
κείμενο | ευτυχία σπυριδάκη */* φωτογραφίες | αρχείο Ευτυχίας */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
οι εν... Βενετία
Και ξεκινάει το ταξίδι μας για Βενετία.
Καθυστέρηση τρεις ώρες, αεροπλάνο δυνατό αιρκοντίσιον,
-“Έχεις ζακέτα; πάγωσα”.
Αεροδρόμιο Μάρκο Πόλο, λεωφορείο από ‘κει, πάμε Πλατεία Σαν Σεμπαστιάνo… να! Τα παιδιά του Φεστιβάλ: γκουντ ίβνιγκ, χελόου, πίτσες, μπύρες, πλοιαράκι- γιατί οι εστίες που μέναμε ήταν στο νησάκι Τζουντέκα!-
-“ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΦΕΥΓΕΙΕΙΕΙ” (δεν προλάβαμε να μπούμε όλοι!)
Οι επιβαίνοντες: Stop, stop mister!
Οδηγός πλοιαρακίου: “I don’t care! Only Germans pay tickets!”
Αναμονή για το τελευταίο πλοιαράκι, το “78Ν” της Βενετίας, επιτέλους έρχεται, ανεβαίνουμε… Ο Γιάννης με βοηθάει με τη βαλίτσα μου γιατί είναι ένας ιππότης.
-“Ζαλίζομαι, θα μου βγει η πίτσα απ’ τα ρουθούνια”, ο Παναγιώτης βοηθάει την Πηνελόπη που έχει αναγούλα. Φτάνουμε στο νησάκι.
Άκρα του τάφου σιωπή.
-“Από πού πάμε, κάτσε να το βάλω στο γκουγκλ μαπς (εγώ: “ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, πού τους έφερα, θα μας σκοτώσει η βενετσιάνικη μαφία μες στα άγρια μεσάνυχτα που ήρθαμε”),
-“Παιδιά είναι κλειδωμένα!”, -“Σπυριδάκη θα σε σκοτώσω!”.
-“ΠΑΙΔΙΑ ΒΡΗΚΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ!” την βρήκε ο Χρήστος στα σκοτεινά!
-Γιούργιααααα!
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
σπίτι του είναι το ταξίδι
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
εκείνος που δεν ονειρεύεται
ακόμα μπορούμε να γκρεμίσουμε τα «τείχη» που άλλοι έχτισαν ολόγυρά μας;