at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Χάρη Πεχλιβανίδη

κείμενο | χάρης πεχλιβανίδης */* φωτογραφίες | αρχείο χάρη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

ο χρόνος

Δύο ώρες και κάτι ψιλά είναι ο χρόνος που έχεις να σκεφτείς τα πλάνα σου, τη χθεσινή μέρα, ό,τι είναι αυτό που σε κρατάει ζωντανό. Αυτός ο χρόνος είναι που χρειάζεσαι για να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στα Ιωάννινα και άλλο τόσο για την επιστροφή. Αυτό το διάστημα χρόνου μπορεί να προσμετρηθεί και σε 3 με 4 τσιγάρα δρόμο όπως λένε ή σε 4 περίπου μουσικούς δίσκους. Όλα σχετικά, λοιπόν, με τη σημασία που δίνουμε στα πράγματα και ειδικότερα στο χρόνο. Τα 8 χρόνια, λοιπόν, μπορεί να είναι ένα διάστημα χρόνου που μας πάει αρκετά πίσω, αν αναλογιστούμε που ήμασταν πριν 8 χρόνια, πως ήμασταν, τι κάναμε κ.λ.π.. Μπορεί, όμως, για κάποιους, τα 8 χρόνια να μοιάζουν με το τώρα, με το σαν μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό. Διαλύεται η καθιερωμένη έννοια του χρόνου ή για να μιλήσουμε με την γλώσσα του Καστοριάδη, η συνολοταυτιστική έννοια του χρόνου συντρίβεται στη θέα της φαντασιακής σημασίας του. Το θέατρο μπορεί και το κάνει, να αλλοιώνει δηλαδή τις σημασίες που έχουν εγκαθιδρυθεί.

Και το πλάνο αλλάζει απότομα και βρίσκεσαι στον υπέροχο παραλίμνιο δρόμο των Ιωαννίνων. Ποδηλάτες, άνθρωποι που γυμνάζονται, ωραίες βόλτες, παιδάκια, πολίτες με τα κατοικίδια τους, νεαρά ζευγάρια, ηλικιωμένοι και όλοι αυτοί υπό τη μελωδία των ήχων από τα μυριάδες πουλιά που κατοικούν στη λίμνη. Ωραία ως εδώ, το 2015 στις 6 Φλεβάρη αρκετά κοντά στον παραλίμνιο δρόμο το σκηνικό ήταν το ίδιο. Να τος πάλι ο χρόνος που έρχεται να αλλάξει τη σημασία του χώρου και τούμπαλιν.

Ο Βαγγέλης πριν 8 χρόνια στάθηκε μια στιγμή κάτω από τη μελωδία των λιμνίσιων πουλιών, αντίκρυ από τα χιονισμένα βουνά μπροστά σε όλη την απανθρωπιά της ζωής. Εκείνη η χρονική στιγμή στάθηκε αρκετή για να τη θυμόμαστε όλοι για πάντα. Στο δικό μας μικρόσμο, εννοώ του θεάτρου, έγινε η αφορμή να συναντήσω υπέροχους καλλιτέχνες και να εμπνευστούμε το “801,5 m”. Η παράσταση μας βρίσκει -δυστυχώς- εύφορο έδαφος στην υποκρισία, στην αδικαιολόγητη βία, στη βρωμιά και τη δυσωδία της κοινωνίας μας. Ή θα κάνουμε προσπάθεια να την αλλάξουμε ή θα μείνουμε στα ίδια.

Τώρα ερχόμαστε στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη που ζω και αγαπώ. Αυτή η πόλη δεν είναι εύκολη, γιατί έχει κάτι πολύ σημαντικό. Είναι αληθινή. Είναι ειλικρινής στη μιζέρια της, στην ασχήμια της, αλλά και στους υπέροχους και ευφάνταστους δημιουργούς που ζουν εδώ. Μια πόλη που δεν υποκρίνεται πως είναι κάτι άλλο, είναι αυτή που είναι και θα επανέλθω -παραστασιακά- στη Θεσσαλονίκη πολύ σύντομα. Μου το οφείλει και της το οφείλω.

Τέλος, είναι καλό να αποσυνδέσουμε το θέατρο με την μετά την παράσταση έξοδο μας. Ας το συνδυάσουμε με κριτική σκέψη καταρχάς, και αν αυτή είναι να γίνει σε μπαράκια, ας γίνει εκεί.

  • Ο Χάρης Πεχλιβανίδης, καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, σκηνοθετεί το 801,5 m μια παράσταση- ντοκουμέντο, που θα ανέβει και στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο  ΑΥΛΑΙΑ, Τετάρτη 31/5 21:15, Πέμπτη 1/6 21:15, Παρασκευή 2/6 21:15, Κυριακή 4/6 19:00 & 21:15.Παίζουν: Αφροδίτη Αθανασιάδου, Μαρία Αποστολακέα, Κίκα Ζαχαριάδου, Γιάννης Κοντός και ο Φάνης Κοσμάς.