at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Κωνσταντίνου Μπιμπή

κείμενο | κωνσταντίνος μπιμπής*/* φωτογραφίες | αρχείο κωνσταντίνου*/* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου

...σ' έναν ρυθμό με υποψία παραδείσου

Αθήνα. Νύχτα. Έχει χαλάσει το αυτοκίνητο μου εδώ και μέρες. Παίρνω ταξί για να γυρίσω σπίτι. Βρέχει πολύ. Νωπή άσφαλτος και πατημένο καυσαέριο και λαμπιόνια κακόγουστα τριγύρω. Χριστούγεννα βλέπεις και μια επίφαση νάυλον θαλπωρής σκορπίζεται στον κόσμο. Κρύο πολύ κι ευτύχως ένα χέρι ερωτικό σφιχτά μέσα στο χέρι μου ρυθμίζει τους παλμούς μου σ’ έναν ρυθμό με υποψία παραδείσου.

Τρία-τέσσερα τζιν-σπράιτ κυκλοφορούν μέσα μου ατάκτως, βοηθώντας με να ησυχάσω μετά από άλλη μία βόλτα “κάτω απ’ τ’ αστέρια” στο θέατρο.

Είναι βλέπεις -μάλλον- η πιο προσωπική δουλειά μου ως τώρα, η πιο ανακατώστρα δουλειά μου, η πιο βαθιά ριγμένη μέσα μου.

Λέει κάπου ο αγαπημένος μου Έκτωρ Κακναβάτος «σφαγμένη εντός σου μιαν ερώτηση δε λέει να σωπάσει», κι αυτό ακριβώς είναι αυτή η παράσταση για μένα. Ένας αγώνας να αρθρώσω την ερώτηση αυτήν. Να βρώ τους φθόγγους που θα με κάνουν ν’ αντέξω τη διατύπωση. Για απαντήσεις ούτε λόγος. Δεν έχουν να κάνουν ούτε με το θέατρο ούτε με τον έρωτα οι απαντήσεις. Και σίγουρα όχι με τα τζίν-σπράιτ.

Μπαίνουμε λοιπόν στο ταξί. Ο ταξιτζής με μια ευγένεια βαθιά, χωριάτικη, καθόλου αστική. Μιλάμε λίγο για τη βροχή.

«Όσο ζούσε η μάνα μου..» λέει με μια ζέστη στη φωνή σχεδόν σπαραχτική «..με φώναζε καναδυό φορές το χρόνο να πάω στο χωριό να τηνε δώ. Όχι σε γιορτές ή σε λύπες. Μα όταν ήτανε να βρέξει. Λες και το’ ξερε και με ήθελε εκεί στη βροχή κοντά της».

Καιρό είχα ν’ ακούσω κάτι τόσο σπουδαίο. Ειπωμένο τόσο απέριττα.

Ο Τσέχωφ θα’ γραφε ένα διήγημα γι’ αυτό σίγουρα. Για τη βροχή και τη Μάνα. Για τη μετεωρολογική αγάπη, την ανείπωτη, την συμπαντική, της Μάνας.

Λίγες μέρες μετά. Θεσσαλονίκη. Νύχτα. Βρέχει λίγο. Κρύο πολύ. Η μάνα μου στέλνει μήνυμα.

–  Πως πήγε παιδί μου η παράσταση;

–  Καλά μάνα μου.

– Ντύσου καλά, βρέχει είπαν στις ειδήσεις.

– ‘Ντάξει μάνα, μην ανησυχείς, κοιμήσου να ξεκουραστείς, καληνύχτα.

Μάνα και βροχή.

Θεσσαλονίκη έχω ζήσει πιο παλιά, ένα χρόνο. Την ξέρω. Την αγαπώ. Τη βολτάρω και την αισθάνομαι. Λίγο κουρασμένη μου φαίνεται, άλλα πάντα έξαλλη και γεμάτη αισθησιασμό.

Με τα πόδια απο το “Αυλαία” για Ροτόντα. Pierrot le fou. Τα τζιν-σπράιτ που λέγαμε πριν. Δεν έχω φέρει καλό πανωφόρι και το κρύο χαϊδεύει τα κόκαλα ώσπου να φτάσω. Παρηγοριέμαι μ’ ένα τσιγάρο στο δρόμο και σκόρπιες σκέψεις Σαλονικιώτικου καλοκαιριού. Χαλκιδική. Καβουρότρυπες. Κέντρο. Ταράτσα Φρατζάιλ. Θέατρο Κήπου. Θερμαϊκός να βράζει. T-shirt κολλημένα απ’ τον ιδρώτα.

Φτάνω. Πίνω δυό ποτά. Φεύγω πάλι με τα πόδια για το αγαπημένο μου. Για το Λαντόζ. Καθόλου τυχαίο τ’ όνομα του. Αντικαταθλιπτικά λειτουργούσε πάντα. Από τότε. Τότε τον μπάρμαν τον λέγαμε μάγο. Πάμε στο μάγο, λέγαμε. Μόνοι μας στη μπάρα και μόλις τέλειωνε το ένα τζακ, ο μάγος γέμιζε το άλλο. Βαρύς αλκοολικός χειμώνας του ’11 και ‘μεις πιο νέοι. Πιο απελπισμένοι. Πιο σκοταδιασμένοι. Πιο τρομαγμένοι από μια τέχνη που μόλις τη γνωρίζαμε στ’ αλήθεια.

Κάπου διάβασα πως τα κορμιά είναι σαν τ’ ασημικά. Όσο δεν τα χαϊδεύεις θαμπώνουν. Πόσο αλήθεια.

Έφτασε η εποχή που πλακώνομαι στα χάδια. Όχι γιατί το θάμπος με τρομάζει. Ούτε που αγάπησα ποτέ μου το ασήμι. Αλλά γιατί βρέθηκε ένα ζευγάρι χέρια ν’ αντέχει τις αιχμές και τα δόρατα που κουβαλάω.

Εθνική οδός. Λίγο μετά τον Όλυμπο. Πάντα οδικώς ανέβαινα Θεσσαλονίκη. Μ’ ανακουφίζουν τα χιλιόμετρα.

Θα φτάσω κατ’ ευθείαν πάλι για το “Αυλαία”.

Καρέκλες καφενείου, σκόρπια χαρτιά με ποιήματα, και ‘γω με τη Λίλα έτοιμοι να παλέψουμε ξανά με τα θηρία ερώτων νεκρών και πόνων αναστημένων.

Επίτηδες, ανάμεσα στα χαρτιά που είναι ριγμένα στη σκηνή, έχουμε αποσπάσματα απο τα γράμματα του Σεφέρη στη Μάρω. Αν πέσει κάποια στιγμή το μάτι μας στο πάτωμα να βρει αγάπη και καύλα ειπωμένη με λόγια σταράτα.

* Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί μαζί με τη Λίλα Μπακλέση, το θεατρικό έργο “Οι κάτω απ΄ τα αστέρια” που παίζεται στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ Θεσσαλονίκης, 26, 27 και 28 Δεκέμβρη, ενώ στην Αθήνα είναι πρωταγωνιστής στην παράσταση “Alarms”, στο θέατρο ΑΛΦΑ-Ιδέα για όλη τη θεατρική σεζόν. Οι “Κάτω απ΄τα αστέρια” περιοδεύουν ανά την Ελλάδα.