Μία ψυχή με λύρα
συνέντευξη | κατερίνα γρηγοριάδου */* φωτογραφίες | τάσος θώμογλου */* επιμέλεια | ιάκωβος καγκελίδης + αλέξανδρος κόγκας
Με τον Ματθαίο συναντηθήκαμε μεσημέρι στην Αγία Σοφία, στην πόλη, που ζει τώρα πια, τη Θεσσαλονίκη. Από μακριά διακρίναμε το τεράστιο ζεστό χαμόγελό του. Χαμόγελο στα μάτια, στο πρόσωπο, χαμόγελο ψυχής. Κουβαλούσε τη λύρα του, το όργανο που αγγίζοντάς το, αγγίζει τις ευαίσθητες ανθρώπινες χορδές. Περιδιαβήκαμε την αγορά, τα ξυλουργεία, τα λουλουδάδικα και καταλήξαμε στο Καπάνι. Κατά τη διαδρομή, κόσμος τον σταματούσε κι ευγενικά ζητούσε να φωτογραφηθεί μαζί του.
“Για να τη δει η μάνα μου… σ΄ αγαπάει!”
“Είμαι ευγνώμων στους δασκάλους μου και γνωρίζω πόσο σημαντική είναι η προσφορά τους, ώστε να είμαι ο μουσικός που είμαι σήμερα.”
“Θα ήθελα να ακούσω τον ήχο της ποντιακής λύρας σε μια ταινία του Hollywood!”
“Υπάρχει ομορφότερο από το να πιστεύουμε ότι κάθε όνειρο, κάθε επιθυμία και ελπίδα μας θα πραγματοποιηθεί;”