κείμενο | χάρης πεχλιβανίδης */* φωτογραφίες | αρχείο χάρη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
ο χρόνος
Δύο ώρες και κάτι ψιλά είναι ο χρόνος που έχεις να σκεφτείς τα πλάνα σου, τη χθεσινή μέρα, ό,τι είναι αυτό που σε κρατάει ζωντανό. Αυτός ο χρόνος είναι που χρειάζεσαι για να ταξιδέψεις από τη Θεσσαλονίκη στα Ιωάννινα και άλλο τόσο για την επιστροφή. Αυτό το διάστημα χρόνου μπορεί να προσμετρηθεί και σε 3 με 4 τσιγάρα δρόμο όπως λένε ή σε 4 περίπου μουσικούς δίσκους. Όλα σχετικά, λοιπόν, με τη σημασία που δίνουμε στα πράγματα και ειδικότερα στο χρόνο. Τα 8 χρόνια, λοιπόν, μπορεί να είναι ένα διάστημα χρόνου που μας πάει αρκετά πίσω, αν αναλογιστούμε που ήμασταν πριν 8 χρόνια, πως ήμασταν, τι κάναμε κ.λ.π.. Μπορεί, όμως, για κάποιους, τα 8 χρόνια να μοιάζουν με το τώρα, με το σαν μην έχει περάσει ούτε ένα λεπτό. Διαλύεται η καθιερωμένη έννοια του χρόνου ή για να μιλήσουμε με την γλώσσα του Καστοριάδη, η συνολοταυτιστική έννοια του χρόνου συντρίβεται στη θέα της φαντασιακής σημασίας του. Το θέατρο μπορεί και το κάνει, να αλλοιώνει δηλαδή τις σημασίες που έχουν εγκαθιδρυθεί.
Related posts:
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
έχεις τρεις επιλογές
Μπάκου Μπάκου
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Ένας έρωτας rock and roll
...here comes the sun