at a glance
Top

21 λέξεις για να πάρεις μαζί σου

κείμενο | γιώργος παπανικολάου + νίκη ζερβού */* φωτογραφίες |  τάσος δημητρόπουλος+ max parovsky+ μυρτώ μακρίδη + κωνσταντίνος μαραγκός +δημήτρης μάνης + γιώργος καλφαμανώλης + χρήστος συμεωνίδης + μυρτώ τζίμα + λευτέρης τσινάρης + τάσος θώμογλου */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης

απόηχος

Αυτές οι λέξεις, που μπαίνουν μέσα σε εισαγωγικά και σου υπενθυμίζουν τον χαρακτήρα σου και τη ζωή σου. Αυτές οι λέξεις που θυμίζουν την στάση σου, στην Τέχνη, στη ζωή, στους ανθρώπους. Αυτές οι λέξεις που είναι κι η δική σου αλήθεια, και σε έκαναν ξεχωριστό. Αυτές οι λίγες λέξεις, που σε κάνουν να σκέφτεσαι πολύ…

“Δεν θέλω να είμαι μέρος ανελέητων τοξικών καταστάσεων, αχαλίνωτων συμφεροντολικών πάρτυ-μασκέ, όπου όλοι αγκομαχούν, με οποιονδήποτε τρόπο να αγαπηθεί και να αναγνωριστεί η μάσκα τους. Δεν θέλω ανούσια βράδια χαμογελαστών κουτσομπολιών με τον έναν για τον άλλον και ύστερα με τον άλλον για τον έναν. Είχα ανάγκη τον εαυτό μου, τους κοντινούς μου φίλους και τα καθαρά βλέμματα τους”. Θανάσης Ραφτόπουλος

.

“Σίγουρα, ζούμε σε μια συνθήκη διαρκούς έντασης. Κι όλη αυτή η ένταση συσσωρεύεται μέσα μας.  Μήπως έχουμε γίνει παραπάνω σκληροί; Μήπως είμαστε λίγο δύσκαμπτοι;  Βρε, μήπως να χορεύαμε;” Δημήτρης Γαλανάκης

“Δουλειά είναι. Εργαλεία είναι. Και το θέατρο και η μουσική και ο κινηματογράφος και ο χορός, οι τέχνες όλες. Οργισμένος χτίστης. Τα έχει ο καλλιτέχνης-ο εργάτης-ο αντάρτης στα χέρια του και σκαρφαλώνει το βουνό”. Γιάννης Καράμπαμπας

“Σταμάτησα να ονειρεύομαι, τον κόσμο, εμένα μέσα σ΄αυτόν, αποφεύγω πια την πολυκοσμία, ποιες είναι όλες αυτές οι ιστορίες; Φτιάχνω τον δικό μου, γιατί δεν μ’ αρέσει αυτός που βλέπω”. Ιωάννα Δεμερτζίδου

“Καραντίνες και κλεισίματα παντού. Έχω μια άδεια κυκλοφορίας για τις πρόβες του “Γυάλινου κόσμου” στο Εθνικό. Κλεισμένοι κι αυτοί στο σπίτι του Williams. Κλεισμένοι και ‘μεις στη Νέα Σκηνή του Εθνικού”.  Κωνσταντίνος Μπιμπής.

“Όσο για μένα ονειρεύομαι απλά, τη ζωή, να την ξαναπολαύσω, να την χαρώ, να την γευτώ, να την γλεντήσω. Και μιας και μιλάμε για γλέντια, αχ αχ Παναγία μου, πόσο μου έχουν λείψει τα τραπέζια πολλών φίλων, όπου κάθε λίγο ακούς ποτήρια να τσουγκρίζουν και δυνατά γέλια να καλύπτουν τις ομιλίες”. Φαίδρα Δρούκα

.

