
κείμενο | γιώργος παπανικολάου */* φωτογραφίες | todd rigos + spiros steriotis */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
Sergei
Οι Jolly Roger είναι η μπαντάρα που γουστάρουμε! Τόση καύλα μέσα στα κομμάτια τους, εύκολα αλλού, δεν βρίσκεις. Oι Jolly Roger επιστρέφουν δυναμικά στη σκηνή με το πολυαναμενόμενο νέο τους album “Sergei”. Με έδρα την Αθήνα και μια πορεία που ξεκίνησε το 2008, οι Jolly Roger, που αποτελούνται από τους Πινόκιο, Anima και simph0nik, με τη χαρακτηριστική τους θεματολογία και τον ξεχωριστό τους ήχο, έχουν καταξιωθεί ως ένα από τα πιο ιδιαίτερα και αυθεντικά ονόματα της ελληνικής ραπ σκηνής. Οι Jolly Roger ξεκίνησαν το «Sergei» Tour από την Αθήνα και συνεχίζουν σε όλη την Ελλάδα. Αυτή την Παρασκευή 14 Μαρτίου ανεβαίνουν στη σκηνή του Block 33, στη Θεσσαλονίκη, όπου θα παρουσιάσουν τον νέο τους δίσκο “Sergei”. Special Guests: Harry Cain x Host Beatz. Μέσα από 13 κομμάτια, οι Jolly Roger ρίχνουν φως σε σημαντικά κεφάλαια της σύγχρονης ιστορίας. Από την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι την πανδημία, το άλμπουμ ακουμπά βαθιά στις κοινωνικές αλλαγές και τις επιπτώσεις τους, πάντα με τον ωμό, αυθεντικό τρόπο που χαρακτηρίζει τους στίχους και τη μουσική τους. Στο rejected, λίγες μέρες πριν το live, τα λέμε….
rejected: “Η στιγμή που περνάει δεν χάνεται. Μας κυνηγάει”…Εσάς, επί προσωπικού, ποιά στιγμή σας κυνηγάει και γιατί;
Jolly Roger: Αρχικά, να πούμε πως δεν είναι μία, η στιγμή, αυτή. Σε αυτόν τον στίχο μιλάμε περισσότερο αφαιρετικά, εννοώντας πως το παρελθόν, οι μνήμες και τα βιώματά μας είναι αυτά που μας καθορίζουν και μας ακολουθούν. Είναι, λοιπόν, οι στιγμές, οι δικές μας μικρές ή μεγαλύτερες στιγμές που ξετυλίγονται δυναμικά κατά τη διάρκεια των ζωών μας. Τέτοιες θα μπορούσαν να είναι, η μέρα που γνωριστήκαμε για πρώτη φορά, το πρώτο τραγούδι που κυκλοφορήσαμε, η πρώτη συναυλία παρουσίασης του “Κενού” στον Βόλο (ναι, αν και Αθηναίοι πρώτα το παρουσιάσαμε στο Βόλο κατά σύμπτωση!), η απώλεια ενός αγαπημένου μας προσώπου, ένας δυνατός έρωτας, όλα αυτά στα οποία δώσαμε τη σημασία και τη βαρύτητα που θέλαμε και κατά συνέπεια έχουν διαμορφώσει αυτό που είμαστε σήμερα και αύριο. Αυτό πραγματεύεται και ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφορήσαμε, το “Sergei”, στον οποίο έχουμε επιλέξει κάποιες ημερομηνίες από το 1992 (την ημερομηνία γέννησης των δύο mcs του συγκροτήματος, και η ημερομηνία που επέστρεψε από τον διαστημικό σταθμό ο σοβιετικός κοσμοναύτης Sergei Krikalev), μέχρι και σήμερα, και αποτυπώνει προσωπικές αναμνήσεις τοποθετημένες σε ένα ιστορικό συγκείμενο σπουδαίων γεγονότων. Δε θα πούμε περισσότερα, να τον ακούσετε!
