
κείμενο | χάρης χαραλάμπους- καζέπης */* φωτογραφίες | αλέξανδρος σκουρλέτης + εβίτα σκουρλέτη + αρχείο χάρη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
κείμενο | χάρης χαραλάμπους- καζέπης */* φωτογραφίες | αλέξανδρος σκουρλέτης + εβίτα σκουρλέτη + αρχείο χάρη */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Ο Χάρης αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για τη παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!
Δεν φεύγω ποτέ από το σπίτι για το θέατρο χωρίς να έχω τσεκάρει δυο και τρεις φορές αν έχω κλείσει το θερμοσίφωνα! Πιστεύω πως αν χωρούσε μόνο αυτόν θα έβαζα στο σακίδιό μου και θα ‘φευγα! Τώρα, γιατί μου συμβαίνει αυτό, ελπίζω κάποια στιγμή η επιστήμη της ψυχολογίας να δώσει, επιτέλους, μια απάντηση …
Επειδή, λοιπόν, ο θερμοσίφωνας δεν χωράει στο σακίδιό μου, αλλά ο ψυχαναγκασμός μου επιμένει να ικανοποιηθεί βάζω πρώτα πρώτα (η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που θα μπει στο σακίδιο δεν θα ξαναβγεί μέχρι και το τέλος της τελευταίας παράστασης) το κείμενο της παράστασης. Θέλω να το έχω πάντα μαζί μου, σε κάθε παράσταση, για ασφάλεια ακόμη κι αν έχω πει αυτά τα λόγια χιλιάδες φορές!
Δεύτερο θα μπει στο σακίδιο ένα πράσινο μήλο. Ψυχαναγκασμός Νο2 (έχουμε δουλειά να κάνουμε γιατρέ μου), αλλά αυτό το μήλο πολύ ύπουλα και αθόρυβα έχει παρεισφρήσει στην τελετουργία του ζεστάματος πριν την παράσταση ως εναρκτήριο συμβάν! Έτσι, μόλις φτάσω στο θέατρο το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να φάω το πράσινο μήλο μου (ένα πράσινο μήλο την ημέρα τον γιατρό δεν τον κάνει πιο πέρα, για τα κόκκινα δεν παίρνω όρκο).
Τρίτο μπαίνει στο σακίδιο μου ένα μεταλλικό μπουκάλι με νερό. Πάντα χρειάζεται!
Εικόνα πρώτη: Σάββατο πρωί- Λαϊκή- Καλλιδρομίου- Ανάσα.
Και αφού, όπως αυτοταπεινωμένος έχω παραδεχτεί, τσεκάρω δυο και τρεις φορές αν έχω κλείσει τον θερμοσίφωνα και βεβαιωθώ (;) ότι το έχω κάνει, βάζω τα ακουστικά μου και φεύγω για το θέατρο.
Στο θέατρο πάω σχεδόν πάντα με τα πόδια. Μου αρέσει πολύ να διασχίζω κάθετα την πόλη ακούγοντας κάτι που είναι αντίθετο με τη βουή της και τις νευρώσεις της. Με αυτό τον τρόπο, η πραγματικότητα εκεί έξω αποκτά στα μάτια μου μια ποιητική κινηματογραφική διάσταση. Το περπάτημα, επίσης, με βοηθά να παίρνω αποφάσεις, οξυγονώνομαι και «βλέπω» πιο καθαρά.
Τρία μουσικά κομμάτια που θα ακούσω στο δρόμο είναι:
Το «Stars Crossed Lovers» του Duke Ellington (//youtu.be/H-jg3scxeik?si=R1AbLffb8RkSeoQG) παρμένο από τον υπέροχο κόσμο της jazz του Χαρούκι Μουρακάμι (αγαπημένος μου συγγραφέας που πλάθει κόσμους αινιγματικούς που κινούνται παράλληλα με την πραγματικότητα, τη μη πραγματικότητα και τον μαγικό ρεαλισμό και που πολύ ευχαρίστως θα ήθελα να χωθώ και να περιπλανηθώ).
Από την όπερα του Ζόρζ Μπιζέ «Οι αλιείς μαργαριταριών» το «Mi Par D’Udir Ancora» ερμηνευμένο από την εξαίσια φωνή του Enrico Caruso (//youtu.be/1VXrnVZyBxw?si=Jor-JgkyzzMtHPoX ), γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι σίγουρα ένα από τα μουσικά κομμάτια που θα άκουγε και η Αγνή, ο ρόλος μου στο «Μάθε με να φεύγω», κατά τις ατελείωτες μέρες και νύχτες της μοναξιάς της.
Το «Final Eclipse» από τους The Comet is Coming, (//youtu.be/leIiSF0P5T4?si=mOjcgMSeMOmQI7fJ ), γιατί τα φθινοπωρινά ράθυμα απογεύματα δίνει ρυθμό στην πόλη και σε μένα.
Εικόνα δεύτερη: Βαρβάκειος- Βράδυ- Μυρωδιά από αίμα.
Τρία πράγματα που έχω αποφασίσει να κάνω αυτή τη χρονιά, επί προσωπικού …
Λοιπόν, έχω γράψει ένα σενάριο για μια ταινία μικρού μήκους που πολύ θα ήθελα να την δω να παίρνει σάρκα και οστά και φιλμ! Μπαίνοντας σε αυτή την περιπέτεια της γραφής μου ανοίχτηκε ένας καινούργιος κόσμος ανεξερεύνητος για μένα και με τεράστιο ενδιαφέρον. Για να δούμε …
Τα άλλα δύο είναι να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην κιθάρα μου και κάποια στιγμή να ξεκινήσω, επιτέλους, μαθήματα γαλλικών!
Εικόνα τρίτη: Η Καίτη. Δεν περιγράφω άλλο.
* ο Χάρης Χαραλάμπους- Καζέπης πρωταγωνιστεί στο “Μάθε με να φεύγω” του Άκη Δήμου, μαζί με τον Θανάση Δήμου και τον Στέλιο Δημόπουλο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη και παραγωγή bijoux de kant. 26 και 27 Οκτωβρίου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ Θεσσαλονίκης. Και από 31 Οκτωβρίου στην Αθήνα, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.00 στο Μοναστηράκι στο bijoux de kant HOOD art space, Πολυκλείτου 21.