κείμενο | ιφιγένεια καραμήτρου */* φωτογραφίες | αλέξανδρος μπόρμπης */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου
...και σε ξανάκανα αρχηγό μου
10.48 το πρωί. Κέντρο της Αθήνας. Μποτιλιάρισµα. Καταλαβαίνεις ότι το φθινόπωρο έχει µπει πια για τα καλά, αναπολώντας τους άδειους δρόµους του Αυγούστου.
Φτάνοντας στο Θέατρο Καλλιρρόης, στριφογυρνάει µες στο κεφάλι µου, ξανά το ίδιο επίµονο ερώτηµα:
Κι αν η “Γέρµα” ζούσε το 2022, τί θα άλλαζε; Θα άλλαζε, αλήθεια;
Related posts:
Eli & the portraits
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος για Eli & the portraits- the album
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος για Eli & the portraits- the album
Οι σημειώσεις του Θάνου Λέκκα
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Λόγοι Θεάτρου [19-25 Απριλίου 2018]
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
...και ποιος σου είπε ότι δεν είναι όλα θέατρο;
Οι σημειώσεις της Γεωργιάννας Νταλάρα
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Τρεις μέρες, Μία Εποχή
Ο Ανδρέας Πασπάτης αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές
O Αλκιβιάδης Μαγγόνας αυτοσκανάρεται
έχεις τρεις επιλογές
έχεις τρεις επιλογές