“Ο καθαρός αέρας και το απέραντο της θάλασσας σου επιτρέπουν  να αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο να φανταστεί, με τις αισθήσεις σου να είναι πιο κοντά στη φύση από ποτέ. Συμβουλή: εσύ που διαβάζεις όλα αυτά… βρες  10 λεπτά και πήγαινε σε ένα δάσος, σε μια παραλία , σε ένα πάρκο, σε ένα παγκάκι κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να ακούσεις τον ήχο της φύσης (όση φασαρία κι αν έχει). Πάρε βαθιά ανάσα και συνέχισε!” Τριαντάφυλλος Δελής 

“Τα τελευταία 2 χρόνια, θα έπρεπε να ηταν 10. Δεν ξέρει τι να πρωτομεταβολήσει το σύστημα μου. Σίγουρα, όχι μόνο το δικό μου.Είμαι στον αυτόματο. Προσπαθώ να επιβιώσω πνευματικά και συναισθηματικά, όπως κάνουμε οι περισσότεροι. Υπάρχουν μέρες ,που από την ώρα που ξυπνάω μέχρι να ξανακοιμηθώ, δεν κάνω τίποτε άλλο απ’το να φοβάμαι”. Λίλα Βλαχοπούλου.

“Στη Θεσσαλονίκη – που δεν ήρθα 2 και χρόνια. Που γνώρισα έναν έρωτα. Που είχαμε έρθει με τις «Νεφέλες» το ’19 και ακυρώθηκε η μία παράσταση λόγω βροχής. Που έκανα ένα σεμινάριο που ευχαριστήθηκα στο θέατρο Τ . Που θα ’ρθω απευθείας από τη Βέροια, όπου και θα είμαι για το “Σχολείο Σκηνοθεσίας” του Γιάννη Παρασκευόπουλου που πιστεύω πολύ, μαζί με πολύ αξιόλογους συναδέλφους. Στη Θεσσαλονίκη- για 2 μέρες, με το “1821 – Η Επιθεώρηση””. Δημήτρης Καραντζάς

“Στο θέατρο ο περιορισμός έχει άλλη αξία. Αυτός γεννά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Στην πράξη το κατάλαβα. Το πιο γλυκό και γοητευτικό πράγμα στους ανθρώπους είναι το πάθος για κάτι, για το οτιδήποτε. Το πάθος του κιθαρίστα, όταν παίζει το κομμάτι στην κιθάρα. Το πάθος του ξυλουργού όταν φτιάχνει την καρέκλα. Αυτό, μας κάνει λαμπερούς, γυαλίζουν ξαφνικά τα μάτια μας, αλλάζουμε όψη. Είναι έρωτας”.  Ανδρομάχη Μπάρδη

“Αν κάτσεις και σκεφτείς πόσο σκληρή είναι η κοινωνία έξω, θα πεις είναι χαζό να κάνεις παιδιά! Από την άλλη, η κοινωνία πάντα χάλια ήταν. Αυτό δεν αλλάζει. Τα παιδιά σου δίνουν μεγάλες χαρές κι είμαι σίγουρος ότι όλα τα σημερινά παιδιά του κόσμου, όταν μεγαλώσουν θα τη βρουν την άκρη τους. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τόσο για το μέλλον τους”…  Γιάννης Τσεμπερλίδης

“Η καύλα θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Και δεν εννοώ την στύση ή την ανάγκη σεξουαλικής πράξης. Με τον όρο καύλα εννοώ την ανάγκη .Την ανάγκη να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή όχι σε επίπεδο του να λάμψεις αλλά σε επίπεδο να συνεργαστείς. Κι όταν συνεργάζομαι, καυλώνω. Είναι σαν το ποδόσφαιρο. Όσο αγοραίο και λαϊκό που θεωρείται. Πρέπει όλοι μαζί να βάλουμε το γκολ. Να ιδρώσουμε, να ματώσουμε και να χαρούμε. Αυτό για μένα είναι ρομαντισμός”. Μάρκος Γέττος

“Να θυμηθούμε πως σε τέτοιες συνθήκες, οι νέοι δυσκολεύονται να πιστέψουν στις ρήσεις των πολιτικών, στις νουθεσίες των γονιών τους και στις καθωσπρέπει συνήθειες. Και συνήθως έχουν δίκιο. Να θυμηθούμε πως, όπως και τότε, έτσι και σήμερα και πάντα, οι άνθρωποι προσπαθούν να ζήσουν, να ερωτευτούν και να ονειρευτούν. Ακόμα και μέσα στα σκουπίδια”. Γιάννης Μαυρόπουλος.

