Η Ιφιγένεια αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο της για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο για την παράσταση κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτό το φθινόπωρο. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια της, τελευταία! Three, two, one, action!
Αρχικά, όσο το δυνατόν πιο ελαφρύς ο σάκος, τόσο το καλύτερο. Κουβαλάμε ήδη τα βάρη της καθημερινότητας, γιατί να προσθέτουμε κι άλλο βάρος στις ζωές μας;…είπε το άτομο που μερικές φορές ο σάκος της είναι το μισό βάρος του σώματος της. Ειδικά τις μέρες που θα φύγω νωρίς από το σπίτι και θα επιστρέψω αργά το βράδυ. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα λείπει ποτέ από τη τσάντα μου το κίτρινο παγούρι με το νερό. Παρατήρησα όμως, πως για τις πρόβες δεν μου φτάνουν τα 0,75ml νερού κι έτσι προσθέτω και ένα πλαστικό μπουκάλι με νερό (πρέπει οπωσδήποτε να πάρω και δεύτερο παγούρι). Ένα ακόμη αντικείμενο που δε λείπει ποτέ από τη τσάντα μου είναι ένα liposan, κραγιόν ή lip balm. Μου αρέσει αυτή η αίσθηση στα χείλη μου, οπότε υπάρχουν διάφορα liposan στη τσάντα μου, ώστε να πιάσω ένα δια της αφής βάζοντας απλώς το χέρι μου στο σάκο χωρίς να κοιτάζω. Τις περισσότερες φορές πηγαίνοντας στην πρόβα, θα χρειαστεί να κουβαλήσω μαζί και το ακορντεόν μου, καθώς το χρησιμοποιώ στην παράσταση. Φυσικά και δε χωράει στο σάκο μου, έχει δική του θήκη και ζυγίζει 20 κιλά. Και κάτι τέτοιες στιγμές μετανιώνω που δεν έμαθα φλογέρα,φλάουτο,φυσαρμόνικα, κάτι τέλος πάντων που να ζυγίζει μέχρι 5 κιλά. Τον τελευταίο καιρό βέβαια, το αφήνω στο θέατρο και πηγαίνω λίγο πριν αρχίσουμε και κάνω εξάσκηση τα κομμάτια της παράστασης.
Έξω απ’ το δεύτερο σπίτι μου, το θέατρο Τέχνης, όπου παρουσιάζουμε τον “Ποπολάρο” του Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Θ. Αμπαζή.
Μέχρι πέρυσι άκουγα συνέχεια μουσική και όταν περπατούσα και όταν χρησιμοποιούσα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Τώρα πια, όλα άλλαξαν με την απόκτηση του ηλεκτρικού μου πατινιού, το οποίο με πηγαίνει καθημερινά στην πρόβα. Αλλά, καθώς είναι απαγορευτικό να ακούω μουσική την ώρα που οδηγώ, αναπληρώνω αυτό το χρόνο τη στιγμή που ετοιμάζομαι. Κοιτάζοντας τη τελευταία σειρά τραγουδιών που άκουσα, βρίσκεται: <Το πέλαγο είναι βαθύ> του Χατζιδάκι, κάπου το άκουσα τυχαία και θυμήθηκα πόσο μου αρέσει, <ο Κανόνας σε ρε ματζόρε> του Pachelbel, ενός Γερμανού συνθέτη στη μπαρόκ εποχή, που δεν είναι ευρέως γνωστός αλλά σίγουρα το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ γνωστό και το <Lovely> της Billie Eilish ft. Khalid, ένα σύγχρονο χιτάκι που έχει έναν ιδιαίτερο συναισθηματισμό. Τρία τραγούδια ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά το καθένα απ’ αυτά με γοητεύει με ξεχωριστό τρόπο.
Μια φωτογραφία απ’ τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού που- δυστυχώς- δεν μπορεί να φανεί η πραγματική ομορφιά του φεγγαριού, παρά μόνο η ανάμνηση της.
Πάμε τώρα στη δύσκολη ερώτηση… Τρία πράγματα που θέλω να κάνω το φθινόπωρο. Πάρα πολλά πράγματα θέλω να κάνω, όχι μόνο το φθινόπωρο αλλά συνέχεια! Φυσικά, όλα αυτά που θέλω να κάνω δεν χωράνε μοναχά σε ένα φθινόπωρο. Περίεργη εποχή το φθινόπωρο, σαν μετέωρη. Έχει τελειώσει το καλοκαίρι, το αποχαιρετάς, περιμένεις να έρθει ο χειμώνας, δεν έρχεται ακόμη, αλλά εσύ ξεκίνησες τη ζωή του χειμώνα απλώς με πιο ελαφριά ρούχα. Την άνοιξη την καταλαβαίνω, μου αρέσει, φέρνει και το καλοκαίρι. Με το φθινόπωρο ακόμη, δεν τα έχουμε βρει όπως θα ήθελα αλλά θα το δουλέψω. Ελπίζω να με βοηθήσει και αυτό. Αλλά για να απαντήσω και στην ερώτηση οι τρεις στόχοι που θέτω γι’ αυτό το φθινόπωρο είναι να περνάω όμορφα με τα άτομα που επιθυμώ, για την παράσταση δεν αγχώνομαι, μου αρέσει πολύ και πιστεύω σ’ αυτήν. Νομίζω αυτός είναι ο βασικός μου στόχος. Τους άλλους δύο θα τους μετατρέψω σε ευχές και θα τους κάνω πιο καθολικούς. Εύχομαι, λοιπόν, και το φθινόπωρο και το χειμώνα να μην βιώσουμε ξανά τα περσινά, να ζούμε τη ζωή χωρίς τέτοιου είδους περιορισμούς αλλά και χωρίς οποιονδήποτε περιορισμό και να ακούμε περισσότερο τους εαυτούς μας. Δύσκολο το τελευταίο. Δύσκολο να πετάξουμε από πάνω μας τα θέλω των άλλων και να ικανοποιήσουμε τις προσωπικές μας επιθυμίες. Το εύχομαι, όμως, στον οποιονδήποτε!
Μπορεί να φαντάζει τοπίο από κυκλαδίτικο νησί αλλά είναι από μια βόλτα στα Αναφιώτικα, λατρεμένο μέρος.
Η Ιφιγένεια Καραμήτρου πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση “Ποπολάρος” του Γ.Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. Μαζί με το Γιάννη Καράμπαμπα, τον Παντελή Δεντάκη, το Νίκο Αλεξίου και τη Μαρία Παρασύρη. Στο θέατρο Τέχνης, στη Φρυνίχου, στην Αθήνα. Παραστάσεις: Τετάρτη και Κυριακή στις 20.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15.
