κείμενο | πάνος κεφαλούρος */* φωτογραφίες | αρχείο πάνου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
κράτα το τυχαίο
Τα γραπτά μένουν, γι αυτό και κάθε φορά που αρχίζω να γράφω κάτι έχω ένα απίστευτο άγχος και το αφήνω για τελευταία στιγμή.
Πάντα σκέφτομαι, αν αυτό που γράφω θα ήθελε κάποιος ,οποιοσδήποτε, να το διαβάσει κι ακόμα περισσότερο, αν στο τέλος θα κρατούσε κάτι. Διαφορετικά, η ίδια η πράξη κρύβει μια ματαιότητα, που εμένα κάπως με θλίβει. Όλα αυτά, για να πω ότι δεν γράφω ποτέ, όσοι με ξέρουν γνωρίζουν ότι οριακά κρατάω σημειώσεις.
Δεν ξέρω γιατί, έτυχε, θα πω και όχι απαραίτητα με την έννοια του τυχαίου. Γενικά, πιστεύω ότι το πώς διαμορφώνονται τα πράγματα στη ζωή μας εμπεριέχουν αρκετά το τυχαίο κι αυτό δεν τα κάνει λιγότερο σημαντικά, τουλάχιστον στα μάτια μου. Κάπως, έτυχε, να μπω στη σχολή θεάτρου, μη γνωρίζοντας τι σημαίνει να προσπαθείς να κάνεις θέατρο και ως αποτέλεσμα τώρα, να πασχίζω με νύχια και με δόντια να ολοκληρώσω αυτό το κείμενο.
εγώ και η μητέρα μου
Ονειροφάγος