατρο”. Αυτή η παράσταση του Θόδωρου Τερζόπουλου, ήταν λόγος να θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο”. O Γιάννης Στάνκογλου στο rejected…

“Βέβαια, πρωτοαγάπησα το σινεμά. Είτε από βιντεοκασέτες, είτε από τη τηλεόραση. Θυμάμαι τον “Πλανήτη των πιθήκων”- με είχε συναρπάσει αυτή η ταινία-όπως κι ο “Νονός”. Ξέρεις, δεν μπήκα στη Δραματική Σχολή, για να γίνω “ξεκάθαρα” ηθοποιός…ήθελα να περάσω όλη αυτή τη “διαδικασία”. Προετοιμάστηκα, έδωσα, μπήκα. Στη Σχολή, ο Γιώργος Κιμούλης μου έμαθε το άλφα και το ωμέγα στο θέατρο. Στο πως πρέπει να πιάνω ένα κείμενο και να το δουλεύω. Και σε πρώτη φάση, θεωρητικά. Διότι, τα πρώτα χρόνια δεν είχα ιδέα τί μου συνέβαινε….Με τη μέθοδο Στανισλάφκσυ, με τις επεξηγήσεις, τα γιατί του κάθε ήρωα, το ψάξιμο λέξη προς λέξη, αίσθημα το αίσθημα, τρόπο εκφοράς και σκέψης, μυήθηκα στο κόσμο του θεάτρου. Ο Γιώργος Κιμούλης μου “καθάρισε το τοπίο” στο τρόπο που πρέπει να ψάχνομαι και να λειτουργώ πάνω στο σανίδι. Από εκεί και πέρα, εφόσον συνεργάστηκα στα επόμενα χρόνια, με σκηνοθέτες, όπως ο Τερζόπουλος, ο Μαρμαρινός, ο Καραθάνος, ο Τάρλοου, ο Μπινιάρης, σε κάθε συνεργασία κάτι έπαιρνα, μια εμπειρία που με πήγαινε παραπέρα”.

I, I will be king
And you, you will be queen
Though nothing will drive them away
We can beat them, just for one day
We can be heroes, just for one day

“Όπως φέτος το καλοκαίρι, η συνεργασία μου με το Σίμο Κακάλα στον “Οιδίποδα Τύραννο” κι όλη η τεχνική γύρω από τη μάσκα, με προχώρησε ως ηθοποιό. Όλο αυτό το φετινό, θεατρικά, ήταν κάτι καινούργιο για μένα και θα το κουβαλάω στη φαρέτρα μου. Τί με ζόρισε στον “Οιδίποδα”; Είναι πολύ γρήγορες οι ανατροπές σε αυτό το έργο και πρέπει με κάποιο τρόπο, να περνάς από επεισόδιο σε επεισόδιο, σε άλλη ψυχολογία. Αν και αυτά τα κείμενα δεν έχουν θέμα ψυχολογίας, είναι ο λόγος που πρέπει να ακουστεί. Ο λόγος, άλλωστε, δημιουργεί τη ψυχολογία. Αρκεί να τον λες χωρίς συναίσθημα-να αφήνεις το λόγο “να κάνει παιχνίδι””.

And you, you can be mean
And I, I'll drink all the time
'Cause we're lovers, and that is a fact
Yes we're lovers, and that is that
Though nothing will keep us together
We could steal time just for one day
We can be heroes for ever and ever
What d'you say?

“Είναι πολύ ωραίο αυτό το “μπες βγες” στη μάσκα, που έχουμε όλοι. Εγώ λιγότερο από τους υπόλοιπους, καθότι καλούμαι να είμαι -περισσότερο- δίχως μάσκα, επί σκηνής. Κάθε φορά καλούμαι να παίξω κάτι, το πάω “πάλι από το μηδέν”. Είναι θέμα τεχνικής και χαρακτήρα. Όση επιτυχία κι αν έχουν οι προηγούμενες παραστάσεις, στη καινούργια, στη πρώτη πρόβα, δουλειά μου είναι να γειωθώ και να ακουμπήσω το μηδέν. Να ψαχτώ και να μην επαναπαυθώ στα κεκτημένα. Και ξέρεις…όταν τελειώνει μια παράσταση- που έχω δουλέψει το λόγο, όχι λέξη τη λέξη, αλλά συλλαβή τη συλλαβή, όταν τελειώνει η παράσταση μια σεζόν, μετά δεν θυμάμαι τίποτα…Τί να σου πω; Ότι, στο “Προμηθέα Δεσμώτη” που πήγε δύο χρόνια, να θυμάμαι βαριά-βαριά το πρώτο μονόλογο; Το πριν δεν με απασχολεί, το καινούργιο με καίει. Με τσιγκλάει το νέο, να ψάχνω το ρόλο , τί γίνεται στο κείμενο- η ανάλυση- κι ύστερα έρχεται η συνεργασία με τον εκάστοτε σκηνοθέτη, και με το θίασο, όπου κάτι καινούργιο βγαίνει. Κάτι καινούργιο, νιώθεις, ότι μπορείς να δώσεις. Είναι πολύ όμορφο και μαγικό αυτό το συναίσθημα…τα λόγια του Γιώργου Μπλάνα χαίρεσαι να τα μαθαίνεις! Φέτος είναι η τρίτη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα που μελετάω. Είναι σα να ασχολείσαι με ένα υπέροχο μεγάλο ποίημα”…