“Κάποιοι φίλοι μπροστά παρακολουθούσαν το live ενώ το υπόλοιπο -φαινομενικά – κοινό μας, ψωνίζονταν στον γύρω χώρο. Εμείς αμέριμνοι εξακολουθούσαμε τις τριφωνίες μας και ακόμα πιο παθιασμένοι τελειώσαμε το παίξιμο χωρίς να αλλάξουμε καθόλου ρότα. Είναι όμορφο να βρίσκεσαι σε μια cult ταινία των 80s ή σε μια κουνημένη «Τσιωλική» πραγματικότητα, όπως προτιμάτε.Ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία ( που λέει και ο Παυλίδης )”… Δημήτρης Τάσαινας

“Στον έρωτα πέφτω με τα μπούνια, με τα μούτρα, με τα όσα και με ότι θες. Όποιος κρατάει πισινές δεν ξέρει τι χάνει. Μια φορά ζούμε, ας ζήσουμε καλά και δυνατά. Αρκεί να είναι αμοιβαίο, μόνο αυτό τον όρο βάζω”. Νεφέλη Φασούλη

“Δεν υπάρχουν κακοί άνθρωποι. Μόνο κακές προθέσεις”. Άγγελος Κουρέπης

“Η Θεσσαλονίκη είναι το δεύτερο σπίτι μου. Εκεί σπούδασα και ουσιαστικά ενηλικιώθηκα. Εδώ και τρία χρόνια διδάσκω πλέον στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας από το οποίο και αποφοίτησα οπότε δεν έχει διακοπεί η επαφή με την πόλη μιας και πηγαίνω μια φορά την εβδομάδα. Η αίσθηση πλέον όμως είναι διαφορετική μιας και κάθε φορά αισθάνομαι σαν να επιστρέφω στην πόλη μου, χωρίς να αισθάνομαι ξένος. Συναντιόμαστε με φίλους στα ίδια στέκια, όσα έχουν απομείνει φυσικά, σαν να μην πέρασε μια μέρα.”.  Γιάννης Διονυσίου

“Το παρελθόν μας είναι η θλίψη, το μέλλον μας το άγχος και εγώ προσπαθώ να ξεφύγω απ’ αυτά”. Σπύρος Γραμμένος

 “Συμβαίνουν τα άσχημα και γεννούν τα όμορφα. Έτσι είναι η ζωή. Μα τα όμορφα άσχημα δε θα γενούν. Είναι κι έτσι η ζωή όμως. Οπότε καλά είμαστε, ε;” Μελαχρινός Βελέντζας

 “Είναι βέβαιο πάντως, ότι δεν γίνεται να αρέσεις πάντα και σίγουρα όχι σε όλους. Ούτε η κόκα κόλα δεν αρέσει σε όλους. Άρα απόλαυσέ το και να θυμάσαι ότι δεν σημαίνει τίποτα. Εσύ κάνεις τη δουλειά σου κι ό,τι γίνει. Επιτυχία καλώς, αποτυχία πάλι καλώς. Αν την έχεις ιδρώσει τη φανέλα τότε μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος. Κι από τα δύο μαθαίνεις και πας παρακάτω. Αλλιώς θα τρελαθείς”. Γιώργος Κουτλής

 “Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας και μετά πεθαίνουμε. Τί να γίνει; Ας προσπαθήσουμε να ισορροπήσουμε την τραγωδία με το γέλιο. Φέτος γεννήθηκε ο ανηψιός μου, είναι ο πιο φωτεινός άνθρωπος που έχω δει στη ζωή μου. Καταλαβαίνω πότε δεν είμαι καλά όταν η γάτα μου βγάζει δερματικά”. Στεφανία Ζώρα