κείμενο | αμαλία αρσένη */* φωτογραφίες | κική παπαδοπούλου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
δεν είμαστε όσα έχουμε, είμαστε όσα πράττουμε
Ξυπνάω το πρωί από ένα επίμονο αλλά τρυφερό γάβγισμα στο αυτί μου. Η Ναλα θέλει να την πάω βόλτα. Κατεβαίνω στο Παγκράτι και αρχίζω τις δουλειές της μέρας, κυρίως τηλεφωνήματα με συνεργάτες μπλεγμένα με σούπερ μάρκετ… η πρεμιέρα της “Ερωφίλης” στην Σφενδόνη είναι σε 15 μέρες και έτσι μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Κοιτάω τα δέντρα στο Άλσος, νοσταλγώ την εξοχή και παρατηρώ κάποια παιδιά του Γυμνασίου που προφανώς έχουν κάνει κοπάνα. Άραγε θα βλέπανε και αυτά την παράσταση μας; Έχει η παιδεία μας φροντίσει να εμφυσήσει στα νέα παιδιά την αγάπη για τη λογοτεχνία, το θέατρο και την παράδοση μας; Προς το παρόν κυνηγάνε πόκεμον.
Related posts:
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
οι νύχτες των αλλαγών...
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
το λες και ελευθερία...
grande Χρήστος