“Με ρωτάς, αν έχω δημιουργήσει μια δική μου προσωπική σχέση με το χώρο της Επιδαύρου…Αδιαμφισβήτητα, ναι! Σου απαντώ θετικά, δίχως περιστροφές. Πριν πάω για πρώτη φορά στη ζωή μου, στην Επίδαυρο, είχα διαβάσει πάρα πολλά γι αυτό το μαγικό μέρος. Όταν πάτησα το πόδι μου, τη πρώτη μέρα, με το “Επτά επί Θήβας” ζήτησα να με καθοδηγήσουν σε διάφορα σημεία του χώρου, βάσει όλων όσων είχα διαβάσει. Έχει απίστευτη ενέργεια, η Επίδαυρος”.

“Θα σου πω και κάτι που με είχε ζορίσει. Τη πρώτη φορά που πήγα στην Επίδαυρο, και το πρώτο βράδυ πρόβας, έπρεπε να πω στο “Επτά επί Θήβας” που κάναμε με το Τσέζαρις Γκραουζίνις, τα πρώτα λόγια του “Ετεοκλή” σε ένα άδειο χώρο, δίχως κοινό, με ένα φεγγάρι από πάνω σα προβολέα- με σόκαρε. Ευτυχώς, τα κατάφερα και πλέον, στην Επίδαυρο, έχω τη χαρά -τα τελευταία χρόνια- να είμαι σχεδόν κάθε χρόνο. “Επτά επί Θήβας”, “Αγαμέμνων”, “Προμηθέας Δεσμώτης” και φέτος “Οιδίπους Τύραννος”. Φέτος, χαίρομαι που συνεργάστηκα με το Σίμο και ψάξαμε βαθιά, αυτό το κείμενο και έγινε κάτι πολύ όμορφο που αγαπήθηκε τόσο πολύ από το κόσμο”.

“Γιατί στην επόμενη σκηνοθεσία που θα κάνω, δεν θα παίζω; Είναι πολύ και να παίζεις και να σκηνοθετείς. Ο Πανάγος Ιωακείμ που ήταν βοηθός σκηνοθέτη, στη προπέρσινη παράσταση που σκηνοθέτησα στο ΕΜΠΟΡΙΚΟΝ, και με βοήθησε πολύ, μόλις χτες το συζητούσαμε…είναι δύσκολο να κάνεις focus, ενώ είσαι και εσύ ο ίδιος πάνω στη σκηνή. Όταν ήμουν, για παράδειγμα εγώ, με σκηνοθετική ματιά κι όχι με υποκριτική ματιά, στη παράσταση, νομίζω έφερνα σε περίεργη θέση και το θίασο. Ίσως να το ξανακάνω, μετά από χρόνια, όταν θα έχω παραπάνω εμπειρίες”.

I, I wish you could swim
Like the dolphins, like dolphins can swim
Though nothing, nothing will keep us together
We can beat them, for ever and ever
Oh we can be Heroes, just for one day

“Αγαπημένες μου παραστάσεις, σε όλη αυτή τη διαδρομή, είναι σίγουρα “Οι Επίγονοι” με το Θόδωρο Τερζόπουλο, το 2004 που συνεργάστηκα με το Μιχαήλ Μαρμαρινό….σίγουρα το “Festen” στο θέατρο ΘΗΣΕΙΟ με την πρώην γυναίκα μου, Αλίκη Δανέζη, όπως αγαπημένος είναι ο “Γιούγκερμαν”, το “Επτά επί Θήβας” και ο “Προμηθέας Δεσμώτης”. Είναι σίγουρα και άλλα, που δε θυμάμαι γαμώτο αυτή τη στιγμή- μα σίγουρα οι παραστάσεις που σου ανέφερα, με έκαναν να στέκομαι πάρα πολύ καλά στα πόδια μου”….

I, I can remember (I remember)
Standing, by the wall (by the wall)
And the guns, shot above our heads (over our heads)
And we kissed, as though nothing could fall (nothing could fall)
And the shame, was on the other side
Oh we can beat them, for ever and ever
Then we could be Heroes, just for one day

“Τί γουστάρω περισσότερο στη Θεσσαλονίκη; Έχει ένα κοινό που ξέρει από θέατρο. Το κοινό της Θεσσαλονίκης είναι “διψασμένο”. Θέλει να παρακολουθεί. Είναι κοινό που έρχεται και γεμίζει το Δάσους και μετά τη παράσταση, θέλει να σου μιλήσει γι αυτό που είδε- όχι να βγει μια απλή φωτογραφία μαζί σου- το κοινό της Θεσσαλονίκης ψάχνεται και γουστάρω που είναι “ψαγμένο” κοινό. Και κάτι, πολύ βασικό…οι Θεσσαλονικείς έχουν τεράστιο σεβασμό στην υποκριτική Τέχνη και το θέατρο”.

