κείμενο | δώρα βέτσου */* φωτογραφίες | δώρα βέτσου */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου + τάσος θώμογλου
μυστήρια πλάσματα
“Ποιά νύχτα μας θυμάσαι πιο έντονα από όλες;”…Επέτειος, βλέπεις, σήμερα και ένα flashback επιβάλλεται…Με κρατάς αγκαλιά και θυμόμαστε τις πιο έντονες, τις πιο παθιασμένες, τις πιο παράδοξες, τις πιο αστείες νύχτες μας. Καλές κι οι μέρες μας, δε λέω, αλλά οι νύχτες είναι αυτές που μας καθορίζουν. Κι οι δυο μας συμφωνούμε μ’ αυτό.
Σίγουρα περιμένεις να σου πω για τη νύχτα που με είδες και σε είδα για πρώτη φορά, για το πώς ένιωθα τα μάτια σου διαρκώς καρφωμένα πάνω μου, όπου κι αν πήγαινα, για την αμηχανία σε κάθε κίνησή μου, για το “σε θέλω” που φώναζες με τον τρόπο σου, για το “κι εγώ” που προσπαθούσα να κρύψω.