Δημιουργικό πνεύμα ο Μ, ξεκίνησε με πολλά σχέδια τη χρονιά του. Ο Ιανουάριος τον βρήκε στο Λονδίνο, όπου με τη συνδρομή του G, ενός εξαιρετικού τσελίστα που μόλις γνώρισε, παρουσίασε τη μουσική του σε ένα secret gig σε διαμέρισμά στον 11ο όροφο ενός ουρανοξύστη στα Docklands. Στα τέλη του ίδιου μήνα, επισκέφθηκε τη Λωζάνη για να συμμετάσχει σε academy-workshop για εκείνο το περίεργο ηλεκτρονικό όργανο με τις κεραίες που συχνά έβλεπες στις συναυλίες του και τώρα κλείνει 100 χρόνια ζωής; Ναι, το theremin…Εκεί πήρε τα πρώτα του μαθήματα από τον T, ο οποίος του αναβάθμισε και του σέταρε το εσωτερικό κύκλωμα.

“Αυτή τη μουσική πρέπει οπωσδήποτε να την κυκλοφορήσεις”, του είχε πει κάποτε ο Γ, σκηνοθέτης και στενός συνεργάτης του Μ, σχετικά με τη μουσική για τη θεατρική παράσταση “Γλάρος” του Τ. “Γιατί συγκεκριμένα αυτήν;”, είπε ο Μ. “Γιατί κάθε φορά που την ακούω, μου Γ την ψυχή!”, απάντησε ο Γ! Έτσι έλεγε κάθε φορά που του άρεσε κάτι πολύ. Αυτό ήταν ένα καλό σχόλιο. 4 χρόνια μετά, ο Μ το αποφάσισε και, σε συνεργασία με την ισπανική “Piano & Coffee Records”, προγραμμάτισε την κυκλοφορία του Γλάρου στις 12 Μαρτίου. Όπως είχε προγραμματίσει και άλλα πράγματα, όπως καναδυό συναυλίες στη Σουηδία, μία στη Μπρατισλάβα, μία στο Potsdam, μία στην Αθήνα και μία στη Θεσσαλονίκη για την προώθησή του cd του. Του αρέσαν πολύ τα προγράμματα του Μ. Να σπάει το χρόνο σε μικρά κομμάτια, και να τον οργανώνει. Όπως κάνει και με τη μουσική του.

…

Και εγένετο lockdown.

…

Και ο Μ κλείστηκε σπίτι του. Από τους πρώτους, τους εθελοντικά κλεισμένους, τους λίγο πιο “OCD” από τους άλλους, από κείνους που μαζί με τις κατσαρίδες θα σωθούν από την πυρηνική καταστροφή επειδή απολύμαιναν το κινητό τους. Από κείνους τους σπιτόγατους που επιτέλους δεν χρειάζονταν δικαιολογία για να αποφύγουν πράγματα. Όπως μια ανούσια κοινωνικοποίηση. Μία ακόμη μαύρη γάτα. Ή μία σοκολάτα με το λάθος ποσοστό κακάο. Και έστειλε πολύ λίγα μηνύματα για να βγαίνει έξω. Πάντα με μάσκα και αναπνευστήρα. Ούτε γυμναζόταν πολύ. Και έβλεπε τον κόσμο να αλλάζει, τις συνήθειες να αλλάζουν, τις εποχές να αλλάζουν. Κάποια στιγμή όμως ένιωθε να ριζώνει. Και το όριο πλησίασε. Και η ανάγκη μεγάλωσε. Μεγάλωσαν και τα κλαδιά του…

Ο άνθρωπος δέντρο “The Treeman”, μια σχεδόν βιωματική ιδέα, συνετέθη και κινηματογραφήθηκε από τον Μ και την σύντροφό του Ε, στο σπίτι τους, τα ξημερώματα της παγκόσμιας ημέρας πιάνου 2020.

Τέλη Μαϊου ο Μ, φανερά ξεψαρωμένος και ήδη έξω στους δρόμους. Όπως όλοι, για κάποιο λόγο. Ο κορωνοϊός ένα παλιό ανέκδοτο, μάθαμε να ζούμε με αυτόν και με το φόβο του. Μάθαμε να καλούμε τους φίλους μας σπίτι και όχι στο ζουμ. Γιατί κάτι φαίνεται να τελειώνει. Και κάτι καινούριο να ξεκινάει. Όπως ξεκίνησαν και οι πρόβες για τις “Τρωάδες” του Ευριπίδη, που θα παρουσιαστεί τέλη Αυγούστου στο Θέατρο Δάσους. Ο Μ και πάλι σε δημιουργικό mode, σε αυτή την ατέρμονη διαδρομή μεταξύ θεατρικής πρόβας και στούντιο, που τόσο απολαμβάνει. Αποκωδικοποιώντας τα ερεθίσματα, έρχονται οι ωραιότερες ιδέες. Όπως η ιδέα του Γ Π να του προτείνει αυτό το κείμενο.

Περισσότερες πληροφορίες:

//biglink.to/manosmilonakis