at a glance
Top

Οι σημειώσεις του Κωστή Ραμπαβίλα

κείμενο | κωστής ραμπαβίλας  */* φωτογραφίες | χριστίνα γεωργίου @gasps_of_life */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

μαχόμενα αισιόδοξος

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2019

  Περίεργη ημέρα η σημερινή. Βροχερή και μελαγχολική. Ξύπνησα με αγωνία να διαβάσω δημοσιεύματα και σχόλια κάτω από διαδικτυακά άρθρα, γνώμες καλλιτεχνών και θεατών των πολιτιστικών δρωμένων της Θεσσαλονίκης –και όχι μόνο-  για τη χθεσινή, βίαιη απόλυση μέσω δελτίο τύπου(!) της μέχρι πρότινος διοίκησης του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Έπειτα από όσα συμβαίνουν με την κακοδιαχείριση των αρχαιοτήτων στην πόλη, το στοίβαγμα –με όλη την κυριολεξία της λέξης- ανθρωπίνων ψυχών στα σύνορα της πόλης, στα σύνορα και στο εσωτερικό της χώρας, στα σύνορα και στο εσωτερικό όλων των χωρών που γεφυρώνουν κράτη τα οποία κουβαλούν σαν μετάλλιο τιμής τον δυτικό πολιτισμό με εδάφη που τα ίδια αυτά κράτη προσπαθούν να τα ισοπεδώσουν και να τα ξαναϋψώσουν σύμφωνα με το θέλημά τους, αλλά και τόσα άλλα δεινά και δώρα που φέρουν Δαναοί και «βάρβαροι», στο μυαλό μου έρχεται μία φράση από την ταινία-ποίημα “Τζόκερ”: «Είναι ιδέα μου ή ο κόσμος γίνεται όλο και πιο τρελός εκεί έξω;»

Επίσης στο μυαλό μου κάνει βόλτες το τραγούδι «Κεμάλ». Όχι, δεν θα πατήσω το play. Φτάνει. Ας αισιοδοξήσω. 

Προσωπικά, όσα μου στέρησε η στρατιωτική θητεία κερδήθηκαν πίσω με το πέρας της και με το παραπάνω. Αν και ο πρώτος μήνας της αποστρατιωτικοποίησής μου ήταν από τους πιο αγχώδεις της ζωής μου, σχετικά κυρίως με το επαγγελματικό μου μέλλον, ο χρόνος μου έφερε λίγο αργότερα μια συνεργασία με το Κ.Θ.Β.Ε. στην όπερα “La Serva Padrona” (Εκδοχή Β’) στην πρώτη μου –ή δεύτερη μετά την Α’ Εκδοχή- σκηνοθετική απόπειρα. Και πάλι… Κάτι μου έλειπε. Έπειτα από συζητήσεις προτάσεων συνεργασίας, ακροάσεις στη Θεσσαλονίκη για το Κ.Θ.Β.Ε. και στην Αθήνα τελικά συνέβη: δέχομαι τηλεφώνημα από τον τέως –πλέον- Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Κ.Θ.Β.Ε., κ. Γιάννη Αναστασάκη, ο οποίος με καλωσορίζει και πάλι ως ηθοποιό πίσω στο θέατρο. “Μια Γιορτή στου Αλ Νουρί”, σε σκηνοθεσία Βασίλη Κουκαλάνι, μαζί με αγαπητούς μου συνεργάτες, από τον Φεβρουάριο του 2020, στο Βασιλικό Θέατρο. Απερίγραπτη χαρά! I’m back on track! 

Ωραίες οι επιστροφές για καλλιέργεια σε πρόσφορα εδάφη. Τέτοια εδάφη βρήκα και στην πόλη μου, το Αίγιο. Αφορμή ο γάμος της αδερφής μου. Χαρές. Μεγάλες χαρές. Όχι για τον ίδιο τον γάμο ως γεγονός, αλλά για τον γάμο ως αφορμή να ξανανοιώσω με όλες μου τις αισθήσεις το σφιχτό δέσιμο της «μεγάλης οικογένειάς» μου, της φαμίλιας, όπως έλεγε η γιαγιά μου. Αγαπημένοι μου άνθρωποι, συγγενείς, παλιοί και νέοι φίλοι, που συναντιούνται και γίνονται ένα. Βαθιά και ειλικρινής αγάπη. Και ανιδιοτέλεια. Λείπει στις ημέρες μας… Πολύ!

  Ας παραμείνουμε μαχόμενα αισιόδοξοι…

  • Ο Κωστής Ραμπαβίλας θα συμμετέχει ως ηθοποιός στην παράσταση “Μία Γιορτή στου Αλ Νουρί”, παραγωγής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, και ταυτόχρονα συμμετέχει στην ταινία μεγάλου μήκους, “Support Group Olympus”, παραγωγής της σουηδικής εταιρείας Widwind Pictures, και στην ταινία μικρού μήκους “Τόλης Live ή Τορόντο”, παραγωγής Cosmote TV. Η όπερα “La Serva Padrona”, την οποία σκηνοθέτησε ο ίδιος, έπειτα από το ανέβασμά της στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, πρόκειται να παρουσιαστεί επίσης σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος.”