at a glance
Top

Οι σημειώσεις της Ιφιγένειας Καραμήτρου

κείμενο | ιφιγένεια καραμήτρου */* φωτογραφίες | αλέξανδρος μπόρμπης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

...και σε ξανάκανα αρχηγό μου

10.48 το πρωί. Κέντρο της Αθήνας. Μποτιλιάρισµα. Καταλαβαίνεις ότι το φθινόπωρο έχει µπει πια για τα καλά, αναπολώντας τους άδειους δρόµους του Αυγούστου.
Φτάνοντας στο Θέατρο Καλλιρρόης, στριφογυρνάει µες στο κεφάλι µου, ξανά το ίδιο επίµονο ερώτηµα:

Κι αν η “Γέρµα” ζούσε το 2022, τί θα άλλαζε; Θα άλλαζε, αλήθεια;

Η “Γέρµα” είναι ένας ρόλος µε τον οποίο συνδέθηκα πολύ εύκολα και γρήγορα.
Γνωριστήκαµε πριν λίγους µήνες, µε αφορµή την παράσταση “Γέρµα – el cuerpo muerto” που ανέβηκε το καλοκαίρι στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Κρήτης και που τώρα, µετά την καλοκαιρινή της περιοδεία, κάνει πρεµιέρα στην Αθήνα στα µέσα Οκτωβρίου.

Η σύνδεση µε τη “Γέρµα” δεν προέκυψε ούτε από την επιθυµία, ούτε από την επιµονή της να κάνει παιδί. Πιστεύω πως δεν ήταν καν, αυτή η ειλικρινής της ανάγκη.

Σε µια κοινωνία που οριοθετεί και καταπιέζει, που ενοχοποιεί την ύπαρξη και την ανάπτυξη των ατόµων πέραν των στεγανών, που η ίδια έχει ρητώς επιβάλει, η “Γέρµα” αναζητά ταυτότητα, αγάπη, ζωή.
Αυθόρµητα, σκέφτοµαι πως η “Γέρµα” ψάχνει κοινωνική αποδοχή, µα, αµέσως συνειδητοποιώ ότι, η αποδοχή αυτών των απροσδιόριστων «Άλλων» που όλο «λένε» είναι που την καταδικάζει. Τη “Γέρµα” και όλους. Τότε και σήµερα.

Ακαριαία, έρχονται συνειρµικά στο νου µου, οι πρόσφατες ειδήσεις από το µακρινό (έτσι θέλουµε να πιστεύουµε) Ιράν. Ενώ βαδίζουµε, ολοταχώς, προς το 2023, τα ανθρώπινα δικαιώµατα και δη αυτά των γυναικών, καταπατώνται καθηµερινά, σε πάµπολλα σηµεία του προοδευτικού -κατά τ’ άλλα -πλανήτη µας, ενώ αλλού δεν συζητάµε καν για καταπάτηση, αφού ποτέ δεν κατοχυρώθηκαν.

Μπροστά µου, προβάλλουν όλα αυτά τα πρέπει που οφείλεις να πληρείς για να σου επιτραπεί η ευτυχία, όλες οι ανισότητες και τα ταµπού.

Ακόµη και σήµερα, το ζήτηµα της τεκνοποιίας παραµένει αγκάθι.

Αρκεί η αρνητικά φορτισµένη λέξη άτεκνος (childless αντί του childfree, που δεν µεταφράζεται ικανοποιητικά στη γλώσσα µας) για να φανερώσει τη στάση απέναντι στο φαινόµενο.

Η έκτρωση, ακόµη και όπου επιτρέπεται, παραµένει ταµπού.

Η µητρότητα ως ηθεληµένος εξαναγκασµός: πόσες γυναίκες (συνειδητά ή ασυνείδητα) «θέλησαν» να γίνουν µητέρες επειδή εσωτερίκευσαν, πως αυτό υποχρεούνται να θελήσουν για να γίνουν ευτυχισµένες και άφησαν στην άκρη το δικαίωµά τους στη ζωή όπως την ονειρεύτηκαν µακριά από κοινωνικά φίλτρα.

Χτυπάει το κινητό. Η ώρα πέρασε, πρέπει να µπω στην πρόβα. Ήδη ακούω, από µακριά, τις πρώτες νότες του πιάνου.

  • Η Ιφιγένεια παρουσιάζει τη “Γέρμα – el cuerpo muerto”.
    Από 13 – 18 Οκτωβρίου στο Bios  (Πειραιώς 84) στην Αθήνα, για έξι (6) μόνο παραστάσεις.
    Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
    Σκηνοθεσία/ Σχεδιασμός φωτισμών: Θωμαΐς Τριανταφυλλίδου
    Δραματουργική επεξεργασία – Συνεργασία στη σκηνοθεσία: Αντώνης Περαντωνάκης 
    Ερμηνεία: Ιφιγένεια Καραμήτρου
    Σύνθεση / Μουσικός επί σκηνής: Λίνα Ζάχαρη
    Οργάνωση παραγωγής: Arte Libera
    Πού: Bios  (Πειραιώς 84)
    Πότε: Για έξι (6) μόνο παραστάσεις στις 13, 14, 15, 16, 17, 18 Οκτωβρίου στις 21.00
    Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12€, Μειωμένο (φοιτητές, νέοι έως 18 ετών, ΑμεΑ, άνεργοι) 10€, Ατέλεια 5€ (στο ταμείο του θεάτρου