Κάπως έτσι και η ανθρώπινη βλακεία, πιστεύει ότι σέρνει πτώματα. Τουλάχιστον, έως ότου αυτά σηκωθούν και μιλήσουν.  Η κάθε κυράτσα  πιστεύει ότι ο κόσμος γυρίζει ανάλογα με την ευθυμία της. Καημένη κυράτσα, τη βλακεία σου και στην παραλία σου!

Σήμερα είσαι Ηθοποιός. Ζεις από αυτό. Διεκδίκησε να ζεις από αυτό. Να σου φέρονται σαν σε άνθρωπο. Είναι επιλογή σου. Είναι επιλογή μας. Το θέατρο μας έχει ανάγκη και όχι το αντίστροφο όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να εδραιωθεί αυτό το αντίστροφο, το διαστρεβλωμένο, αυτό που βολεύει. Μια δουλειά είναι , με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ας την κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Ας πληρωνόμαστε αναλόγως. Υγεία και εργασία και όχι άγχος και δουλεία.

Αν υπάρχει τύχη, είσαι τυχερός .

Πρώτον, είσαι υγιής. Ή μάλλον , για την ώρα, δεν είσαι άρρωστος πια. Πάει πέρασε και συνεχίζουμε.

Δεύτερον, ξαναπαίζεις στα «Δεκανίκια ή πως ξέμαθα να περπατώ». Το «ιδρώνω τη φανέλα» στην κυριολεξία του. Να γουστάρεις που είσαι ηθοποιός! Και το πώς ξέμαθα να περπατώ να αποτελεί βίωμα πια.

Δεύτερον και πάλι, ξαναπαίζεις στους «Αριστερόχειρες». Το παρελθόν της χώρας μας ως ένα στοιχειό πανταχού παρών. Κι άλλος λόγος να γουστάρεις που είσαι ηθοποιός. Κι άλλος λόγος να γουστάρεις να μην γουστάρεις τους φασίστες.

Τι τύχη, πραγματικά, τι υγεία! Τι συνεργάτες όλοι αυτοί! Τι άνθρωποι! Πόσο ανάγκη έχουμε από δαύτους σε αυτό τον χώρο. Γουστάρω που είμαι ηθοποιός. Είμαι ηθοποιός, μπας και πεθάνω άνθρωπος. Και αυτή είναι μια παλιά σημείωση.

Τρίτον και τελευταίο, έχεις αξίες . Πάνω απ’όλα, ο Άνθρωπος.

•  Ο Τάσος Δημητρόπουλος συμμετέχει στα “Δεκανίκια ή πως ξέμαθα να περπατώ”, στο θέατρο OLVIO της Αθήνας. Τελευταία παράσταση τη Κυριακή στις 18:30. O Τάσος, επίσης, λαμβάνει μέρος στους “Αριστερόχειρες” της Νεφέλης Μαιστράλη, στο θέατρο ΜΠΕΛΛΟΣ, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.00.