at a glance
Top

O Χρήστος Γκρόζος αυτοσκανάρεται

κείμενο | χρήστος γκρόζος */* φωτογραφίες | βάσω μάμαλη + χρήστος κυριαζίδης + αρχείο χρήστου  */* επιμέλεια | γιώργος παπανικολάου

Έχεις τρεις επιλογές

O Χρήστος αποκαλύπτει τρία πράγματα που βάζει στο σάκο του για να πάει στο θέατρο, τρία τραγούδια που θα ακούσει στο δρόμο κι άλλα τρία πράγματα που θέλει να κάνει αυτή τη χρονιά. Α! Και έβγαλε τρεις φωτογραφίες με ό,τι «έλαμψε» στα μάτια του, τελευταία! Three, two, one, action!

Απάνω μου έχω πάντοτε στην τσάντα μου κρυμμένο… οριακά όλο μου το σπίτι! Με πιάνει αυτή η ανησυχία, να είμαι πάντα προετοιμασμένος για κάθε ενδεχόμενο, να έχω πάρει μαζί μου ό,τι θα μπορούσε να μου χρειαστεί, γιατί περνάω αρκετές ώρες εκτός σπιτιού. Είναι πολύ σπάνιο να με πετύχει κάποιος έξω χωρίς την τσάντα στην πλάτη μου. Τώρα βέβαια, τα απολύτως απαραίτητα που χωρίς αυτά δεν βγαίνω απ’ το σπίτι για να πάω στην πρόβα είναι σίγουρα…τα μωρομάντηλα/υγρά μαντηλάκια! Κάνουμε μία δουλειά που περπατάμε ξυπόλητοι, κυλιόμαστε στα πατώματα και ναι, όλα αυτά τα κάνω με μεγάλη χαρά, αλλά μετά έχω την ανάγκη να νιώσω καθαρός. Ίσως, έχω μία μίνι εμμονή με την καθαριότητα! Και μετά είναι και τα απρόοπτα… Μπορεί να σου προκύψει μία έκτακτη ανάγκη, ένα μακιγιάζ-έκπληξη (!) για τη φωτογράφιση της παράστασής σου, ένας χυμένος καπουτσίνο πάνω στο μπουφάν σου – γιατί είσαι και λίγο ατσούμπαλος – ή απροειδοποίητα νυχτερινά ξερατά φίλων… Να μην είσαι προετοιμασμένος; Καθαριότητα παιδιά! Μισή αρχοντιά! (ανάσα)

Σίγουρα έχω μαζί μου το κείμενο της παράστασης που παίζω (αυτή την περίοδο “Τα λουλούδια στην Κυρία” του Άκη Δήμου) γιατί θέλω να το διαβάζω σε καθημερινή βάση και να θυμάμαι τα λόγια μου. Και είναι απίστευτο! Κάθε φορά που διαβάζεις ένα κείμενο, όσο καλά κι αν το γνωρίζεις, πάντα κάτι καινούριο σου αποκαλύπτει. Έστω μία πολύ μικρή λεπτομέρεια, η οποία μπορεί βέβαια να γίνει μεγάλη έμπνευση. Τέλος, έχω πάντα στην τσάντα μου σε μία ειδική θήκη ένα βελανίδι! Όχι, ένα οποιοδήποτε. Ένα συγκεκριμένο, μεγάλης συναισθηματικής αξίας για μένα. Κάτι σαν γούρι, να μου θυμίζει να κυνηγάω μανιασμένα τους στόχους μου (σαν το σκιουράκι στο Ice Age!) και για να μην ξεχνάω ότι σε κάποιο γεωγραφικό πλάτος αυτής της γης υπάρχουν άνθρωποι που με αγαπάνε και με νοιάζονται…

Photo 1:  Η κατάλευκη χιονισμένη θέα στα 1849μ. από την κορυφή του Λαϊλιά στις Σέρρες. Είμαστε τόσο μικροί μπροστά στο μεγαλείο της φύσης!