“Στο “Αυτή η νύχτα μένει” αγάπησα περισσότερο από όλα, τη συνεργασία με όλα τα παιδιά. Καταχάρηκα τη συνεργασία με το Γιάννη Τσορτέκη, το Γιάννο Περλέγκα, με “τις κόρες μου”, τη Μαρία Κατσανδρή. Όλος- όλος ο κόσμος μωρέ, ήταν υπέροχος και φτιάξαμε μια φανταστική συνεργασία. Θα μου μείνει αξέχαστη…. Ξέρεις, για μένα, “οι άλλοι” είναι η επιλογή. Όχι, τί θα παίξω εγώ, αλλά με ποιούς θα το παίξω. Με ποιούς θα συνδιαλαγώ….δεν με ενδιαφέρει μπροστά στο φακό, τί θα πω, αλλά σε ποιόν θα το πω…Και στο θέατρο, και στο σινεμά, για μένα “οι άλλοι” – αν όχι το βασικότερο-θα πω ένα από τα πιο βασικά είναι που με ενδιαφέρει…Μπορείς να πάρεις πολλά περισσότερα από έναν συνεργάτη, αν είναι παρών και “ανοιχτός””.

We're nothing, and nothing will help us
Maybe we're lying, then you better not stay
But we could be safer, just for one day
Oh-oh-oh-ohh, oh-oh-oh-ohh, just for one day

“Στη παρούσα φάση, τρέχω στα γυρίσματα του “Ναυαγίου”- της τηλεοπτικής σειράς στο Mega Channel, που -νομίζω- γίνεται μια υπέροχη δουλειά, από όλους μας, και έχω τις τελευταίες παραστάσεις του “Οιδίποδα” με κορύφωση στο Ηρώδειο. Αυτό το χειμώνα, έχω αποφασίσει να μην κάνω θέατρο κι ίσως να μη κάνω και το επόμενο καλοκαίρι-θα το δω. Θέλω να πάρω μια απόσταση από τα πράγματα. Θέλω να ασχοληθώ με το σώμα μου, με τα παιδιά μου, να ταξιδέψω με τα παιδιά μου-και στο εξωτερικό, αν προλάβω, κι από εκεί και πέρα, τον επόμενο χειμώνα, θα παίξω στον “Φρανκενστάιν” στο θέατρο ΠΟΡΕΙΑ, του Δημήτρη Τάρλοου. Είναι μια υπέροχη ιδέα, που καραγούσταρα με το που την άκουσα και είμαι με τα χίλια, μέσα! Γιώργο, θέλω να σου αποκαλύψω, τα επόμενα μου όνειρα….θέλω κάποια στιγμή να κάνω Σαίξπηρ μαζί με το Τσέζαρις Γκραουζίνις. Και σίγουρα- θέλω- κάποια στιγμή στα επόμενα χρόνια, να ξανασυνεργαστώ και με τον Άρη Μπινιάρη”.

“Φέτος, το καλοκαίρι ήταν με πολύ δουλειά. Είτε έπαιζα τα βράδια σε κάποια πόλη της Ελλάδας, είτε στα off, είχα γυρίσματα για το “Ναυάγιο”. Διακοπές ήταν- ας πούμε- για μένα, οι επτά μέρες στην Επίδαυρο μαζί με τα παιδιά μου. Μπορεί όλο το βράδυ να κάναμε πέρασμα, αλλά το γεγονός ότι όλη την υπόλοιπη μέρα μπορούσα να είμαι παρέα με τα παιδιά-ήταν βαθιά ξεκούραστο. Αχ, και ξέρεις τί ήταν πιο ωραίο στην αρχή της περιοδείας; …Δύο μέρες πριν ξεκινήσουμε τη περιοδεία, αρχές Ιούλη, πήγα στο χωριό στον Έβρο, στους δικούς μου και κοιμήθηκα. Είδα τους δικούς μου, έφαγα το φαγητό της μάνας μου και κοιμήθηκα στο δωμάτιο μου…με γειώνει και με γεμίζει αυτό. Μη με ρωτάς, με τι συγκινήθηκα φέτος το καλοκαίρι- η απάντηση είναι μονόδρομος…ένα βράδυ που πήγα και είδα πρόβα της κόρης μου, σε παράσταση που ανέβασαν τα παιδιά- εκείνη ήταν η Κορυφαία του Χορού, στον “Οιδίποδα Τύραννο”…κάθε φορά που βλέπω στο κινητό, τα αποσπάσματα, δάκρυα χαράς έρχονται στα μάτια μου. Τα παιδιά μου είναι πάνω από όλα, πρώτα από όλα και με διαφορά, από επιτυχίες, καριέρες, δόξες, αποθεώσεις…τα παιδιά και μόνο τα παιδιά! …Σου έδειξα το βίντεο, με τη Φοίβη μου, στον “Οιδίποδα”;”