Το βασικότερο μου χαρακτηριστικό είναι ότι είμαι εντελώς αναποφάσιστος. Δεν μπορώ να καταλήξω αν το αγαπημένο μου φαγητό είναι τα γεμιστά ή τα μακαρόνια. Αν ο αγαπημένος μου τραγουδιστής είναι ο Mercury ή ο Bowie. Αν το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το ¨Έγκλημα και τιμωρία¨ ή ¨Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα¨. Αν η αγαπημένη μου σειρά είναι το Breaking bad ή το Narcos. Αν το αγαπημένο μου τραγούδι αυτό το καλοκαίρι είναι το Red right hand του Nick Cave ή το When the party’s over της Billie Eilish. Αν αυτή την άχρηστη παράγραφο θα την κρατήσω ή θα την σβήσω.

Κάποια στιγμή λοιπόν κάπου στον Μάρτιο είδα μια οντισιόν που ανακοίνωσε το ΚΘΒΕ για τους Όρνιθες, με συντελεστές δασκάλους που αγαπώ να μου πίνουν τη ζωή και είπα θα πάω. Και με πήραν. Και τρελάθηκα. Και ανυπομονούσα. Και καραντίνα. Λίγο πριν ξεκινήσουν οι πρόβες, ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ. Μεγάλη στεναχώρια. Στην αρχή. Μετά η καραντίνα έγινε πολύ φίλη μου. Πολύ Netflix, πολύ διάβασμα, πολύ βιντεοκλήση, πολύ φαϊκαι πάρα πολύ αντισηπτικό. Και μετά, μισό βήμα πριν την κατάκλιση, χτυπάει το τηλέφωνο και μου λένε ανέβα Θεσσαλονίκη, ξεκινούν οι πρόβες. Χαρά και πανικός. Τι πρόβες; Οριακά θυμόμουν πως είναι να περπατάς. Μέχρι που ήρθα και όλα πήραν τον δρόμο τους. Δύο μήνες καταπληκτικών προβών.

Η χαρά μου για την επιστροφή στη Θεσσαλονίκη μεγάλη! Για πολλούς λόγους. Κυρίως γιατί θα ήμουν για αρκετό διάστημα κοντά σε φίλους μου αγαπημένους. Τον Άκη, την Λίλα, τον Σιώνα, την Μάρα. Επίσης, γιατί βρέθηκα μέσα σε έναν ωραίο θίασο με δασκάλους, παλιούς φίλους, καινούργιους φίλους. Και με ρόλο δίπλα στον Ταξιάρχη (δάσκαλος που αγαπά να μου πίνει τη ζωή), τον Στέργιογλου και την Βλαχοπούλου. Κάπως όνειρο. Και μετά Επίδαυρος. Εξίσου όνειρο. Αν με ρωτήσεις τι μου έμεινε από την Επίδαυρο θα σου πω μια γλυκιά μαστούρα.

Παρόλα αυτά, τώρα, αρχές Σεπτέμβρη, αν κοιτάξω πίσω μου, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι δεν είναι ούτε η Επίδαυρος, ούτε ο ρόλος μου. Είναι κάτι ωραίοι ταλαντούχοι άνθρωποι που βρέθηκαν μπροστά μου και μου χάρισαν ένα υπέροχο καλοκαίρι.

Με λίγα λόγια, έτυχε το άθλιο για πολλούς αυτό καλοκαίρι, να είναι για εμένα το καλύτερο που έχω περάσει στη ζωή μου. Πολύ τυχερός. Πολύ τυχεροί όσοι δουλέψαμε αυτό το καλοκαίρι. Ελάχιστοι και μουδιασμένοι. Μουδιασμένοι σκεπτόμενοι τους περισσότερους που παλεύανε με επιδόματα – ψίχουλα και με ακυρωμένα φεστιβάλ και παραγωγές. Με την ελπίδα ο χειμώνας να είναι καλύτερος. Ας ελπίσουμε…για όλους….

• Ο Γιάννης Σαμψαλάκης πρωταγωνιστεί στη παράσταση “Όρνιθες” του Αριστοφάνη, που παρουσιάζεται από το Κ.Θ.Β.Ε..