rejected: Από την “Πειρατική Σημαία” ως σήμερα, τί έχει αλλάξει μέσα σας, στο τρόπο που προσεγγίζετε τη μουσική σας;
Jolly Roger: Πολλά έχουν αλλάξει! Καταρχήν, όταν κυκλοφορήσαμε την “Πειρατική Σημαία” ήμασταν ανήλικοι. Επομένως ο τρόπος με τον οποίο κάναμε μουσική τότε, σε σχέση με τώρα, απέχουν πολύ. Τόσο σε τεχνικό επίπεδο, όσο και σε συναισθηματικό. Κι αν για το πρώτο δε χωράνε πολλά λόγια, καθώς είναι διαφορετικό να ηχογραφείς στο σπίτι με ακουστικά και μικρόφωνο για τον υπολογιστή και αλλιώς να πηγαίνεις σε στούντιο, για το δεύτερο μπορούμε να πούμε πως κάνουμε πιο δουλεμένες τις προσεγγίσεις μας. Σε μουσικό επίπεδο έχουμε πλουσιότερες αναφορές, έχουμε γνωρίσει το μουσικό μας είδος από άκρη σε άκρη, ξέρουμε τι μας αρέσει και επιλέγουμε με μεγαλύτερη άνεση το ύφος που επιθυμούμε και πειραματιζόμαστε πάνω σε αυτό. Στιχουργικά, λόγω παραστάσεων, εμπειριών και κοινωνικού κύκλου, μπορούμε να πούμε πως έχουμε διευρύνει τη θεματολογία μας.
rejected: Γουστάρετε περισσότερο στη φάση των προβών στο studio, ή στο live με την απεύθυνση και το πάρε- δώσε με το κοινό;
Jolly Roger: Οι πρόβες έχουν τη φάση τους, καθώς είμαστε άνετοι και μεταξύ μας μπορούμε να παίξουμε και να πειραματιστούμε πάνω σε διάφορα, να πάρουμε τον χρόνο μας, να χαζολογήσουμε με την ησυχία μας, όσο βέβαια δεν τρέχει ο χρόνος και χρεωνόμαστε τις υπηρεσίες του προβάδικου. Οι συναυλίες είναι άλλο πράγμα, πολύ πιο έντονο. Δεν είναι μόνο το ζωντανό της υπόθεσης και η αλληλεπίδραση. Εμφανίζεσαι να παρουσιάσεις ένα κομμάτι σου, δίνεις τον εαυτό σου και λαμβάνεις τις αντιδράσεις. Σίγουρα, τα lives έχουν πιο δυνατές στιγμές.
rejected: “Ανακαλούμε τα παλιά, για να δούμε τι σκατά έχουμε στο τώρα να χάσουμε;”….Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο μηδέν όλοι μας και γίναμε κωλόπαιδα και όχι παιδιά του κώλου;
Jolly Roger: Όταν έχουμε μια σχετικά στέρεη αντίληψη για το παρελθόν, τόσο το προσωπικά βιωμένο όσο και το ιστορικό, μπορούμε να ζυγίσουμε καλύτερα το παρόν μας και βάσει αυτών να κρίνουμε τι μένει και τι αποφάσεις παίρνουμε σχετικά με τις ζωές μας. Είναι μια απαραίτητη στάση το να ανακαλούμε, διότι έχοντας σαν κριτήρια την μνήμη, συλλογική και προσωπική, την ιστορία και τη θέση μας σε αυτόν τον κόσμο, τα υπόλοιπα έρχονται χωρίς πολλές πολλές εκπτώσεις. Ως γνωστόν, όσοι έχουν πολλά να χάσουν είναι πιο μετρημένοι, κάτι το οποίο δεν μας κάνει. Όσοι είναι μετρημένοι, ίσως κοιτάνε περισσότερο τον κώλο τους, κι αυτό είναι κάτι το οποίο σίγουρα μας βρίσκει απέναντι.
rejected: Ποιό είναι ένα καλό live για εσάς; Tί ζήσατε τις προάλλες στο Fuzz;
Jolly Roger: Καλό live είναι αυτό που έχει ενέργεια, τόσο από πλευράς μας, όσο κι από το κοινό. Συνήθως αυτά τα δύο αλληλοτροφοδοτούνται, χωρίς βέβαια να είναι αυτό απαραίτητο. Είμαστε και παίκτες ψυχολογίας, επομένως η διάθεση που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας είναι κομβική. Καλό live είναι επίσης αυτό που είναι άρτιο τεχνικά, τόσο από πλευράς μας, όσο και λόγω εξοπλισμού. Έχουμε παίξει και κάτω από αντίξοες συνθήκες βέβαια, παρόλα αυτά, όλοι περάσαμε φοβερά, επομένως αυτό το κριτήριο είναι πιο ρευστό. Όμορφα είναι όταν πηγαίνουμε και σε νέα μέρη, βλέπουμε καινούριους ανθρώπους, λέμε καμία κουβέντα μετά, τέτοια πράγματα. Δε θα σου κρύψουμε πως, αν έρθει και πολύς κόσμος, πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες να γίνει ένα γεμάτο live. Είναι πολύ οι παράγοντες, κυρίως όμως όσα αναφέραμε στην αρχή.
