at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Φώτη Δούσου

κείμενο | φώτης δούσος */* φωτογραφίες | αρχείο φώτη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

πρόβα σαν ζωή

Έχουμε συνηθίσει να κάνουμε τις πρόβες μας μέσα σε κλίμα  γενικευμένης νεύρωσης. Άγχος για την πρεμιέρα, στοχοκεντρική προετοιμασία, ανάγκη για αποτέλεσμα, υπερπροσπάθεια, κούραση, νεύρα, ενίοτε και καυγάδες.

Οι πρόβες για το Silence Speaks ήταν και είναι σαν ένα ξέφωτο, μια φωτεινή παρένθεση, μέσα σε αυτό το ζοφερό τοπίο. Εδώ δεν υπάρχει το άγχος της επίτευξης. Κανείς δεν καλείται να παίξει, να χορέψει, να χορογραφήσει, να σκηνοθετήσει. Κάνουμε φόκους στην πορεία της πρόβας, στη διαδικασία και όχι στο αποτέλεσμα. Ξαφνικά ένα τεράστιο βάρος φαίνεται να φεύγει από πάνω μας. Τα σώματα λύνονται. Οι συνήθειες στην κίνηση, στην υποκριτική, στη σκηνοθεσία ξεχνιούνται. Καινούργια, ενδιαφέροντα στοιχεία αναδύονται. Πάμε σε μια κίνηση που δεν διακόπτεται από τη σκέψη. Δεν είναι διακεκομμένη, ούτε αποσπασματική, δεν είναι γεμάτη μπλοκαρίσματα, ρωγμές και ασυνέχεια, όπως είναι συλλήβδην η κίνηση στο δυτικό θέατρο και στον χορό, αλλά και στη ζωή μας γενικότερα. Μια κίνηση που χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό, γνησιότητα, λειτουργικότητα, και δημιουργεί γέφυρες μέθεξης με τον θεατή, ανοίγει κανάλια επικοινωνίας.

Μετά όμως μπαίνει ξανά η λογική στο παιχνίδι. Η πρόβα δεν αποτελεί στατική διαδικασία. Αναρωτιόμαστε. Θα πάμε στην πρεμιέρα με ένα πρότζεκτ που είναι από την αρχή μέχρι το τέλος αυτοσχεδιασμός; Μπορούμε να στηρίξουμε κάτι τέτοιο; Όχι. Πρέπει να μπουν δομές, να καθαρίσουν οι εικόνες. Η ανασφάλεια του δυτικού περφόρμερ επανέρχεται. Πως θα φανεί στους άλλους το έργο; Θα αρέσει;

 

Οι πρόβες γίνονται κοπιώδεις. Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε μια περιοχή όπου δεν υπάρχει έλεγχος, όπου κυριαρχεί το σκοτάδι, το άγνωστο, το ριψοκίνδυνο και σε μια περιοχή γνώριμη όπου όλα είναι εύτακτα, οικεία, προσιτά. Θυμάμαι το προηγούμενο πρότζεκτ.  Χτυπούσαμε δωδεκάωρα στις πρόβες. Αλλά η κούραση δεν ήταν η ίδια. Τώρα σε 6 ώρες γίνονται τόσο πολλά. Κάθε πέρασμα είναι ένα ταξίδι.

Η πρόβα απαιτεί μεγάλη σωματική και ενεργειακή συμπύκνωση . Ακόμα και από εμάς που την παρακολουθούμε απ έξω. Παλεύουμε ακόμα με τις έννοιες που θέσαμε στην αρχή: τι σημαίνει de- choreograph για τους χορευτές; Τι σημαίνει de- compose για τον μουσικό; Τι de-direct για τη σκηνοθεσία; Ερωτήματα που αντί για απαντήσεις γεννούν καινούργια ερωτήματα.

Θυμάμαι συχνά την κατακλείδα σε μια συνέντευξη του Hijikata Tatsumi: «I have no vision». Πόσο αντιδυτικό! Εμείς στη δύση μοχθούμε για το ακριβώς αντίθετο. Πρέπει να έχουμε όραμα. Δεν γίνεται να κάνουμε τη δουλειά χωρίς όραμα. Ο φίλος, συνεργάτης και μέντοράς μας Tony Yap λέει ότι δεν έχει σημασία. Και με τους δυο τρόπους μπορείς να φτάσεις στο ίδιο σημείο.

* Ο Φώτης Δούσος είναι συνιδρυτής και μέλος της θεατρικής ομάδας HIPPO που παρουσιάζει το “Silent Speaks” 9,10, 11 και 12 Μαΐου στο θέατρο ΠΟΡΤΑ στην Αθήνα, ενώ από Πέμπτη 16 έως και Κυριακή 19 Μαΐου θα παρουσιαστεί στην Θεσσαλονίκη, στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.