Η διαδρομή για το θέατρο τις περισσότερες φορές περιλαμβάνει λεωφορείο ΟΑΣΘ και αυτό με φέρνει σε επαφή με το αυθεντικό “live your myth in Greece” experience! Αρκετή δυσφορία, μιζέρια, ρατσισμός, ομοφοβία αλλά εκεί εγώ, επιμένω. Άλλωστε, υπάρχει και αυτή η περιέργεια, η ευχαρίστηση να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και τις παραξενιές τους. Ευτυχώς, έχουμε τη μουσική. Δεν αντέχω μέρα χωρίς μουσική. Παίζει συχνά στα αυτιά μου Αγγελάκας, ειδικά αν είμαι στις μαύρες μου (να ‘ξερε πόσες φορές με έχει βγάλει απ’ το βούρκο, αυτός ο άνθρωπος…). Χιλιοπαιγμένο, αλλά το “Σιγά μην Κλάψω” είναι από τα πιο λεβέντικα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ. Γνήσια, πηγαία λεβεντιά! Όσες φορές κι αν το ακούσω πάντα μου προκαλεί καινούρια συγκίνηση, σηκώνει το κεφάλι μου ψηλά και με πεισμώνει: “Πάμε! Το ‘χουμε”! Τελευταία πολλές επαναλήψεις στο “Lotus Flower” των Radiohead, κάτι περίεργο παλμικό στο σώμα μου κάνει αυτό το κομμάτι. Να δείτε το video clip με τον Thom Yorke που κάνει αυτόν τον αλλόκοτο και φουλ απελευθερωτικό χορό! Ε και δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στους Pink Floyd, από τα πιο όμορφα πράγματα που έχουν συμβεί μουσικά σε αυτόν τον πλανήτη. Πολλά αγαπημένα κομμάτια, επιμένω να επιστρέφω συχνά στο “Shine On You Crazy Diamond” γιατί με γυρνάει πίσω στην παιδική μου ηλικία, στα ηλιοβασιλέματα με τη μάνα μου στο χωριό, με φέρνει σε μία αρμονική σύνδεση με τον κόσμο και σε μία γαλήνη μέσα στην ψυχή μου.

Photo 2:  Το πιο “θερμό” ηλιοβασίλεμα που έχω δει, μία από τις πιο δραστήριες και αξέχαστες μέρες της Κατάληψης του Βασιλικού Θεάτρου. Μου θυμίζει ότι όλα- αργά ή γρήγορα- σβήνουν, αλλά το θέμα είναι τι χρώματα θα αφήσουν στο αναπόφευκτο τέλος τους…

Η χρονιά ξεκίνησε ήδη δυναμικά. Είμαστε φουλ στις πρόβες με τα “Λουλούδια” και ξεκινάει το ταξίδι για το Αυλαία στις 22 Ιανουαρίου. Από ‘κει και πέρα, φέτος θέλω να κάνω κι άλλα ταξίδια. Πέρασα τρεις μήνες στις Σέρρες που μου έκαναν πολύ καλό και θέλω μέσα στη φετινή χρονιά, επιτέλους να κάνω και ένα ταξίδι στην Αθήνα, να εξερευνήσω λίγο κι εκεί. Ο στόχος βασικά είναι να περάσω λίγο παραπάνω χρόνο μακριά από το σπίτι μου. Το έχω ανάγκη. Πέρα από αυτό, θέλω να δώσω περισσότερη προσοχή και ουσιαστική φροντίδα στις σχέσεις μου με τους “δικούς” μου ανθρώπους, να είμαι παρών. Όσο δύσκολο κι αν είναι το πρόγραμμα με τη δουλειά και με καθημερινά τρεξίματα, θέλω να βρίσκω πιο πολύ χρόνο και ενέργεια για αυτούς που αγαπώ. Και ένας ακόμα τελευταίος στόχος είναι να ξοδεύομαι λιγότερο και να ακούω καλύτερα τις ανάγκες και τα θέλω μου, σε όλα τα επίπεδα. Να βρίσκομαι σε “τόπους” και καταστάσεις που κάνουν το μέσα μου να νιώθει πραγματικά καλά. Τί άλλο πιο σημαντικό από αυτό; Αλλιώς ζορίζεσαι, κάτι λείπει… Είσαι σαν το πουλί μες στο κλουβί. Και όπως γράφει και ο Άκης Δήμου, “το πουλί τραγουδάει καλύτερα έξω από το κλουβί”…

Photo 3: Μία φιλική υπενθύμιση πάνω σε έναν φρέντο εσπρέσσο! Κάτι μικρό, αλλά βαθιά ουσιαστικό.

* O Χρήστος Γκρόζος πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση “Τα λουλούδια στην κυρία” του Άκη Δήμου, σε σκηνοθεσία Ανέστη Καφάτσου, μαζί με τον Αλέξανδρο Μιχαηλίδη και το Θάνο Πουμάκη. Παραστάσεις: Δευτέρα 22, Τρίτη 23 & Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024 στο Θέατρο Αυλαία, Τσιμισκή 136, Θεσσαλονίκη.