Σεξουαλικά η πόλη είναι πολύ πιο μπροστά σε σχέση με την χριστιανοεθιμοτυπική κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Αγόρια είναι φυσικό να ερωτεύονται αγόρια, κορίτσια κορίτσια ή και όχι ή και απ’ όλα. Straight άντρες ή έστω φαινομενικά ετεροκανονικοί μπορεί να σου χαμογελάσουν στο δρόμο με διάθεση για φλερτ ή να σου κάνουν ένα κομπλιμέντο την ώρα που περιμένουν να πάρουν ένα παγωτό στο παιδί τους. Και αυτό δεν είναι ανώμαλο ή κατακριτέο.

Κάποιος μπορεί να φορέσει ένα φουστάνι και να κάνει μια βόλτα στο πάρκο, όχι για αγοραίο έρωτα ούτε επειδή το σκάσε απ’ το τρελάδικο, αλλά γιατί πραγματικά θέλει να κάνει μια βόλτα στο πάρκο. Και αυτό είναι επίσης νορμάλ.

Όπως και να ‘χει, η εκδήλωση της σεξουαλικότητας δεν είναι και από τα πιο σημαντικά πράγματα, αλλά όταν έχεις μεγαλώσει σε μια τόσο συντηρητική κοινωνία, όσο να πεις εντυπωσιάζεσαι όταν ανακαλύπτεις ότι αυτή δεν είναι μια πανανθρώπινη συμπεριφορά σε σχέση με το θέμα.

H φιλοσοφία του Έλληνα είναι ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις αρκεί να μην το μάθουν οι άλλοι, και αυτό είναι κάτι που μάλλον πέρασε μέσα μου. Εγώ για να αποδεχτώ την δική μου σεξουαλικότητα έκανα 16 μέρες απεργία πείνας. Έκανα κακό στο σώμα μου μέχρι να αποδεχτώ την αλήθεια της δικής μου υπόστασης.

Μεγάλωσα στη Μενεμένη. Θυμάμαι ακόμα τα παιδιά, μια φορά που είχαμε μαλώσει, να χτυπούν το κουδούνι μου φωνάζοντας: ‘’Στράτο είσαι gay !!!Στράτο είσαι gay!!!’’  Ήταν τόσο ντροπιαστικό. Φωνάζανε και γελούσανε τόσο δυνατά που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Και ούτε που ήξερα τι ήταν αυτό το πράγμα τότε.

Θυμάμαι είχα ρωτήσει τη μάνα μου τι είναι gay, μου είχε πει μέσα στον πανικό της όταν το αγόρι βάζει το τσουτσούνι του στον πισινό του. Κι εγώ μέχρι μεγάλος νόμιζα ότι κάπως κάποιοι άνθρωποι έχουν ανάποδη στύση και έτσι αυτοϊκανοποιούνται. Ένιωσα κι εγώ, όπως κι αυτή, άσχημα για αυτούς τους ανθρώπους.

Κανένας δεν κατέχει την σοφία της ζωής, κανένας δεν μπορεί να επιβάλει την πραγματικότητά του στους άλλους. Όλοι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε τις επιλογές μας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι κάποιος θα επιλέξει να μην ανήκει σε ομάδες, να δουλεύει λιγότερο ή καθόλου, να είναι αντικοινωνικός ή να επιλέξει να γεράσει μόνος του.

Έχουμε τόσο πολύ ενοχοποιήσει το σώμα μας και τις ορμές μας. Είμαστε τόσο δήθεν. Πιστεύω ότι λίγο-λίγο μπορούμε να ξεπεράσουμε κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή. Και τότε θα είναι πιο εύκολη για όλους μας. Αγαπήστε πρώτα τον εαυτό σας. Μάθετε να αναπνέετε σωστά και μετά βγείτε έξω. Να είστε υπερήφανοι με την πραγματικότητά σας.

        Με αγάπη Στρατής.

•  Ο Στρατής Ανούδης είναι ηθοποιός.