rejected: Τί αναμνήσεις έχετε από Θεσσαλονίκη;
Jolly Roger: Οι δύο από εμάς (Πινόκιο & Anima) είχαμε πάει πενθήμερη στη Θεσσαλονίκη, όντας Τρίτη Λυκείου. Είχαμε μάλιστα καταφέρει να πολώσουμε την τάξη και να πείσουμε τους μισούς, μαθητές και καθηγητές, να μην πάμε ένα βράδυ σ’ένα club που είχε κλείσει το 15μελές, αλλά να πάμε να δούμε τους αδερφούς Κατσιμίχα, που παίζανε την ίδια ώρα στην πόλη. Κάπως έτσι, ακούσαμε και είδαμε για πρώτη φορά ζωντανά αυτούς τους δύο Μπραχαμιώτες, ενώ κι εμείς μεγαλώσαμε στην ίδια συνοικία της Αθήνας! Κατά τ’άλλα και τα επόμενα έτη, έχουμε επισκεφτεί πολλές φορές την Θεσσαλονίκη. Μετά τα Γιάννενα, ήταν η δεύτερη πόλη στην οποία παίξαμε συναυλία. Μας είχε φιλοξενήσει μία φίλη που έμενε στην Αριστοτέλους τότε και σήμερα δυστυχώς δεν είναι κοντά μας, αλλά θα την θυμόμαστε για πάντα. Έχουμε ακόμα αρκετούς φίλους εδώ και συχνά την επισκεπτόμαστε χωρίς αφορμές.
rejected: Υπάρχει δικαιοσύνη;
Jolly Roger: Υπάρχει, αλλά όποιος την ψάχνει στις αίθουσες των δικαστηρίων χάνει τον χρόνο του.
rejected: Η μουσική μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ή απλά είναι μια εκτόνωση;
Jolly Roger: Και τα δύο ή και τίποτα από αυτά. Αναλόγως τη μουσική, τους ανθρώπους, τα πλαίσια…
rejected: Γιατί οι άνθρωποι βαριούνται να ζήσουν και έχουν γίνει ένα με το γκρίζο;
Jolly Roger: Υπάρχει μια κοινή αποδοχή πως τα πράγματα δεν αλλάζουν. Κι αν δυσκολευόμαστε να βρούμε αντεπιχειρήματα σχετικά με την μεγάλη κλίμακα, η ίδια πεποίθηση υπάρχει και για τα μικρότερα, τα καθημερινά. Η σύγχρονη ζωή -φαινομενικά- προσφέρει άπειρες δυνατότητες κι ο κόσμος σκρολάρει. Δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς, γιατί κάνεις συνέχεια βαρετά πράγματα. Αν αυτό δεν είναι πλήξη, τότε τί; Κι όλη αυτή η κίνηση συμβαδίζει με τους ρυθμούς της μηχανής, του συστήματος ας πούμε. Αυτό είναι το γκρίζο. Αν κι από το γκρίζο, έχουν ξεπεταχτεί φοβερές ιστορίες και σε κάτι τέτοια ελπίζουμε.
rejected: Τί σας δίνει χαρά;
Jolly Roger: Είναι περίεργο που δυσκολευόμαστε να απαντήσουμε σε μια τόσο απλή ερώτηση. Όσα δίνουν χαρά στους περισσότερους ανθρώπους μάλλον: το να ξυπνάς στο κέντρο και να έχει χιονίσει, μια εκδρομή, ένα καλό νέο, τα απλά τα σπάνια και τα μικρά.
rejected: Με τί συγκινηθήκατε, τελευταία;
Jolly Roger: Με την απώλεια τριών πολύ σημαντικών προσώπων, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ τους. Και σε αυτά τα πρόσωπα είναι αφιερωμένος ο τελευταίος μας δίσκος, το Sergei.