κείμενο | δημήτρης πασσάς */* φωτογραφίες | σπύρος περδίου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
οι προσδοκίες γίνονται πράξη
Λίγο μετά την τελική ευθεία της προετοιμασίας και τον τερματισμό του κλασσικού μαραθωνίου, φέτος ανοιγόταν μπροστά μου η τελική ευθεία της προετοιμασίας για έναν άλλο αγώνα: το Photograph 51. Εδώ όμως δεν έτρεχα μόνος – μια μικρή, συμπαγής, ήρεμη και στοχευμένη ομάδα, συντελεστών και ηθοποιών, που απομαγεύθηκε σταδιακά από τον κόσμο – τους κόσμους, μάλλον – που ανοίγει μπρος στα μάτια μας αυτό το τόσο καλό έργο. Στην πρώτη ανάγνωση, οι περισσότεροι αμφέβαλαν για το αν θα είναι κατανοητό, ανησυχούσαν ότι θα είναι πολύ “ψυχρό” ή “επιστημονικό”. Από τη γωνιά μου, θύμα πάντα της γοητείας και της πανίσχυρης δύναμης των θετικών επιστημών, ήξερα περί τίνος επρόκειτο: μιλώντας για την βιολογία, την χημεία, την φυσική, τα μαθηματικά, μιλάμε για την ουσία του κόσμου, γράφουμε ξανά, με άλλα σύμβολα, ποίηση – και η ποίηση είναι πάντοτε μία, όπως λέει και ο Ο.Ε., όπως ένας είναι ο ουρανός.
Related posts:
Ποιά πήγε και άπλωσε το γέλιο στη ταράτσα, ε;
Λασκαρίνα η μαχήτρια, η γυναίκα, η άγνωστη
υπάρχουν σκέψεις που χορεύουν
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
κρατάει χρόνια, αυτή η κολόνια...