at a glance
Top

Καθώς…πρέπει (part1)

κείμενο | δημήτρης δάγκαλης  */* φωτογραφίες | δημήτρης δάγκαλης

μίλα μόνος σου

Θυμάσαι την αίθουσα μουσικής;

ποια απ’ όλες;

Σωστά ‘συ έχεις πάει και σε πολλές. Του δημοτικού λέω.

αααα

υπόγειο…

ναι.

απέναντι απ’ το κυλικείο…

χμμμ…

με τα…

με τα περίεργα θρανία

Δεν ήταν ακριβώς θρανία, ήταν σαν πάγκοι, μακρόστενοι, με αντίστοιχο πάγκο πιο ψηλά για θρανίο.

Κι ενώνονταν με τους πίσω.

Ναι η έννοια «πάνε ρε λίγο πιο κει» δεν υπήρχε.

Όσοι κώλοι χωρέσουν, χώρεσαν.

Κι όσο μεγάλωνες τάξη τόσο το στριμωξίδι μεγάλωνε.

Κι ήταν και πορτοκαλί.

Παίρνεις όρκο;

Έχουν περάσει χρόνια.

Και ζαμάνια.

Αλλά πορτοκαλί ήτανε.

Είχαμε κάνει και φυσική ένα φεγγάρι εκεί.

«Εμείς κι ο κόσμος».

Όχι, εμείς –

«Κι ο κόσμος», ναι.

Όχι, λέω, εμείς εκεί –

Όχι… «ΕΜΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ» όλο μαζί

ΝΑΙ! ΑΥΤΟ! ΤΟ «ΕΜΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ» ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ ΣΕ ΑΛΛΗ ΑΙΘΟΥΣΑ, ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ.

Εμείς;

Ναι! Εμείς κάναμε κι «Εμείς κι ο κόσμος» και «Σκέφτομαι και γράφω» και «Λέξεις απ’ την καρτέλα» επάνω στην πρώτη αίθουσα, κάτω στο υπόγειο κάναμε μουσική… και ξυλόφωνο… και φλογέρα… και χορωδία κάποτε… και συνάντηση της θεατρικής ομάδας…

Τί θα την κάνουν τώρα;

Ποια;

Την αίθουσα…

Κοίτα τα έδρανα λογικά θα τα ‘χουν αλλάξει… Θα κρίθηκαν, πιθανώς, ακατάλληλα. Μπορεί και όχι…

Το πιάνο; Τις ζωγραφιές;

Αυτά μάλλον θα κρίνονται απ’ το τι παίζει το πιάνο, και τι «εννοεί ο ποιητής» με τις κηρομπογιές… αλλά μπορεί και όχι…

Μπορεί να μπουν’ γραφειάκια με laptop επάνω… για προγραμματισμό.

Α, ναι, εμείς δεν κάναμε τότε, προγραμματισμό. Ο προγραμματισμός πλέον επείγει. Πρέπει τα παιδιά να ‘ρθουν κοντά στον προ-γραμματισμό…

Να προ-γραμματιστούν

Να προ-σχεδιαστούν

Να προ-εξοφληθούν…

Γενικώς να γίνουν… «ΠΡΟ».