at a glance
Top

Ο μεγάλος περίπατος της Βασιλίσσης Σοφίας

κείμενο | άννα μαρία χατζή */* φωτογραφίες | άννα μαρία χατζή */* επιμέλεια Ι γιώργος παπανικολάου

μια Σαλονικιά στην Αθήνα

Chapter six_

Ο μεγάλος περίπατος της Βασιλίσσης Σοφίας

Όταν έρχεται ο Κοσμάς στην Αθήνα, ένα πράγμα είναι σίγουρο: ότι θα περπατήσουμε πολύ. Βαριόμαστε πολύ τα μέσα και μας αρέσει πολύ το περπάτημα. Εδώ, θα σας πω,  για μία από τις βόλτες που έχουμε κάνει, που ήταν και αυτή με τις περισσότερες πληροφορίες, αυτήν στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας.

Το σπίτι μου είναι κοντά στον πύργο των Αθηνών, οπότε μια ωραία μέρα αποφασίσαμε να περπατήσουμε κατά μήκος της Β. Σοφίας και να πάμε προς Εθνικό κήπο, το Μετς, το Παγκράτι και όπου αλλού μας φανεί ενδιαφέρον.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, περνώντας τον πύργο των Αθηνών, την πλατεία Μαβίλη, την Αμερικάνικη πρεσβεία και φτάσαμε στο Μέγαρο Μουσικής, όπου δίπλα έχει ένα μικρό και όμορφο παρκάκι. Σταθήκαμε λίγο και χαζέψαμε εκεί τον κόσμο που λιαζόταν και συνεχίσαμε δυναμικά. Στο δρόμο παρατηρούσαμε τα κτήρια,  τις εντυπωσιακές πολυκατοικίες με τα μικρά κηπάκια στην είσοδο, τις καγκελόπορτες που σε πολλές περιπτώσεις ήταν έργα τέχνης και φτάσαμε αισίως στο σημείο που συναντιέται η Εθνική Πινακοθήκη, το Χίλτον και ο γυάλινος δρομέας του Κώστα Βαρώτσου. Στάση για να χαζέψουμε το διάσημο γλυπτό, την υπεραιωνόβια ελιά που είναι εκεί δίπλα και είναι εξίσου εντυπωσιακή και τεράστια αλλά και τις ανάγλυφες συνθέσεις του Γιάννη Μόραλη  στον τοίχο του Χίλτον. Να σημειώσω εδώ, ότι η ελιά αυτή δεν ήταν πάντα εκεί, αλλά μεταφέρθηκε από το Κιάτο το 2015 γιατί εκεί που βρισκόταν θα έκαναν έργα και το δέντρο μετράει γύρω στα 1.500 χρόνια ζωής, οπότε πάλι καλά σκέφτηκαν να μην πάνε χαμένα τόσα χρόνια επιβίωσης στον πλανήτη.

Συνεχίζουμε εξίσου δυναμικά, με κατεύθυνση προς το Καλλιμάρμαρο, το οποίο είχε πάρα πολύ κόσμο και απ’ έξω αλλά και μέσα, οπότε σταθήκαμε δέκα λεπτά το είδαμε τι ωραίο που είναι και πήγαμε στον Εθνικό κήπο. Εκεί κάναμε αργή βόλτα και περιηγηθήκαμε σε όλο το μήκος και πλάτος. Ήταν πάρα πολύ όμορφα, εντυπωσιαστήκαμε από τα δέντρα και τα φυτά που βρίσκονται εκεί με αγαπημένο μας ένα δέντρο με τεράστιο κορμό, το οποίο ψάξαμε λίγο να το βρούμε. Δεν ήταν ορατό από τα στρωμένα δρομάκια του πάρκου, χωθήκαμε μέσα σε μια μικρή ζούγκλα και το είδαμε μπροστά μας, με τον τεράστιο κορμό του που μας περίμενε να καθίσουμε. Καταλήξαμε στο Ζάππειο για διάλειμμα και νερό.

Από εκεί είπαμε να πάμε μια βόλτα στο Μετς και να καθίσουμε σε κάποιο ωραίο καφέ να πιούμε κάτι και να αράξουμε. Πήρα τηλέφωνο την φίλη μου τη Νίκη, που ξέρει όλα τα όμορφα και ηλιόλουστα καφέ και έμενε κάποτε στο Μετς να τη ρωτήσω που να πάμε και μου πρότεινε το καφέ «Odeon». Επειδή η κούραση άρχισε να μας χτυπάει την πόρτα η βόλτα μας προσαρμόστηκε στο να καταλήξουμε εκεί. Περπατήσαμε στα δρομάκια του Μετς και φτάνοντας στο «Odeon» είδαμε ότι δεν έχει τραπέζι ούτε για δείγμα. Λίγο απογοητευμένοι αλλά όχι πτοημένοι, αποφασίζουμε να πάμε στο Παγκράτι το οποίο ήταν λίγα λεπτά υπόθεση. Χωρίς να έχουμε κάποιο στόχο καταλήξαμε στο καφέ «Κρυφτό» στην Εμπεδοκλέους και εκεί αφήσαμε την κούραση να μας συνεπάρει. Παραγγείλαμε από ένα ζεστό τσάι ο καθένας και ένα γλυκό πανκέικ για τη μέση, για ενέργεια.

Αράξαμε, ξεκουραστήκαμε, γεμίσαμε μπαταρίες και σιγά- σιγά είπαμε να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Κάναμε μια μικρή βόλτα στο Παγκράτι περνώντας από την πλατεία Βαρνάβα ώσπου βγήκαμε στην Υμηττού. Από εκεί φτάσαμε στο Άλσος Ιλισίων και το κόψαμε όλο αριστερά μέχρι να βγούμε στη Μιχαλακοπούλου την οποία διασχίσαμε με πόδια βαριά μέχρι να φτάσουμε επιτέλους σπίτι.

Και κάπως έτσι, άρχισα να προσανατολίζομαι. Μετά από αυτή τη μέρα, αυτό το ξαναέκανα σίγουρα άλλες 4-5 φορές με διαφορετική κατεύθυνση κάθε φορά και με τον Κοσμά που πάμε παντού με τα πόδια, με τον αδερφό μου, μόνη μου, με τη φίλη μου τη Χριστίνα και –ναι- μόνο έτσι μαθαίνεις μια πόλη σαν την Αθήνα. Εκείνη τη μέρα με τον Κοσμά φάγαμε ή μακαρόνια ή πίτσα, γιατί το σώμα μας ζητούσε απεγνωσμένα υδατάνθρακες.

Αυτές οι βόλτες είναι πολύ αναζωογονητικές, σε ξυπνάνε, βλέπεις πολλά πράγματα, μαθαίνεις, παρατηρείς και ενεργοποιείται και το σώμα. Αν είσαι στην Αθήνα ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος που είναι καινούργια όλα γύρω σου και δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα σου προτείνω να ξεκινήσεις να περπατάς!